Petró Poroshenko

Petró Poroshenko
Nacemento	26 de setembro de 1965
Lugar de nacemento	Bolhrad
Nacionalidade	Unión Soviética e Ucraína
Relixión	Igrexa Ortodoxa Ucraína do Patriarcado de Moscova, Cristianismo ortodoxo e Igrexa ortodoxa ucraína
Alma máter	Institute of International Relations of Taras Shevchenko National University of Kyiv
Ocupación	empresario, político, diplomático, economista, emprendedor e participante do fórum internacional
Pai	Oleksij Poroschenko
Nai	Yevheniia Poroshenko
Cónxuxe	Maryna Poroshenko
Fillos	Oleksiy Poroshenko
Irmáns	Mykhailo Poroshenko
Premios	State Prize of Ukraine in Science and Technology, Honored Economist of Ukraine, Order of the Republic, Gran Cruz da Orde do Mérito Civil, Order of Merit (Ukraine), 3rd class, Order of Merit (Ukraine), 2nd class, Orde da Aguia Branca, Order of Stara Planina, Order of King Abdulaziz al Saud, Registered firearms, Ordem de Vytautas o Grande, Decoration for Exceptional Merits, Ordem de Santo André, Orde do Mérito Civil e National Maltese Order of Merit
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]
v c e

Petró Oleksiyovych Poroshenko (en ucraíno: Петро Олексійович Порошенко), nado o 26 de setembro de 1965 en Bolhrad)^[1] é un empresario multimillonario ucraíno. Converteuse en presidente de Ucraína o 7 de xuño de 2014. Perdeu a súa reelección en 2019 ante o daquela comediante de profesión Volodymyr Zelenskyi.

Traxectoria

Poroshenko foi o deputado popular de Ucraína da 3ª, 4ª, 5ª, 7ª e 9ª convocatorias (1998-2014, desde 2019). É fundador do Partido da Solidariedade de Ucraína e un dos cofundadores do Partido da Solidariedade Laboral de Ucraína, que máis tarde cambiou o seu nome polo Partido das Rexións. Foi ministro de Asuntos Exteriores (2009-2010) no segundo goberno de Yuliia Tymoshenko e ministro de Comercio (2012) no goberno de Mykola Azarov. Foi membro do Consello do Banco Nacional de Ucraína (2007-2014).

Electo presidente de Ucraína en maio de 2014, conseguindo o 54,7% dos votos na primeira volta. Durante a súa presidencia, suspendeu a agresión rusa activa no leste de Ucraína e gañou o apoio da política exterior de Ucraína dos países occidentais (Europa e América do Norte). Baixo a súa presidencia, Ucraína recibiu un réxime de exención de visados coa UE (2017).^{[2] [3]} Contribuíu á concesión da autocefalia á Igrexa ortodoxa de Ucraína (2018-2019). Iniciou reformas no exército, a educación, a medicina, a administración pública, etc. Asinou a Lei lingüística de Ucraína (2019), que abolía a de 2012 (lei Kivalov-Kolesnichenko), o que, segundo algúns, desencadeou unha represión contra as rexións de fala rusa (Odesa, Dnipropetrovsk, Kharkov, Luhansk e Donetsk) que conduciu a unha militarización da situación e mesmo a algúns masacres da poboación rusófona.^[4] Presentouse ás eleccións presidenciais de 2019, pero perdeu ante o showman Volodymyr Zelensky na segunda volta.^{[5] [6]}

Ademais das súas actividades políticas, Poroshenko dedícase aos negocios e é considerado un dos oligarcas ucraínos;^[7] ocupa regularmente a clasificación dos ucraínos máis ricos. É en parte o propietario da corporación de repostería Roshen,^[8] varias fábricas de automóbiles e autobuses, a canle de televisión 5, etc.

Familia

A familia Poroshenko está documentada no censo de 1835 en Safyany, condado de Izmail, provincia de Besarabia. A familia pertence á comunidade de burgueses ucraínos.^[9] A familia vivía nas terras do exército cosaco Ust-Danube Budzhak.

Escándalos financeiros e corrupción

En 2016, os Panama Papers revelaron que os seus avogados crearon unha empresa offshore para albergar varias das súas empresas nas Illas Virxes Británicas. En 2017, foi citado no escándalo dos Paradise Papers.^[10] Descubriuse que a través do estudo panameño-israelí Mossack Fonseca, 12 altos dirixentes políticos utilizaron paraísos fiscais para branquear cartos. Poroshenko estivo entre os implicados xunto co Presidente arxentino Mauricio Macri, o Primeiro ministro de Islandia Sigmundur Gunnlaugsson, o Primeiro ministro de Paquistán, Nawaz Sharif, o rei Salman de Arabia Saudita, o ex-emir de Qatar Hamad bin Khalifa al Thani e o seu ex-primeiro ministro Hamad bin Jassim bin Jaber al Thani.^[11]

En 2017 revelouse a existencia de estruturas empresariais próximas a Petro Poroshenko, implicadas en casos de corrupción, tráfico de armas e malversación^[12] Igor Gladkovsky, fillo do primeiro vicesecretario do Consello de Seguridade e Defensa, Oleg Gladkovsky, xunto con outras dúas persoas, vendeu desde 2016 pezas de reposición a empresas de defensa ucraínas a prezos superiores ao 300%.^[13] Durante o seu goberno, segundo un estudo do Centro de Estudos Económicos, estimouse que o 62% das empresas ucraínas non pagaban impostos e preto da metade deu subornos. Roman Nasirov, xefe da Axencia Tributaria de Ucraína, foi acusado de causar un dano de 70 millóns de euros ao Estado. Tamén estivo implicado na corrupción cando en 2016 nacionalizou Privatbank, o banco que pertencía a un dos principais oligarcas do país, Ihor Kolomoisky. Non obstante, máis tarde revelouse que este banco estaba moi endebedado.^[14]

Desde o outono de 2017, aumentaron os ataques contra activistas anticorrupción, organizacións non gobernamentais e xornalistas de investigación, incluíndo arrestos por motivos políticos, probas inventadas, protestas organizadas, persecución e intimidación.^[15]

A súa fortuna aumentou en 400 millóns de dólares entre 2012 e 2020, cando o país se sumiu na crise económica.^[16]

Notas

Véxase tamén

Outros artigos

• Vladimir Putin