Uca tangeri
| Afruca tangeri | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Macho en Gambia. | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||
| Afruca tangeri (Eydoux, 1835) | |||||||||||||||||||
| Sinonimia [1] | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Uca tangeri ( Eydoux, 1835 ) é unha especie de braquiúros da familia Ocypodidae, coñecida polos nomes comúns de boca, boca de terra e boca de cabalete.[2]
Características morfolóxicas
É un crustáceo decápodo que presenta dimorfismo sexual; o macho diferénciase da femia ao posuír unha das maiores pinzas ou quelíceros (hipertrofia), que se emprega para fins relacionados coa reprodución. Nos caranguexos as pinzas adoitan servir para a alimentación, porén, nesta especie a hipertrofia dunha delas dificulta ou impede esta función. Nos individuos adultos o quelícero hipertrófico alcanza o tamaño de 1/3 do ancho máximo da casca.[2]
Os ollos sitúanse nos extremos dos pedúnculos e cada un deles ten unha dimensión algo superior a ⅓ do bordo frontal do casca, inserido a través dunha articulación no lado externo da abertura respiratoria central. O par de pedúnculos pode asumir dúas posicións, unha vertical cando está ao aire libre e outra retraída cando se recolle nos buratos. Os pedúnculos recóllense en dúas medias vaíñas horizontais, situadas no límite superior da superficie anterior da casca.[2]
A coloración nos individuos adultos varía, presentando patróns de cores dominantes: amarelo, roxo, violeta, vermello escuro e tons grises. A intensidade da tinción está determinada por células tegumentarias especializadas situadas na hipoderme chamadas cromatóforos e influenciadas simultaneamente polos ritmos circadianos e das marés. Durante o día e coa marea baixa os pigmentos espallan pola zona dos cromatóforos facendo os animais máis escuros, durante a noite e coa marea alta a mancha é menos intensa xa que os pigmentos se concentran preto do centro das células. Individuos novos, xeralmente menores de 15 mm, teñen unha cor marrón uniforme, moi semellante ao lodo.[2]
A lonxitude da casca ten cerca de 50 mm.[3]
Distribución
É a única especie do xénero Uca presente nas costas de Europa e África occidental. Atópase só na costa do océano Atlántico e non colonizou o mar Mediterráneo, sendo o estreito de Xibraltar a fronteira natural que impediu a súa expansión. En Europa está limitada á rexión sur da Península Ibérica, principalmente nas costas do sur de Portugal ( Algarve) e a Andalucía atlántica. En África, distribúese en países como Angola, Cabo Verde e as illas do golfo de Guinea.
Hábitat
Rías, lagoas, rías e costas protexidas.
Notas
- ↑ Shih, Hsi Te; Ng, Peter K.L.; Davie, Peter J.F.; Schubart, Christoph D.; Türkay, Michael; Naderloo, Reza; Jones, Diana (2016). "Systematics of the family Ocypodidae Rafinesque, 1815 (Crustacea: Brachyura), Based on phylogenetic relationships, With a reorganization of subfamily rankings and a review of the taxonomic status of Uca Leach, 1814, Sensu lato and its subgenera" (PDF). Raffles Bulletin of Zoology 64: 139–175. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 23 de setembro de 2019. Consultado o 25 de abril de 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 FARIA, M. M. Aspectos de comportamento das bocas-de-cavalete, Uca tangeri Eydoux, (Ocypodidae, Brachyura) no Parque Natural da Ria Formosa Arquivado 18 de xaneiro de 2022 en Wayback Machine.. 1992. Acceso en: 3 de maio de 2011.
- ↑ “Boca-cava-terra” no site do Parque Natural da Ria Formosa (Portugal) Arquivado 19 de febreiro de 2007 en Wayback Machine. consultado o 16 de xuño de 2009
