Անտառակտցար (լատին․՝ Scolopax rusticola), մորակտցարների ընտանիքի թռչուն։ Նստակյաց է, հազվագյուտ։
Արտաքին կառուցվածք
Մարմնի երկարությունը 33-35 սմ է, թևերի բացվածքը՝ 56-60 սմ, կենդանի զանգվածը՝ 270-305 գ։
Մարմինը գեր է, պոչը և թևերը՝ լայն։ Գլուխը մեծ է, ճակատը՝ դարչնագույն-դեղին, գագաթին կան լայնակի մուգ լայն շերտեր։ Մուգ աչքերը շերտավոր դիմային մասի վրա բավական բարձր են դասավորված։ Կտուցը երկար է, ուղիղ, ծայրը՝ մուգ։
Մարմինը վերևից դարչնագույն-կարմիր է՝ սև, նարնջագույն և սպիտակ խճճված նախշերով, ներքևից՝ հավասարաչափ զոլավոր։ Ոտքերը հաստ են, մոխրավուն-վարդագույն։ Գործունյա է արշալույսին, մթնշաղին և գիշերը։ Վտանգի դեպքում թռչում է գետնից ոչ բարձր, թևերի սուլոց արձակող թափահարումներով ճեղքում է օդը և բեկբեկուև թռիչքով անհետանում թաքստոցում։ Բնակվում է խոնավ անտառներում, տնկարկներում, պտղատու և խաղողի այգիներում։
Արուն էգի հետ մշտական զույգ չի կազմում։ Զուգավորման ընթացքում զուգընկերոջն անընդհատ փոխում է։ Բնադրում է գետնին։ Բույնը փոսիկ է, ցամքարը՝ տերևներից։ Դնում է 44 մմ տրամագծով, բաց վարդագույն երանգով դարչնագույն՝ դարչնագույն պտերով 4 ձու։ Թխսակալում է էգը՝ 20-24 օր։ Վտանգի դեպքում նորելուկ ձագերին կտուցով բռնած կամ դեպի լքարմինը ծալած ոտքերի արանքում տեղափոխում է անվտանգ վայր։
Բացարձակ անտառային տեսակ է, կատարյալ վարպետությամբ թռիչքով հաղթահարում է ծառախիտ տարածությունները։ Հանրածանոթ է սիրողական և մարզական որսով զբաղվողներին և առանձնահատուկ գեղագիտական հաճույք է պատճառում։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված էՀայաստանի բնաշխարհ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։