Beta

Abecedarium Graecum
Α α Alpha	Β β Beta
Γ γ Gamma	Δ δ Delta
Ε ε Epsilon	Ζ ζ Zeta
Η η Eta	Θ θ Theta
Ι ι Iota	Κ κ Cappa
Λ λ Labda	Μ μ My
Ν ν Ny	Ξ ξ Xi
Ο ο Omicron	Π π Pi
Ρ ρ Rho	Σ σ ς Sigma
Τ τ Tau	Υ υ Ypsilon
Φ φ Phi	Χ χ Chi
Ψ ψ Psi	Ω ω Omega

systema numerale
αʹ 1	ιʹ 10	ρʹ 100
βʹ 2	κʹ 20	σʹ 200
γʹ 3	λʹ 30	τʹ 300
δʹ 4	μʹ 40	υʹ 400
εʹ 5	νʹ 50	φʹ 500
ϝʹ ϛʹ στʹ 6	ξʹ 60	χʹ 600
ζʹ 7	οʹ 70	ψʹ 700
ηʹ 8	πʹ 80	ωʹ 800
θʹ 9	ϙʹ ϟʹ 90	ϡʹ 900

Beta^[1] (Graece βῆτα, maiusculum Β, minusculum β vel ϐ) est secunda alphabeti Graeci littera. Beta maiusculum ex beth 𐤁, littera Phoenicia, ortum B litteram Latinam, et Б et В, litteras Cyrillicas, peperit.

De usu et significatione

In Graeca antiqua, β consonantem bilabialem significat, quae hodie in systemate IPA [b] notatur et muta bilabialis surda appellatur. In Graeca moderna, β fricativam labiodentalem sonoram [v] significat.
In phonetica et phonologia, β minusculum est symbolum IPA fricativae bilabialis surdae.
In systemate numerali Graeco, β' numerum 2 designat, ˏβ autem 2000.
In programmaturis elaborandis, editio beta est programmatis cuiusdam editio examinatoria ad voluntariorum usorum probationem divulgata.

Pinacotheca

Forma antiqua inscriptionum Atticarum
Minusculae mediaevales
Formae cursivae
Formae unciales
Formae hodiernae

Notae

↑ Nomen neutrum indeclinabile. Thesaurus Linguae Latinae (1900– ), apud De Gruyter.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad beta spectant.

[1] Nomen neutrum indeclinabile. Thesaurus Linguae Latinae (1900– ), apud De Gruyter.

[1]