Орел (ознаки: M16 или NGC 6611, наречена и Ѕвездена Кралица) — младо расеано ѕвездено јато или маглина од во соѕвездието Змија, откриено од Жан Филип де Шезо во 1745–46 г. Имињата „Орел“ и „Ѕвездена Кралица“ се однесуваат на впечатокот од исцртот кој се добива гледајќи во средината на маглината,[2][3] подрачје познато како „Столбови на создавањето“ сликано од вселенскиот телескоп „Хабл“. Маглината има неколку активни ѕвездообразбени подрачја од гас и прашина, вклучувајќи ги столбовите.
Откривање
Објектот е откриен на 1745 година од страна на Жан Филип де Шезо, со помош на рефрактор, чијашто леќа имала пречник од см.
Проучување на Орел е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката . Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 294; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 5689. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 503.