Мазерати

Maserati S.p.A.
Мазерати ХК
Logo
Эрх зүйн хэлбэр Хувьцаат Компани
Үүсгэн байгуулагдсан 1914 он[1]
Төв байр Модена,  Итали

Удирдлага

  • Давиде Грассо, CEO[2]
Ажилчид 1100 (2013 он)
Эргэлтийн хөрөнгө 4,06 тэрб. EUR (2017 он)[3]
Салбар Автомашин үйлдвэрлэл
Цахим хуудас www.maserati.com

Мазерати (Итали: Maserati Società per azioni [mazeˈraːti]) нь Италийн Модена хотод төвтэй автомашин үйлдвэрлэгч юм. Тус аж ахуйн нэгж нь 1914 онд Болоньяд[4] байгуулагджээ. Компанийн маркийн тэмдэг нь гурван сэрээ.

1950-иад онд Мазерати нь автомашины уралдаанд нэлээд амжилт гаргасны дотор 1957 оны Формула 1 уралдаанд Хуан Мануэль Фанжиог нисгэгчээр авч оролцон автомашины дэлхийн аварга болж байв. Мазерати нь угтаа Ферраритай өрсөлдөгчийн харьцаатай боловч 1997 оноос 2005 оныг хүртэл Фиат Крайслер Автомобайлс (ФКА) концерн доторх Ферраригийн охин компани болж үйл ажиллагаагаа явуулж байв. ПСА ба ФКА нэгдэн, Стеллантис концерныг шинээр байгуулсны дараа Мазерати нь тус концерны нэгэн марк болж байна.

Түүх

Гэр бүлийн компани

1914 оны арванхоёрдугаар сарын 1-нд Болоньяд «Алфиери Мазерати Хувьцаат Компани» (Società Anonima Officine Alfieri Maserati) нэртэйгээр анх гэр бүлийн компани болон байгуулагдав. Компанийг нь үүсгэн байгуулагч нь Алфиери Мазерати бөгөөд сүүлд түүний гурван төрсөн дүү бас нэмэгдсэн байдаг.

Карло (1881–1910), Биндо (1883–1980), Алфиери (1887–1932)[5] Марио (1890–1981), Этторе (1894–1990), Эрнесто Мазерати (1898–1975) нь бүгд Ломбард мужийн Вогера хотод төржээ. Тэдний эцэг нь төмөр замын инженер мэргэжилтэй нэгэн байв. Зураач мэргэжилтэй Марио Мазератиг эс тооцвол ах дүү Мазерати бүгд техникт сонирхолтой болж өсцгөөв.[6]

1898 онд Карло Мазерати анхныхаа мотоциклийг зохион бүтээсэн ба түүгээрээ тэр хэд хэдэн уралдаанд оролцсон байна. XX зууны эхээр тэр Фиатад туршилт ба уралдааны автомашины жолоочоор ажиллах болсон ба энэ үеэрээ тэр хааяа хааяа Винченцо Ланчатай бас хамтран ажиллаж байжээ. Карло 1903 онд Изотта Фраскинид, 1907 онд Бианкид, 1909 онд Юниор автомашины үйлдвэр зэрэгт ажиллаж байв. 1910 онд Карло Мазерати сүрьеэ өвчний улмаас нас нөгчив.[6]

Алфиери ба Биндо Мазерати хоёр ахыгаа даган 1903 онд Изотта Фраскинид ажилд оржээ. Тэд 1910 онд Аргентин дахь Изоттагийн салбарт ажиллахаар Миланы автомашин үйлдвэрлэгчээс томилолт аван явсан байна. Алфиери Буэнос-Айрест байхдаа Изоттагийн техникийг ашиглан нэгэн уралдааны тэрэг зохион бүтээж, түүнээ өөрөө унан уралдаж байсан ба 1914 онд ах дүүс буцаад Италидаа ирцгээв.

Алфиери Мазерати 1914 оны арванхоёрдугаар сарын 1-нд Болонья хотод өөрийн компаниа үүсгэн байгуулсан ба энэ компанидаа Изотта Фраскинийн автомашиныг уралдааны зориулалттай болгон өөрчлөх ёстой байжээ. Итали дэлхийн нэгдүгээр дайнд орсноор түүний засварын цехийн ажил үндсэндээ зогссон байдаг. Дайны үеэр Алфиери очлуурыг хөгжүүлэх ажил хийсэн бол түүний дүү Эрнесто нь ахыгаа цехтэй болоход нь тусалж байгаад, дайны дундуурх үеэр Франко Тозид зориулан нисэх онгоцны хөдөлгүүрийн зохион бүтээгчээр ажиллав.[6][7][8]

Зургийн цомог

  • «Мазерати А6», 1947 он
    «Мазерати А6», 1947 он
  • «Мазерати 3500 GT», 1960 он
    «Мазерати 3500 GT», 1960 он
  • «Мазерати Гран Турисмо», 2007 он
    «Мазерати Гран Турисмо», 2007 он
  • «Мазерати MC20», 2020 оноос хойш
    «Мазерати MC20», 2020 оноос хойш

Цахим холбоос

 Commons: Мазерати – Викимедиа зураг, бичлэг, дууны сан

Эх сурвалж

  1. ↑ maserati.com – Company[permanent dead link]
  2. ↑ bloomberg.com
  3. ↑ fcagroup.com -Annual Report 2017 , S. 69
  4. ↑ "Company history". maserati.com. Retrieved 24 July 2014.[permanent dead link]
  5. ↑ 1887 онд төрсөн Алфиери Мазерати нь Алфиери нэртэй тус айлын хоёр дахь хүүхэд байв. Түүнээс хоёр жилийн өмнө эцэг эх нь түүнтэй адил Алфиери нэртэй хүүтэй болсон ч түүнээ ой гарантай байхад нь алдсан аж.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 Martin Buckley: Maserati. Italienischer Luxus und Flair. Heel Verlag, Königswinter 2012. ISBN 978-3-86852-633-2, S. 7.
  7. ↑ Mike Lawrence: Grand Prix Cars 1945-1965, Motor Racing Publications 1998, ISBN 1-899870-39-3, S. 201.
  8. ↑ Hans-Karl Lange: Maserati. Der andere italienische Sportwagen. Zsolnay, Wien 1993, ISBN 3-552-05102-3, S. 4.