Bahasa Hokkien Selatan Semenanjung Malaysia

Bahasa Hokkien Selatan Malaysia (Cina ringkas: 南马福建话code: zh is deprecated ; Cina tradisional: 南馬福建話code: zh is deprecated ; pinyin: Nán Mǎ Fújiànhuà; Pe̍h-ōe-jī: Lâm-Má Hok-kiàn-oē) ialah kelainan tempatan bagi ragam bahasa Cina Min Nan yang ditutur di Tengah dan Selatan Semenanjung Malaysia (Klang, Melaka, Muar, Tangkak, Segamat, Batu Pahat, Pontian, Johor Bahru), Templat:Cns

Dialek ini berdasarkan ragam beraksen Quanzhou Min Nan, termasuk dialek Eng Choon (Yongchun).^[1][2] Ia berbeza sekali dengan bahasa Hokkien Pulau Pinang dan bahasa Hokkien Medan, yang berdasarkan dialek Zhangzhou.

Sama dengan keadaan di Singapura, istilah Hokkien biasa digunakan oleh orang Cina di Asia Tenggara untuk merujuk orang Cina Min Nan (闽南语). Bahasa Hokkien Selatan berdasarkan dialek Quanzhou dengan beberapa pengaruh daripada dialek Amoy.

• Chang, Yueh-chin; Hsieh, Feng-fan (2012). "Tonal coarticulation in Malaysian Hokkien: A typological anomaly?". The Linguistic Review. 29 (1): 37–73. doi:10.1515/tlr-2012-0003.
• Huang, Ting; Chang, Yueh-chin; Hsieh, Feng-fan (17–21 August 2011). "An Acoustic Analysis of Central Vowels in Malaysian Hokkien". 17th International Congress of Phonetic Sciences. Hong Kong. m/s. 914–917. https://www.internationalphoneticassociation.org/icphs-proceedings/ICPhS2011/OnlineProceedings/RegularSession/Huang,%20Ting/Huang,%20Ting.pdf.
• Tan, Chee Beng (2001). "Chinese in Southeast Asia and Identities in Changing Global Context". Dalam Armstrong, M. Jocelyn; Armstrong, R. Warwick; Mulliner, Kent (penyunting). Chinese Populations in Contemporary Southeast Asian Societies: Identities, Interdependence and International Influence. London and New York: Routledge. m/s. 210–236. ISBN 0-7007-1398-0.

• Bahasa Hokkien Pulau Pinang
• Bahasa Hokkien Singapura
• Bahasa Hokkien Taiwan
• Bahasa Hokkien Medan
• Dialek Amoy
• Bahasa di Malaysia
• Bahasa Mandarin Malaysia
• Orang Cina di Malaysia
• Orang Cina di Indonesia
• Orang Cina di Singapura
• Orang Cina di Filipina