Rutherfordium

104 Lr ← Rutherfordium → Db Hf ↑ Rf ↓ nix Periodensystem
Allgemeen
Naam, Teken, Atomtall	Rutherfordium, Rf, 104
Cheemsch Serie	Övergangselement
Klöör	nich bekannt
Atommass	261,1087 u
Elektronenkonfiguratschoon	[Rn]5f146d27s2
Elektronen je Schaal	2, 8, 18, 32, 32, 10, 2
Physikaalsche Egenschoppen
Atomare Egenschoppen
Annere Egenschoppen
Isotopen (Utwahl)
Hööftartikel: Isotopen vun Rutherfordium Iso VN t½ VO VE (MeV) VP 255Rf nee 1,4 s α 9,3 251No SV 256Rf nee 6,2 ms α 8,952 252No SV 257Rf nee 4,7 s α 9,25 253No ε 3,4 257Lr SV 259Rf nee 3,1 s α 9,110 255No SV 260Rf nee 20 ms SV 261Rf nee 65 s α 8,110 257No 262Rf nee 1,2 s SV

Rutherfordium is en cheemsch Element, dat blots künstlich vörkummt. Dat Element, dat to de Transactinoiden tellt, hett dat Atomteken Rf un de Atomtall 104. Rutherfordium is en Övergangselement, dat to de Titan-Grupp höört. All bekannten Isotopen sünd radioaktiv.

Historie

De eerste Synthees vun dat Element hett de sowjetische Forscher Georgi Fljorow 1964 an’t Karnforschungszentrum bi Dubna maakt. Dor weer Plutonium mit Karns vun Neonatomen beschaten worrn^[1][2]:

${\displaystyle \mathrm {^{242}_{\ 94}Pu\ +\ _{10}^{22}Ne\ \longrightarrow \ \ _{104}^{260}Rf\ +\ 4\ _{0}^{1}n} }$

In de Sowjetunion un annere Länner weer dat Element na Igor Kurtschatow Kurtschatowium (Teken Ku) nöömt, man Forscher ut de USA hebbt den Naam ut politische Grünnen aflehnt, den eersten Nawies för dat Element 1969 för sik sülvst in Anspröök nahmen un den Naam Rutherfordium (Rf) na Ernest Rutherford vörslahn. En wieteren Vörslag weer de Beteken Dubnium (Db)^[3].

Eerst 1997, söss Johren nadem dat de Sowjetunion nich mehr geev, hett man sik op Rutherfordium eenigt^[4]. Dat Element 105, dat 1967 ok dör Georgi Fljorow un annere opdeckt worrn is, driggt siet 1997 den Naam Dubnium na dat Institut för Karnforschung bi Dubna (kiek ok Elementnaam-Striet).

De eersten Synthesen, de laterhen bestätigt weern, sünd 1968/69 dör de US-amerikaanschen Forscher Albert Ghiorso, Matti Nurmia, James Harris, Kari Eskola un Pirrko Eskola in Berkeley mit Hülp vun den Sworionengaumaker HILAC maakt worrn^[1][5]:

${\displaystyle \mathrm {^{249}_{\ 98}Cf\ +\ _{\ 6}^{12}C\ \longrightarrow \ \ _{104}^{257}Rf\ +\ 4\ _{0}^{1}n} }$

${\displaystyle \mathrm {^{249}_{\ 98}Cf\ +\ _{\ 6}^{13}C\ \longrightarrow \ \ _{104}^{259}Rf\ +\ 3\ _{0}^{1}n} }$

${\displaystyle \mathrm {^{248}_{\ 96}Cm\ +\ _{\ 8}^{18}O\ \longrightarrow \ \ _{104}^{261}Rf\ +\ 5\ _{0}^{1}n} }$

Egenschoppen

Rutherfordium höört to de Övergangselementen. Wegen sien wohrschienliche Elektronenkonfiguratschoon is antonehmen, dat de cheemschen Egenschoppen mit de vun dat Element Titan, Zirkon un Hafnium to verglieken sünd. Man, wegen de korten Verfallstieten vun de bit hüüt bekannten Rf-Isotopen, is dat nich mööglich gröttere Mengen vun dat Element hertostellen, so dat dat cheemsche Verhollen nich ünnersöcht warrn kann. Ut den glieken Grund hett dat Element opstunns keen cheemische Bedüden. Wohrschienlich billt dat licht haydratiseerte RF ⁴⁺-Ionen in starke Süren as ok Komplexen in Soltsüür, Bromwaterstoffsüür oder Flusssüür^[6]

Borns

1. ↑ ^{a b} R. C. Barber, N. N. Greenwood, A. Z. Hrynkiewicz, Y. P. Jeannin, M. Lefort, M. Sakai, I. Ulehla, A. P. Wapstra, D. H. Wilkinson: Discovery of the transfermium elements. Part II: Introduction to discovery profiles. Part III: Discovery profiles of the transfermium elements (Note: For Part I see Pure Appl. Chem., Vol. 63, No. 6, pp. 879-886, 1991). In: Pure Appl. Chem. 65, 1993, S. 1757–1814, doi:10.1351/pac199365081757.
2. ↑ G.N. Flerov, Yu.Ts. Oganesyan, Yu.V. Lobanov, V.I. Kuznetsov, V.A. Druin, V.P. Perelygin, K.A. Gavrilov, S.P. Tretiakova, V.M. Plotko: Synthesis and physical identification of the isotope of element 104 with mass number 260. In: Physics Letters. 13, 1964, S. 73–75, doi:10.1016/0031-9163(64)90313-0.
3. ↑ Names and Symbols of Transfermium Elements (IUPAC Recommendations 1994). (PDF; 172 kB).
4. ↑ Names and Symbols of Transfermium Elements (IUPAC Recommendations 1997). (PDF; 167 kB).
5. ↑ A. Ghiorso, M. Nurmia, J. Harris, K. Eskola, P. Eskola: Positive Identification of Two Alpha-Particle-Emitting Isotopes of Element 104. In: Physical Review Letters. 22, 1969, S. 1317–1320, doi:10.1103/PhysRevLett.22.1317.
6. ↑ J. V. Kratz: Critical evaluation of the chemical properties of the transactinide elements (IUPAC Technical Report) In: Pure Appl. Chem., 75 (1), 2003, S 103, doi = 10.1351/pac200375010103 PDF

Weblenken

Rutherfordium. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

 Wiktionary: Rutherfordium – Bedüdensverklaren, Woortherkamen, Synonymen, Översetten

• Nuklidkoort bi’t National Nuclear Data Center