Geraint Thomas

Geraint Thomas
Thomas tijdens het Critérium du Dauphiné 2011.
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Geraint Howell Thomas
Bijnaam	“G”[1]
Geboortedatum	25 mei 1986
Geboorteplaats	Cardiff, Wales
Nationaliteit	Brits
Lengte	183 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	INEOS Grenadiers
Discipline(s)	Weg en baan
Specialisatie(s)	Allrounder
Ploegen
2005 2006 2007–2009 2010–heden	→Team Wiesenhof (stagiair) →Saunier Duval-Prodir (stagiair) Barloworld INEOS Grenadiers
Beste prestaties
Ronde van Vlaanderen	8e (2014)
Parijs-Roubaix	7e (2014)
Ronde van Italië	2e (2023)
Ronde van Frankrijk	1e (2018) 3 etappezeges
Overige
Zeges:
E3 Harelbeke Parijs-Nice Critérium du Dauphiné Ronde van Romandië Ronde van Zwitserland	2015 2016 2018 2021 2022
Medailleoverzicht
Baanwielrennen Evenement 1 2 3 Olympische Spelen 2 0 0 Wereldkampioenschappen 3 2 0 Gemenebestspelen 0 0 1 Europese kampioenschappen 1 0 0 Totaal (9 medailles) 6 2 1 Wegwielrennen Evenement 1 2 3 Wereldkampioenschappen 0 0 2 Totaal (2 medailles) 0 0 2
Medailles
Baanwielrennen Olympische Spelen 1 Londen 2012 Ploegenachtervolging 1 Peking 2008 Ploegenachtervolging Wereldkampioenschappen 1 Melborne 2012 Ploegenachtervolging 1 Manchester 2008 Ploegenachtervolging 1 Majorca 2007 Ploegenachtervolging 2 Melborne 2012 Ploegkoers 2 Bordeaux 2006 Ploegenachtervolging Gemenebestspelen 2 Melborne 2006 Puntenkoers Europese kampioenschappen 1 Apeldoorn 2011 Ploegenachtervolging Wegwielrennen Wereldkampioenschappen 3 Bergen 2017 Ploegentijdrit 3 Florence 2013 Ploegentijdrit
Officiële website
Portaal    Wielersport

Geraint Howell Thomas MBE (Cardiff, 25 mei 1986) is een Welsh wielrenner die anno 2023 rijdt voor INEOS Grenadiers. In 2018 won hij de Ronde van Frankrijk, als eerste Welshman in de geschiedenis. Hij is beroepsrenner sinds 2007 en rijdt als enige sedert 2010 voor Sir Dave Brailsfords INEOS.

Geraint Thomas werd bekend als baanwielrenner, waar hij al diverse titels behaalde. In 2005 begon hij op de weg bij Team Wiesenhof, als stagiair. In 2006 reed hij, eveneens als stagiair, voor Saunier Duval. Van 2007 tot eind 2009 reed hij bij Team Barloworld als voltijds beroepsrenner. Sinds 2010 is hij actief in de formatie INEOS Grenadiers.

Anno 2023 blijft Geraint Thomas, samen met Ben Swift, als allerlaatste renner over die de begindagen meemaakte van Team Sky, sinds 2019 INEOS genaamd. Swift reed tussendoor wel voor de teams Katjoesja en UAE Team Emirates, terwijl Thomas geen andere ploeg meer gekend heeft. Uniek aan de Welshman was zijn witte zonnebril van het merk Oakley, die hij droeg sinds jaar en dag.^[2] Vanaf 2023 draagt hij de bril niet meer. Waarop hij te vertellen had, al dollend: "Het zal veel tijd vergen om nu nog te wennen aan die [reguliere] bril [van Ineos] van SunGod.^[3]

In 2010 droeg hij van de vierde tot en met de zesde etappe de (witte) jongerentrui in de Ronde van Frankrijk, en in 2011 mocht hij deze van de tweede tot en met de zesde etappe dragen. Thomas is een verdienstelijke tijdrijder. Ook als klassiekerrenner komt hij aardig uit de hoek, met onder andere ereplaatsen in Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen in 2014 (respectievelijk 7de en 8ste), een tweede plaats in Dwars door Vlaanderen in 2011 en een overwinning in de voorjaarsklassieker E3 Harelbeke in 2015. Vanaf 2016 kiest Thomas ervoor om zich meer te profileren als ronderenner.

In de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro werd Thomas elfde, op bijna tweeënhalve minuut van winnaar Greg Van Avermaet.

In de Ronde van Frankrijk 2017 won hij de openingstijdrit, waardoor hij ook de gele trui veroverde. Hij voerde het klassement vier dagen aan. In de negende etappe brak Thomas bij een val zijn sleutelbeen en moest daardoor de Tour verlaten.

In de Ronde van Frankrijk 2018 bleek Thomas sterker te zijn dan zijn kopman, meervoudig Tourwinnaar Chris Froome. Thomas won de elfde etappe, een bergrit naar La Rosière, en bemachtigde daarmee voor het tweede jaar op rij de gele trui. Ook de dag erna won hij de etappe (naar Alpe d'Huez) en verstevigde daarmee zijn koppositie. Deze koppositie zou hij niet meer afstaan, zodat hij na Wiggins en Froome de derde Brit werd die de Ronde van Frankrijk won.

Jaar	BK	EK	WK	OS	Overig
Junioren
2004		2 puntenkoers	1 scratch
Beloften
2005					UIV Cup: Bremen UIV Cup Dortmund
2006		1 ploegenachtervolging 2 scratch
Elite
2005	1 ploegenachtervolging 1 scratch
2006	2 ploegenachtervolging		2 ploegenachtervolging		WB Moskou: 1 ploegenachtervolging WB Sydney: 3 ploegkoers 3 ploegenachtervolging Commonwealth Games: 3 ploegkoers
2007			1 ploegenachtervolging		WB Peking: 1 ploegenachtervolging WB Sydney: 2 ploegkoers
2008			1 ploegenachtervolging	1 ploegenachtervolging	WB Manchester: 1 ploegenachtervolging WB Kopenhagen: 1 ploegenachtervolging
2009	1 achtervolging 2 ploegkoers				WB Manchester: 1 achtervolging 1 ploegenachtervolging
2010	3 scratch
2011		1 ploegenachtervolging			WB Manchester: 1 ploegenachtervolging 2 achtervolging
2012			1 ploegenachtervolging 2 ploegkoers	1 ploegenachtervolging	WB Londen: 2 ploegenachtervolging

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 2007 140e   2008 118e   2009 2010 67e   2011 31e   2012 80e   2013 140e   2014 22e   2015 15e   69e   2016 15e   2017 opgave   opgave (1)  2018  ↑ (2)  2019 2  ↑   2020 opgave   2021 41e   2022 3  ↑   2023 2  ↑   31e   2024 3  ↑   42e   (*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik E3 Harelbeke Gent-Wevelgem WK op de weg Wereld­ranglijsten 2007 2008 opgave 2009 opgave 2010 33e 64e 50e opgave 144e (UWK) 2011 60e 10e buit.tijd 124e 81e 156e (UWT) 2012 120e (UWT) 2013 opgave 41e 79e 4e opgave opgave 43e (UWT) 2014 opgave 8e 7e opgave 3  ↑ 112e opgave 31e (UWT) 2015 31e 14e opgave 1  ↑ 3  ↑ 14e (UWT) 2016 169e 12e opgave 37e (UWT) 2017 67e (UWT) 2018 opgave 56e 4e (UWT) 2019 opgave 41e (UWR) 2020 64e (UWR) 2021 2022 43e 2023 2024

Jaar	Tour Down Under	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Ronde van Catalonië	Ronde van het Baskenland	Ronde van Romandië	Critérium du Dauphiné	Ronde van Zwitserland	Ronde van Polen	Eneco Tour
2007	47e
2008
2009			opgave
2010		86e					21e			66e
2011	68e	83e				88e	buiten tijd			57e
2012	46e	opgave				opgave (1)
2013	3 ↑ (1)						15e
2014	8e	opgave					46e			6e
2015	32e	5e				87e		2 ↑
2016	39e	↑		opgave		51e		17e		32e
2017	49e		5e (1)	34e
2018							↑
2019			opgave		40e	3 ↑		opgave
2020			2 ↑				37e
2021			24e	3 ↑		↑	3 ↑ (1)			opgave
2022					39e	19e		↑
2023	88e			45e					47e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

• 2005 – Team Wiesenhof (stagiair vanaf 1-8)
• 2006 – Saunier Duval-Prodir (stagiair vanaf 1-8)
• 2007 – Barloworld
• 2008 – Barloworld
• 2009 – Barloworld
• 2010 – Sky Professional Cycling Team
• 2011 – Sky ProCycling
• 2012 – Sky ProCycling
• 2013 – Sky ProCycling
• 2014 – Team Sky
• 2015 – Team Sky
• 2016 – Team Sky
• 2017 – Team Sky
• 2018 – Team Sky
• 2019 – Team INEOS ^[a]
• 2020 – Team INEOS
• 2021 – INEOS Grenadiers
• 2022 – INEOS Grenadiers
• 2023 – INEOS Grenadiers
• 2024 – INEOS Grenadiers
• 2025 – INEOS Grenadiers

Voorganger: Chris Froome 2015, 2016, 2017

Winnaar van de Ronde van Frankrijk Geraint Thomas 2018

Opvolger: Egan Bernal 2019