Ałfatar

Ałfatar
Алфатар
Państwo

 Bułgaria

Obwód

Silistra

Gmina

Ałfatar

Data założenia

1573

Prawa miejskie

1974

Kmet

Jordanka Uzunska

Powierzchnia

105,443 km²

Wysokość

188 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności


1 625[1]

Nr kierunkowy

08673

Kod pocztowy

7570[2]

Tablice rejestracyjne

СС (Сс)

Położenie na mapie obwodu Silistra
Mapa konturowa obwodu Silistra, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ałfatar”
Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Ałfatar”
Ziemia43°56′38,4″N 27°17′13,2″E/43,944000 27,287000

Ałfatar (bułg. Алфатар[3]) – miasto w północno-wschodniej Bułgarii, w obwodzie Silistra. Siedziba gminy Ałfatar. Według danych Narodowego Instytutu Statystycznego, 31 grudnia 2011 roku miasto liczyło 1625 mieszkańców.

Nazwa

Z różnych historycznych źródeł spotyka się nazwy Ałfatar, Achłatar, Iłłatar. Toponimia nazwy pochodzi z języka tureckiego. Tureckie jai oznacza wojsko, a tora, tar miasto, najprawdopodobniej nazwa miasta oznacza wojskowa twierdza.

Twierdza Drystyr w Silistrze nazywa się także Iłfatar. Podobną nazwę ma hiszpańska miejscowość Alfafar.

Historia

Ałfatar powstał w 1573 roku. W trakcie wojny rosyjsko-tureckiej, po traktacie w Küczük Kajnardży w 1774 roku, większość mieszkańców opuszcza Ałfatar i osiedla się na Ukrainie tworząc osadę Wilszanka. Na ich miejsce do wsi przybyli osadnicy z terenów Silistry i Jambołu. Po wyzwoleniu z panowania tureckiego w miejscowości mieszkało około 2000 ludzi, stanowiła jedną z największych wiosek w tej części Bułgarii. W trakcie wojen bałkańskich w 1912 roku do Legionu Macedońsko-Adrianopolskiego(inne języki) wstąpił jeden mieszkaniec[4]. Po traktacie z Bukaresztu Ałfatar znajdował się w granicach Ruminii. Ludność Ałfataru zacięcie opierała się przed próbami wynarodowienia, m.in. uczestniczyła w Dobrudżańskiej organizacji rewolucyjnej. W 1940 roku dzięki układowi z Krajowie miejscowość powróciła do Bułgarii. W latach 1942–1943 miejscowość nazywała się Generał Łazarowo. W 1974 roku Ałfatar otrzymał prawa miejskie.

Demografia

Liczba mieszkańców[1]

Infrastruktura społeczna

W Ałfatarze funkcjonuje szkoła podstawowa Christo Botewa, przedszkole Sztasliwo Detstwo, schronisko turystyczne Dobrudżanska kyszta, dom kultury Jordana Jowkowa i dom kultury Werdina oraz dom starców.

Zabytki

  • Skalne monastyry, datowane na X w
  • Skalne trackie sanktuaria i tumulusy trackie
  • Prehistoryczna osada
  • Lipnik – obszar chroniony
  • Małyk Kanagjol – pomnik przyrody
  • Cerkiew Świętej Trójcy, powstała w 1846 roku

Kultura

  • Muzeum historii Ałfataru Jordana Jowkowa

Kuchnia

Speciałami Ałfataru są tikwenik – rodzaj słodkiej banicy, gulasz z suszonymi śliwkami, konczeta i magarenca – pieczywo obrzędowe, sporządzane w trakcie dnia Todorowa, za zdrowie zwierząt hodowlanych; a także bezalkoholowa rakija Kruszenica.

Imprezy cykliczne

  • Sobór, odbywający się corocznie w dniu prawosławnego Świętego Ducha
  • Dzień ziemi, wody, powietrza, 22 kwietnia
  • Dzień miasta – 4 września, gdy Ałfatar dostał prawa miejskie
  • Dzień gminy Ałfatar, 12 października

Urodzeni w Ałfatarze

  • Władimir Musakow – pisarz

Przypisy

  1. ↑ a b Справка за населението на гр. Алфатар, общ. Алфатар, обл. Силистра. Код по ЕКАТТЕ – 00415. nsi.bg. [dostęp 2013-11-03]. (bułg.).
  2. ↑ Baza kodów Pocztowych – Bułgaria. geopostcodes.com. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (bułg.).
  3. ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej, Nazewnictwo geograficzne świata. Europa – część I, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2009, s. 57 [dostęp 2013-11-03] (pol.).
  4. ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав. Главно управление на архивите, 2006, s. 96, 826. (bułg.).

Linki zewnętrzne

Miejscowości gminy Ałfatar