Arado Ar 95
Prototyp Ar 95V-1 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu | |
Wycofanie ze służby | |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik gwiazdowy BMW 132Dc, 9-cylindrowy, chłodzony powietrzem |
Moc |
650 kW |
Wymiary | |
Rozpiętość |
12,50 m |
Długość |
11,10 m |
Wysokość |
6,20 m |
Powierzchnia nośna |
112,00 m² |
Masa | |
Własna |
2537 kg |
Startowa |
3730 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
300 km/h |
Pułap |
7300 m |
Zasięg |
1095 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 stały karabin maszynowy 7,92 mm 1 ruchomy karabin maszynowy 7,9 mm na tylnym stanowisku strzeleckim 1 torpeda 6 bomb pod skrzydłami | |
Użytkownicy | |
Niemcy, Hiszpania, Chile |
Arado Ar 95 – niemiecki samolot bombowo-torpedowy, produkowany w zakładach Arado pod koniec lat 30. XX w.
Historia
Historia samolotu Arado Ar 95 sięga 1935 r., kiedy Naczelne Dowództwo Marynarki Wojennej (Oberkommando der Marine) zleciło firmie Arado opracowanie samolotu rozpoznawczo-torpedowego. Miał on wejść na wyposażenie planowanego niemieckiego lotniskowca, miała również powstać jego wersja pływakowa. Inżynier Walter Blume rozpoczął prace nad projektem samolotu, zdecydował się na wykorzystanie sprawdzonego układu dwupłata rodem z Arado Ar 81[1]. Był to dwumiejscowy samolot z metalowym kadłubem i składanymi do tyłu skrzydłami. Skrzydła miały metalową konstrukcję, górna część była pokryta metalem, a dolna płótnem. Pierwszy prototyp wersji oznaczony jako Arado Ar 95 V1 oblatano jesienią 1936 r., niedługo później rozpoczęto loty próbne Ar 95 V2. W V1 zastosowano silnik gwiazdowy BMW 132 Dc, w V2 silnik rzędowy Junkers Jumo 210 Ca. Prototypy V3 i V5 zostały zbudowane w wersji trzymiejscowej. V4 zbudowano jako pierwowzór wersji lądowej oznaczonej jako Ar 95B ze stałym podwoziem z kołami. Próby wykazały, że niezależnie od zastosowanego silnika osiągi samolotu są słabe, a konstrukcja przestarzała. Kriegsmarine i Luftwaffe odmówiły przyjęcia Ar 95 do służby na jednostkach nawodnych[2].
Wyprodukowano sześć egzemplarzy samolotów wersji Ar 95 A-0, które przekazano Legionowi Condor. Tam zostały wykorzystane w działaniach bojowych Gruppo 64, wykonywały loty rozpoznawcze oraz atakowały żeglugę republikanów. Po zakończeniu działań wojennych trzy egzemplarze Ar 95 pozostały w służbie lotnictwa Hiszpanii, gdzie używano ich do 1948 r.[3] Ar 95 trafił w ilości 6 egzemplarzy na wyposażenie lotnictwa marynarki wojennej Chile, jeden egzemplarz po II wojnie światowej był eksploatowany w Skandynawii[4][5].
Przypisy
- ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 50.
- ↑ Murawski 1996 ↓, s. 19.
- ↑ Murawski 1996 ↓, s. 20.
- ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 51.
- ↑ Arado Ar 95. germanwarmachine.com. [dostęp 2024-10-19]. (niem.).
Bibliografia
- Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
- Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.