Bielsko-Biała Główna
 nr rej. A-704/94 z 3 czerwca 1994
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
| Zarządca | |
| Data otwarcia |
1855 |
| Poprzednie nazwy |
Bielitz (1855–1921) |
| Rodzaj |
stacja kolejowa |
| Dane techniczne | |
| Liczba peronów |
3 |
| Liczba krawędzi peronowych |
6 |
| Kasy |
|
| Linie kolejowe | |
Położenie na mapie Bielska-Białej  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 49°49′47,06″N 19°02′41,63″E/49,829739 19,044897
| |
Bielsko-Biała Główna – stacja kolejowa w Bielsku-Białej, w województwie śląskim, w Polsce. Znajduje się na wysokości 327 m n.p.m.
Ruch pasażerski
| Rok | Wymiana roczna | Wymiana pasażerska na dobę | miejsce w Polsce |
|---|---|---|---|
| 2017[1] | 1 640 000 | 4 500 | 56 |
| 2018[2] | 1 640 000 | 4 500 | 52 |
| 2019[1] | 1 930 000 | 5 300 | 46 |
| 2020[1] | 1 390 000 | 3 800 | 46 |
| 2021[1] | 1 570 000 | 4 300 | 58 |
| 2022[3] | 1 860 000 | 5 100 | 58 |
Historia
Stacja kolejowa została otwarta w 1855 roku na odgałęzieniu z Dziedzic austriackiej Kolei Północnej. Do pierwotnego dworca, zlokalizowanego na ówczesnych peryferiach miasta, prowadziła wytyczona także wtedy ulica Kolejowa (Bahnstrasse), obecnie Barlickiego. Wpierw była to stacja końcowa linii z Dziedzic, w 1878 została przedłużona do Żywca. Wkrótce okazało się, iż ze względu na zwiększoną przepustowość, stacja stała się nieodpowiednia do obsługi pasażerów, dlatego rada miejska zadecydowała w 1887 roku o budowie nowego dworca kolejowego. Został zbudowany w latach 1889-1890 przez zakład architekta Karola Korna według projektu architekta Karola Schulza[4]. Projekt nawiązywał do architektury dworców powstałej w 1888 roku Kolei Miast Morawsko-Śląskich łączącej Morawy i Śląsk Cieszyński wraz z przedłużeniem do Kalwarii Zebrzydowskiej, której to linii dworzec w Bielsku stał się częścią. Przy budowie nowego dworca została wyburzona stara hala peronowa, jednak sam budynek nie został wyburzony (istnieje on do dziś przy ul. Wałowej). Uroczyste otwarcie dworca nastąpiło 26 lutego 1890 roku. We wnętrzu oczekiwanie na podróż miały uprzyjemniać stylizowane na antyczne polichromie wykonane przez wiedeńskich artystów[5]. 3 czerwca 1994 roku dworzec został wpisany do rejestru zabytków[6]. W latach 1997–2001 poddano go renowacji podczas której wymieniono pokrycie dachowe, stolarkę okienną i drzwiową, wyremontowano wiatę peronową przylegającą do budynku oraz odnowiono polichromie w stylu pompejańskim. Wyremontowany obiekt otwarto 15 września 2001 roku[7]. Zabytkowy dworzec otrzymał tytuł "Modernizacja Roku 2001" i znajduje się na Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego[8].
25 listopada 1994 roku z 140-lecia lokomotywowni w Czechowicach-Dziedzicach na stacji został otwarty skansen parowozów, który funkcjonował do 2001 roku. Parowozy przetransportowano do Skansenu Taboru Kolejowego w Chabówce i lokomotywowni w Krakowie-Płaszowie[9]. W 1900 roku została zbudowana parowozownia, która funkcjonowała do 30 maja 1964 roku, parowozy przeniesiono do lokomotywowni w Zebrzydowicach[10].
13 grudnia 2015 na stacji Bielsko-Biała Główna zaczęły się zatrzymywać pociągi kategorii Express InterCity Premium obsługiwane składami ED250 Pendolino[11].
Galeria
-
Wejście na dworzec -
Kasy biletowe -
Sufit -
Kawiarnia dworcowa -
Część handlowa -
Zejście do toalet -
Tablica historyczna -
Napis "Kolej Północna Cesarza Ferdynanda" -
Napis "Uprzywilejowana, mająca pierwszeństwo" -
Dworzec od strony peronów
Przypisy
- ↑ a b c d Urząd Transportu Kolejowego, Przewozy pasażerskie [online], Portal statystyczny UTK [dostęp 2023-02-20] (pol.).
- ↑ Wymiana pasażerska na stacjach w Polsce w 2018 r. [online], Urząd Transportu Kolejowego [dostęp 2020-01-30].
- ↑ Urząd Transportu Kolejowego: Wymiana pasażerska - Dane o stacjach 2022. [dostęp 2023-09-17].
- ↑ Piotr Kenig, Wojciech Kominiak: Bielsko-Biała i okolice na dawnej pocztówce w czasach monarchii austro-węgierskiej. Bielsko-Biała: WMW, 2001, s. 72. ISBN 83-915603-0-9.
- ↑ Marcin Żerański: Bielsko-Biała i powiat bielski. Na styku Śląska i Małopolski. Cieszyn: Pracownia na pastwiskach, 2013, s. 56. ISBN 978-83-936322-5-1.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ Koleje Śląska Cieszyńskiego: Bielsko Biała Główna. kolejcieszyn.pl. [dostęp 2015-01-05].
- ↑ Przewodnik po Szlaku Zabytków Techniki Woj. Śląskiego. gosilesia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-17)]. (PDF)
- ↑ Koleje Śląska Cieszyńskiego: Skansen kolejowy w Bielsku-Białej. kolejcieszyn.pl. [dostęp 2015-01-05].
- ↑ Koleje Śląska Cieszyńskiego: Lokomotywownia Bielsko-Biała. kolejcieszyn.pl. [dostęp 2015-01-05].
- ↑ Nowy rozkład na żywo: Awaria na CMK, wichury utrudniają ruch. rynek-kolejowy.pl, 2015-12-13. [dostęp 2015-12-13].
Linki zewnętrzne
- Wirtualna panorama holu głównego
- Stacja kolejowa Bielsko-Biała Główna na portalu polska-org.pl
| Bielsko-Biała Główna | ||
| Linia 117 Kalwaria Zebrzydowska Lanckorona – Bielsko-Biała Główna (58,463 km) | ||
  odległość: 1,368 km
|
|
|
| Linia 139 Katowice – Zwardoń (55,713 km) | ||
 odległość: 1,365 km
|
|
odległość: 1,587 km
|
| Linia 190 Bielsko-Biała Główna – Cieszyn (0,000 km) | ||
|
|
odległość: 1,516 km
| |
