Diego Simeone
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
28 kwietnia 1970 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Diego Pablo Simeone González (ur. 28 kwietnia 1970 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz, środkowy lub defensywny pomocnik. Od grudnia 2011 szkoleniowiec Atlético Madryt.
Jest ojcem Giovanniego Simeone.
Przydomek Cholo wziął się z powodu podobieństwa w stylu gry z Carmelo Simeone (zbieżność nazwisk przypadkowa), który również nosił ten przydomek[1].
Kariera zawodnicza
Karierę zawodową rozpoczął w 1987 jako piłkarz Vélez Sársfield.
W 1990 wyjechał do Europy i przez dwa sezony bronił barw włoskiej Pisy. W latach 1992–1997 był zawodnikiem dwóch hiszpańskich klubów, najpierw Sevilli, a następnie Atlético Madryt. Wraz z Atlético, wywalczył w 1996, dwa najważniejsze krajowe trofea – tytuł mistrza Hiszpanii i Puchar Hiszpanii.
W 1997 wrócił do ligi włoskiej – na dwa lata został piłkarzem mediolańskiego Interu (zdobyty Puchar UEFA w 1998), by w 1999 przejść do stołecznego Lazio. Z rzymskim klubem wywalczył Superpuchar Europy w 1999, a w następnym sezonie wszystkie krajowe tytuły - mistrzostwo kraju, Puchar Włoch i Superpuchar Włoch. W 2003 ponownie związał się z Atlético, którego barw bronił do 2005 roku.
Karierę zakończył w argentyńskim Racing Club Avellaneda, w lutym 2006 roku, po czym został pierwszym trenerem tego zespołu.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Argentyny zadebiutował 14 lipca 1988 w meczu z Australią[2], stałe miejsce w składzie wywalczył jednak dopiero w 1991. Brał udział w trzech turniejach mistrzostw świata (1994, 1998, 2002), jednak bez sukcesów – Argentyna w tych edycjach dochodziła najdalej do ćwierćfinału. Argentyńczyk dał się zapamiętać jako uczestnik scysji z Davidem Beckhamem podczas meczu Argentyny z Anglią na Mistrzostwach Świata 1998, w wyniku której Anglik został wyrzucony z boiska.
Z reprezentacją dwukrotnie wygrywał turniej Copa América (1991 i 1993), wywalczył także srebrny medal olimpijski w Atlancie (był jednym z trzech starszych zawodników w kadrze zespołu młodzieżowego).
Reprezentacyjna karierę zakończył po nieudanych dla Argentyny Mistrzostwach Świata 2002, z bilansem 106 spotkań i 11 goli.
Kariera trenerska
Pierwszym prowadzonym przez Simeone klubem był Racing Club Avellanda. W latach 2006–2007 prowadził Estudiantes La Plata, zdobywając z klubem, mistrzostwo Argentyny (Apertura 2006). Od grudnia 2007, przez rok był trenerem River Plate. Później krótko i bez sukcesów prowadził San Lorenzo, Racing Club Avellanda i włoską Catanię.
W 23 grudnia 2011 został wybrany na trenera Atletico Madryt.[3].Pół roku później, zdobył z klubem puchar Ligi Europejskiej. W finale Madrytczycy pokonali Athletic Bilbao (3:0). Simeone został trzecim człowiekiem w historii, który najpierw wygrał Ligę Europejską jako piłkarz (w barwach Interu Mediolan), a potem jako trener.
31 sierpnia 2012 zdobył Superpuchar Europy po pokonaniu londyńskiej Chelsea (4-1). W kolejnym sezonie wygrał Puchar Króla, po pokonaniu w finale Realu Madryt (2:1) na Estadio Santiago Bernabeu. Sezon 2013/14 najbardziej obfitował w sukcesy. Stołeczny klub zdobył mistrzostwo Hiszpanii i doszedł do finału Ligi Mistrzów, który przegrał po dogrywce. Dwa lata później, ponownie zagrał w finale Ligi Mistrzów i po raz drugi przegrywając z Realem Madryt, tym razem po rzutach karnych. W maju 2018, po raz drugi sięgnął po trofeum Ligi Europy, zwyciężając w finałowym spotkaniu Olympique Marsylia (3-0)[4]. W maju 2021 po rozegraniu ostatniego meczu sezonu 2020/2021 zdobył Mistrzostwo Hiszpanii[5].
Życie prywatne
Dwukrotnie żonaty, ma trzech synów. Jeden z nich, Giovanni Simeone, jest piłkarzem SSC Napoli.
Sukcesy
Zawodnicze
- Atlético Madrid
- Primier Division: 1995/96
- Copa Del Rey: 1996
- Inter Mediolan
- Puchar UEFA: 1997/98
- Lazio
- Mistrzostwo Włoch: 1999/00
- Pucharu Włoch: 1999/00
- Superpucharu Włoch: 2000
- Superpucharu Europy: 1999
- Reprezentacja Argentyny
- Pucharu Konfederacji: 1992
- Copa América: 1991, 1993
- srebrny medal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich: 1996
Szkoleniowe
- Estudiantes La Plata
- Primiera Division: 2006/2007
- River Plate
- Primiera Division: 2008/2009
- Atlético Madryt
- Liga Europy UEFA: 2011/2012, 2017/2018
- Superpuchar Europy: 2012, 2018
- Copa Del Rey: 2013
- Superpuchar Hiszpanii: 2014
- Primiera Division: 2013/2014, 2020/2021
- finalista Ligi Mistrzów: 2013/14, 2015/16
Przypisy
- ↑ Diario Deportivo Olé – El más odiado, el más bancado, edant.ole.com.ar [dostęp 2017-01-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-16].
- ↑ Diego Pablo Simeone – Century of International Appearances.
- ↑ Aleksandra Sonsalla, Simeone trenerem Atletico, iGol.pl, 23 grudnia 2011 [dostęp 2021-03-23] (pol.).
- ↑ Liga Europy: Atletico rozbiło Olympique. Przypomnienie finału sprzed roku (WIDEO) - Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-03-23] (pol.).
- ↑ Atletico Madryt mistrzem Hiszpanii, www.rmf24.pl [dostęp 2021-05-29] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Statystyki na FutbolXXI.com (hiszp.)
- Statystyki na Futbol Factory. futbolfactory.futbolweb.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-20)]. (hiszp.)
- Diego Simeone w bazie National Football Teams (ang.)
- Diego Simeone, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [online] [dostęp 2020-11-21].
