Dune (album Klausa Schulzego)

Dune – jedenasty album studyjny Klausa Schulzego, wydany w 1979 roku w Niemczech nakładem wytwórni Brain^[2]. Wielokrotnie wznawiany, w tym 25 lipca 2005 roku nakładem Revisited Records jako zremasterowany CD z dodatkowym, wcześniej niewydanym utworem.

Klaus Schulze napisał w tekście informacyjnym na okładce albumu, że miał w swoim kalendarzu obszerną europejską trasę koncertową na początku 1977 roku i zaprosił do niej na kilka występów Arthura Browna, „który przekonał mnie prawie dziesięć lat temu swoim pierwszym LP i hitem „Fire”. W 1979 roku zaprosił ponownie brytyjskiego wokalistę do nagrania utworu „Shadows Of Ignorance” na swoim kolejnym albumie. Tytuł albumu i inspiracje literackie Schulze zaczerpnął ze swojej ulubionej powieści science fiction Diuna, napisanej przez Franka Herberta. Jak przyznał: „To była moja biblia w tamtych czasach, tak jak Władca Pierścieni Tolkiena dla innych ludzi. Tolkien był dla mnie zbyt fantastyczny, ale byłem tak zafascynowany Diuną, że czytałem wszystkie trzy tomy w kółko, jak pętlę”. Zaprosił również Wolfganga Tiepolda, który udanie wystąpił na X w 1978 roku: „Ponieważ nie znałem żadnego innego muzyka orkiestrowego poza Tiepoldem, który mógłby improwizować bez nut, zabrałem go również do studia na Dune^[3].

Lista i informacje według Discogs^[2]:

Seite 1

1.	Dune	30:06
		30:06

Seite 2

1.	Shadows Of Ignorance	26:15
		26:15

• Klaus Schulze – muzyka, produkcja, keyboardy, tekst „Shadows Of Ignorance”
• Wolfgang Tiepold – wiolonczela
• Arthur Brown – śpiew w „Shadows Of Ignorance”
• okładka – K. D. Mueller

Album został wydany ponownie 25 lipca 2005 roku nakładem Revisited Records jako CD z dodatkowym utworem^[4].

Kolejne wznowienie (tej samej wersji) pojawiło się 26 sierpnia 2016 roku nakładem niemieckiej wytwórni MIG (Made In Germany), specjalizującej się we wznowieniach^[5].

1.	Dune	30:28
2.	Shadows Of Ignorance	26:22
	Bonus Track:
3.	Le Mans	23:03
		1:19:53

„Dune” w wersji cyfrowej jest nieco dłuższy, niż na wydaniu winylowym (z uwagi na jego ograniczenia co do długości utworu). Dodatkowy utwór, „Le Mans”, został nagrany na żywo w opactwie L'Abbaye de l'Épeau we francuskim Le Mans w listopadzie 1979 roku.

• Klaus D. Müller – producent wznowienia

Dave Connolly z AllMusic bardzo wysoko ocenił utwór tytułowy: „Zaskakujące jest to, jak dobry jest ten utwór; od początkowych amorficznych form i obcych dźwięków po dostojną muzykę syntezatorową, która wznosi się w połowie, „Dune” jest jednym z najlepszych momentów Schulzego. (…) Biorąc pod uwagę nieco nierówny charakter katalogu Schulze, „Dune” jest absolutnym skarbem, wypełnionym subtelnymi odcieniami i odważnymi kolorami”. Zarazem zauważył, że „chociaż Klaus Schulze wypracował swój własny styl, odrębny od Tangerine Dream, to Dune jest bardziej przesiąknięty «klasycznymi» idiomami TD niż wiele jego dzieł”^[1].

Zdaniem Thoralfa Koßa z Musikreviews.de Dune „po jego [Schulzego] dwupłytowym arcydziele X, jest tym razem szczególnie imponujący dzięki rozległym wiolonczelowym improwizacjom Wolfganga Tiepolta i wokalom Arthura Browna, który może nie rozpala «ognia» na „Shadows Of Ignorance”, ale mimo to dodaje zupełnie nowy, bardzo interesujący koloryt dźwiękowy do muzyki Klausa Schulzego^[3].

• Dune na oficjalnej stronie Klausa Schulzego