Grand Prix Japonii 2014

Grand Prix Japonii 2014

2014 Formula 1 Japanese Grand Prix

15. wyścig z 19 w sezonie 912. Grand Prix Formuły 1
Suzuka International Racing Course
Data	3–5 października 2014
Trasa
Liczba okrążeń	53
Długość okrążenia	5,807 km
Dystans	307,471 km
Uczestnicy
Zgłoszenia	22 kierowców
Zakwalifikowało się	22 kierowców
Ukończyło wyścig	19 kierowców
Wyniki
Pole position	Nico Rosberg (1:32,506, Mercedes)
Zwycięzca	Lewis Hamilton (1h51m43,021, Mercedes)
Najszybsze okrążenie	Lewis Hamilton (1:51,600, Mercedes)
15. Grand Prix w sezonie 2014
Poprzednie	Grand Prix Singapuru
Następne	Grand Prix Rosji
Grand Prix Japonii
2013 2014 2015
Multimedia w Wikimedia Commons

Grand Prix Japonii 2014 (oficjalnie 2014 Formula 1 Japanese Grand Prix) był wyścigiem Formuły 1, który odbył się 5 października 2014 roku na torze Suzuka w mieście Suzuka, w prefekturze Mie. Był to 15. wyścig sezonu 2014 Mistrzostw Świata Formuły 1 FIA oraz 30. Grand Prix Japonii w historii Formuły 1. Wyścig wygrał kierowca Mercedesa, Lewis Hamilton, startując z drugiego miejsca. Jego zespołowy kolega Nico Rosberg zajął drugie miejsce, a Sebastian Vettel z Red Bull Racing był trzeci. Było to ósme zwycięstwo Hamiltona w sezonie i 30. w jego karierze w Formule 1.

Przed wyścigiem Hamilton prowadził w klasyfikacji kierowców z trzema punktami przewagi nad Rosbergiem, a ich zespół Mercedes wyprzedzał Red Bulla o 174 punkty w klasyfikacji konstruktorów. Intensywne opady deszczu spowodowane tajfunem Phanfone sprawiły, że nawierzchnia toru była mokra, a widoczność ograniczona. Wyścig rozpoczął się za samochodem bezpieczeństwa, a po dwóch okrążeniach został przerwany na 20 minut. Po wznowieniu Rosberg zablokował próbę wyprzedzenia przez Hamiltona na pierwszym zakręcie. Jego samochód miał problemy z nadsterownością, co pozwoliło Hamiltonowi zmniejszyć stratę czasową. Na przestrzeni kolejnych okrążeń Hamilton naciskał Rosberga, aż w końcu wyprzedził go na 29. okrążeniu i zaczął się oddalać.

Wyścig miał trwać 53 okrążenia, jednak został zakończony po 46 okrążeniach (z wynikami ustalonymi na koniec 44. okrążenia) z powodu wypadku Julesa Bianchiego. Na 43. okrążeniu Bianchi stracił panowanie nad swoim bolidem w zakręcie Dunlop Curve i uderzył w dźwig, który usuwał Saubera Adriana Sutila, który wypadł z toru na poprzednim okrążeniu. W wyniku wypadku Bianchi doznał poważnych urazów głowy, które okazały się śmiertelne – zmarł we Francji 17 lipca 2015 roku, stając się pierwszym kierowcą Formuły 1, który zmarł wskutek obrażeń odniesionych podczas wyścigu od czasu Ayrtona Senny w 1994 roku. Wypadek skłonił FIA do przeprowadzenia śledztwa, w wyniku którego ustalono, że nie było jednej przyczyny zdarzenia. W efekcie śledztwa od sezonu 2015 wprowadzono wirtualny samochód bezpieczeństwa (VSC).

Dzięki zwycięstwu Hamilton zwiększył swoją przewagę w klasyfikacji kierowców do dziesięciu punktów nad Rosbergiem, podczas gdy Daniel Ricciardo pozostał na odległym trzecim miejscu. Mercedes powiększył przewagę nad Red Bullem w klasyfikacji konstruktorów, a Williams utrzymał przewagę nad Ferrari w walce o trzecie miejsce na cztery wyścigi przed końcem sezonu.

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[1]

Na niebieskim tle kierowcy biorący udział jedynie w piątkowych treningach

Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony
1	Sebastian Vettel	Infiniti Red Bull Racing	Red Bull RB10	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
3	Daniel Ricciardo	Infiniti Red Bull Racing	Red Bull RB10	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
4	Max Chilton	Marussia F1 Team	Marussia MR03	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
6	Nico Rosberg	Mercedes AMG Petronas F1 Team	Mercedes F1 W05 Hybrid	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
7	Kimi Räikkönen	Scuderia Ferrari	Ferrari F14 T	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
8	Romain Grosjean	Lotus F1 Team	Lotus E22	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
9	Marcus Ericsson	Caterham F1 Team	Caterham CT05	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
10	Kamui Kobayashi	Caterham F1 Team	Caterham CT05	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
11	Sergio Pérez	Sahara Force India F1 Team	Force India VJM07	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
13	Pastor Maldonado	Lotus F1 Team	Lotus E22	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
14	Fernando Alonso	Scuderia Ferrari	Ferrari F14 T	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
17	Jules Bianchi	Marussia F1 Team	Marussia MR03	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
19	Felipe Massa	Williams Martini Racing	Williams FW36	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
20	Kevin Magnussen	McLaren Mercedes	McLaren MP4-29	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
21	Esteban Gutiérrez	Sauber F1 Team	Sauber C33	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
22	Jenson Button	McLaren Mercedes	McLaren MP4-29	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
25	Jean-Éric Vergne	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR9	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
26	Daniił Kwiat	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR9	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
27	Nico Hülkenberg	Sahara Force India F1 Team	Force India VJM07	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
38	Max Verstappen	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR9	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
44	Lewis Hamilton	Mercedes AMG Petronas F1 Team	Mercedes F1 W05 Hybrid	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
45	Roberto Merhi	Caterham F1 Team	Caterham CT05	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
77	Valtteri Bottas	Williams Martini Racing	Williams FW36	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
99	Adrian Sutil	Sauber F1 Team	Sauber C33	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[2]

Sesja	Nr	Kierowca	Konstruktor	Czas	Okr.
1	6	Nico Rosberg	Mercedes	1:35,461	27
2	44	Lewis Hamilton	Mercedes	1:35,078	28
3	6	Nico Rosberg	Mercedes	1:33,228	14

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[3]

Poz.	Nr	Kierowca	Konstruktor	Q1	Q2	Q3	Poz. s.
1	6	Nico Rosberg	Mercedes	1:33,671	1:32,950	1:32,506	1
2	44	Lewis Hamilton	Mercedes	1:33,611	1:32,982	1:32,703	2
3	77	Valtteri Bottas	Williams–Mercedes	1:34,301	1:33,443	1:33,128	3
4	19	Felipe Massa	Williams–Mercedes	1:34,483	1:33,551	1:33,527	4
5	14	Fernando Alonso	Ferrari	1:34,497	1:33,675	1:33,740	5
6	3	Daniel Ricciardo	Red Bull–Renault	1:35,593	1:34,466	1:34,075	6
7	20	Kevin Magnussen	McLaren–Mercedes	1:34,930	1:34,229	1:34,242	7
8	22	Jenson Button	McLaren–Mercedes	1:35,150	1:34,648	1:34,317	8
9	1	Sebastian Vettel	Red Bull–Renault	1:35,517	1:34,784	1:34,432	9
10	7	Kimi Räikkönen	Ferrari	1:34,984	1:34,771	1:34,548	10
11	25	Jean-Éric Vergne	Toro Rosso–Renault	1:35,155	1:34,984	–	21[4]
12	11	Sergio Pérez	Force India–Mercedes	1:35,439	1:35,089	–	11
13	26	Daniił Kwiat	Toro Rosso–Renault	1:35,210	1:35,092	–	12
14	27	Nico Hülkenberg	Force India–Mercedes	1:35,000	1:35,099	–	13
15	99	Adrian Sutil	Sauber–Ferrari	1:35,736	1:35,364	–	14
16	21	Esteban Gutiérrez	Sauber–Ferrari	1:35,308	1:35,681	–	15
17	13	Pastor Maldonado	Lotus–Renault	1:35,917	–	–	22[5]
18	8	Romain Grosjean	Lotus–Renault	1:35,984	–	–	16
19	9	Marcus Ericsson	Caterham–Renault	1:36,813	–	–	17
20	17	Jules Bianchi	Marussia–Ferrari	1:36,943	–	–	18
21	10	Kamui Kobayashi	Caterham–Renault	1:37,015	–	–	19
22	4	Max Chilton	Marussia–Ferrari	1:37,481	–	–	20
Poz.	Nr	Kierowca	Konstruktor	Q1	Q2	Q3	Poz. s.
Legenda Poz. Nr Q1 Q2 Q3 Poz. s. Pozycja zajęta w sesji kwalifikacyjnej Numer startowy kierowcy Wynik uzyskany w pierwszej części kwalifikacji Wynik uzyskany w drugiej części kwalifikacji Wynik uzyskany w trzeciej części kwalifikacji Pozycja startowa po uwzględnięniu kar, przesunięć, itp.

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[6] Pierwotnie dystans wyścigu wynosił 53 okrążenia, ale po wypadku Julesa Bianchiego został przedwcześnie zakończony.

P	+ / –	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz
1	1	44	Lewis Hamilton	Mercedes	44	1h51m43,021
2	1	6	Nico Rosberg	Mercedes	44	+0:09,180
3	6	1	Sebastian Vettel	Red Bull–Renault	44	+0:29,122
4	2	3	Daniel Ricciardo	Red Bull–Renault	44	+0:38,818
5	3	22	Jenson Button	McLaren–Mercedes	44	+1:07,550
6	3	77	Valtteri Bottas	Williams–Mercedes	44	+1:53,773
7	3	19	Felipe Massa	Williams–Mercedes	44	+1:55,126
8	5	27	Nico Hülkenberg	Force India–Mercedes	44	+1:55,948
9	12	25	Jean-Éric Vergne	Toro Rosso–Renault	44	+2:07,638
10	1	11	Sergio Pérez	Force India–Mercedes	43	+1 okr.
11	1	26	Daniił Kwiat	Toro Rosso–Renault	43	+1 okr.
12	2	7	Kimi Räikkönen	Ferrari	43	+1 okr.
13	2	21	Esteban Gutiérrez	Sauber–Ferrari	43	+1 okr.
14	7	20	Kevin Magnussen	McLaren–Mercedes	43	+1 okr.
15	1	8	Romain Grosjean	Lotus–Renault	43	+1 okr.
16	6	13	Pastor Maldonado	Lotus–Renault	43	+1 okr.	[7]
17		9	Marcus Ericsson	Caterham–Renault	43	+1 okr.
18	2	4	Max Chilton	Marussia–Ferrari	43	+1 okr.
19		10	Kamui Kobayashi	Caterham–Renault	43	+1 okr.
20	2	17	Jules Bianchi	Marussia–Ferrari	43	+1 okr.	śmiertelny wypadek
21	7	99	Adrian Sutil	Sauber–Ferrari	43	+1 okr.	wypadek
Niesklasyfikowani
		14	Fernando Alonso	Ferrari	2	silnik
P	+ / –	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[8]

Nr	Kierowca	Konstruktor	Czas	Okr.
44	Lewis Hamilton	Mercedes	1:51,600	39

Źródło: Racing–Reference.info^[9]

Nr	Kierowca	Okrążenia	Suma
6	Nico Rosberg	1-12, 14-28	25
44	Lewis Hamilton	12-14, 28-44	19
Wykres

P	+/−	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS
1	0	Lewis Hamilton	15	266	8	2	2	6	6	3
2	0	Nico Rosberg	15	256	4	8	-	8	5	2
3	0	Daniel Ricciardo	15	193	3	-	4	-	-	1
4	+1	Sebastian Vettel	15	139	-	1	3	-	1	3
5	−1	Fernando Alonso	15	133	-	1	1	-	-	2
6	0	Valtteri Bottas	15	130	-	2	2	-	-	1
7	0	Jenson Button	15	82	-	-	1	-	-	1
8	0	Nico Hülkenberg	15	76	-	-	-	-	-	1
9	0	Felipe Massa	15	71	-	-	1	1	1	3
10	0	Sergio Pérez	14	46	-	-	1	-	1	2
11	0	Kimi Räikkönen	15	45	-	-	-	-	1	1
12	0	Kevin Magnussen	15	39	-	1	-	-	-	1
13	0	Jean-Éric Vergne	15	21	-	-	-	-	-	5
14	0	Romain Grosjean	15	8	-	-	-	-	-	6
15	0	Daniił Kwiat	15	8	-	-	-	-	-	4
16	0	Jules Bianchi	15	2	-	-	-	-	-	3
17	0	Adrian Sutil	15	0	-	-	-	-	-	6
18	0	Marcus Ericsson	15	0	-	-	-	-	-	5
19	0	Pastor Maldonado	14	0	-	-	-	-	-	4
20	0	Esteban Gutiérrez	15	0	-	-	-	-	-	6
21	0	Max Chilton	15	0	-	-	-	-	-	2
22	0	Kamui Kobayashi	13	0	-	-	-	-	-	4
Niesklasyfikowani
		André Lotterer	1	-	-	-	-	-	-	1
P	+/−	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS

P	+/−	Konstruktor	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS
1	0	Mercedes	30	522	12	10	2	14	11	5
2	0	Red Bull Racing Renault	30	332	3	1	7	-	1	4
3	0	Williams Mercedes	30	201	-	2	3	1	1	4
4	0	Ferrari	30	178	-	1	1	-	1	3
5	0	Force India Mercedes	29	122	-	-	1	-	1	3
6	0	McLaren Mercedes	30	121	-	1	1	-	-	2
7	0	STR Renault	30	29	-	-	-	-	-	9
8	0	Lotus Renault	29	8	-	-	-	-	-	10
9	0	Marussia Ferrari	30	2	-	-	-	-	-	5
10	0	Sauber Ferrari	30	0	-	-	-	-	-	12
11	0	Caterham Renault	29	0	-	-	-	-	-	10
P	+/−	Konstruktor	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS

Z szacunku dla poważnie rannego Julesa Bianchiego, trzej najlepsi kierowcy nie oblali się szampanem. Podczas wywiadów na podium, prowadzonych przez mistrza świata z 1992 roku Nigela Mansella, Lewis Hamilton powiedział, że był to trudny wyścigowy weekend, a jego tempo pod koniec wyścigu przypominało mu Grand Prix Wielkiej Brytanii z 2008 roku. Nico Rosberg nazwał ten weekend udanym dla swojego zespołu i pogratulował Hamiltonowi zwycięstwa. Sebastian Vettel przyznał, że miał szczęście, że na torze pojawił się samochód bezpieczeństwa, i był zadowolony ze swojego występu. Podczas późniejszej konferencji prasowej Hamilton stwierdził, że czuł się pewnie w balansie swojego samochodu, gdy wyprzedzał Rosberga na 28. okrążeniu, i nie zauważył różnicy w ilości wody na torze, mimo intensywnych opadów deszczu. Rosberg, mimo że jego samochód był ustawiony podobnie jak Hamiltona, był niezadowolony z jego balansu i próbował to poprawić podczas postoju w boksach. Vettel powiedział, że warunki pogodowe były na granicy, a jego zespół podjął decyzję o zjeździe do boksów, gdy pogoda się pogorszyła.

Wypadek Bianchiego przyćmił cały wyścig. Jego ojciec, Philippe, początkowo poinformował „L’Équipe”, że Jules jest w stanie krytycznym z poważnym urazem głowy i przechodzi operację mającą na celu zmniejszenie krwawienia śródczaszkowego. FIA podała następnie, że tomografia komputerowa wykazała „poważny uraz głowy”, a Bianchi został po operacji przeniesiony na oddział intensywnej terapii. Rodzina kierowcy później poinformowała, że doznał on rozlanego uszkodzenia aksonalnego, urazu mózgu typowego dla wypadków związanych z gwałtownym hamowaniem. W pierwszym tygodniu po operacji ojciec Bianchiego powiedział, że stan syna jest „rozpaczliwy” i według lekarzy jego przeżycie graniczy z cudem. Nadzieję dawało mu wybudzenie się Michaela Schumachera ze śpiączki. Zespół Marussia regularnie publikował aktualizacje na temat stanu zdrowia Bianchiego, zaprzeczając spekulacjom, że to ich działania przyczyniły się do wypadku. Były prezydent FIA, Max Mosley, określił to jako „dziwny wypadek”.

Kontrowersje wywołało amatorskie nagranie wideo z miejsca wypadku Bianchiego, na którym widać było sędziego torowego machającego zieloną flagą. Czterokrotny mistrz świata Alain Prost powiedział, że sędzia powinien oddalić się z miejsca wypadku, ale pięciokrotny zwycięzca 24-godzinnego wyścigu Le Mans Emanuele Pirro stwierdził, że było to normalne działanie, a krytycy są w błędzie. Kilku komentatorów uznało, że sędzia nie popełnił żadnego wykroczenia. Były kierowca i komentator Sky Sports F1 Martin Brundle wezwał do zakazu wjazdu pojazdów ratunkowych na tor. Sędzia kierowców Mika Salo bronił decyzji Charlie'ego Whitinga o nieużyciu samochodu bezpieczeństwa po wypadku Adriana Sutila, minimalizując znaczenie intensyfikacji deszczu. Główny komentator Rede Globo, Galvão Bueno, skrytykował jednak decyzję Whitinga, nazywając ją „największym błędem, jaki widział w ciągu 40 lat w Formule 1”.

FIA powołała dziesięcioosobową komisję, składającą się z byłych kierowców i szefów zespołów, aby zbadać przyczyny wypadku. Wyniki śledztwa opublikowano cztery tygodnie później w Doha. Z raportu wynikało, że wypadek Bianchiego nie miał jednej konkretnej przyczyny; przyczyniły się do niego warunki na torze, prędkość samochodu i obecność pojazdu ratunkowego na torze. W raporcie zaproponowano kilka środków zwiększających bezpieczeństwo przy usuwaniu uszkodzonych pojazdów, które wprowadzono w 2015 roku. Stwierdzono również, że zmiany w konstrukcji kokpitu nie mogłyby zapobiec obrażeniom Bianchiego. Od 2015 roku FIA wymaga, aby wyścigi Grand Prix rozpoczynały się co najmniej cztery godziny przed zachodem słońca lub zmierzchem (z wyjątkiem wyścigów nocnych). Przewodniczący komisji bezpieczeństwa FIA Peter Wright powiedział w lipcu 2015 roku, że zamknięty kokpit nie zapobiegłby obrażeniom głowy Bianchiego, a wiceprezydent Andy Mellow potwierdził, że instalacja zabezpieczeń na pojazdach ratunkowych jest niemożliwa.

Bianchi, hospitalizowany w Yokkaichi, pozostawał w stanie krytycznym, ale stabilnym, pod respiratorem. W listopadzie został wybudzony ze śpiączki farmakologicznej i zaczął oddychać samodzielnie, co umożliwiło jego przeniesienie do Centre Hospitalier Universitaire de Nice (CHU) w Nicei. Nadal był nieprzytomny i w stanie krytycznym, ale jego rodzinie łatwiej było go odwiedzać. 13 lipca 2015 roku ojciec Bianchiego powiedział, że jest „mniej optymistyczny” co do szans syna na wyzdrowienie, ponieważ od wypadku nie nastąpiły znaczące postępy. Cztery dni później Bianchi zmarł w wieku 25 lat, stając się pierwszym kierowcą Formuły 1, który zginął w wyniku obrażeń odniesionych podczas Grand Prix od śmierci Ayrtona Senny w 1994 roku. Pogrzeb Bianchiego odbył się 21 lipca w katedrze w Nicei, a wzięli w nim udział członkowie społeczności Formuły 1.

Wyniki wyścigu zwiększyły przewagę Hamiltona nad Rosbergiem w klasyfikacji kierowców do dziesięciu punktów. Daniel Ricciardo i Vettel utrzymali odpowiednio trzecie i czwarte miejsce, a Fernando Alonso pozostał na piątym miejscu pomimo wycofania się z wyścigu. Mercedes powiększył swoją przewagę nad Red Bullem w klasyfikacji konstruktorów do 180 punktów. Williams umocnił się na trzecim miejscu przed Ferrari, a Force India utrzymała piątą pozycję na cztery wyścigi przed końcem sezonu.

• Strona Grand Prix Japonii 2014 na oficjalnej stronie Formuły 1. formula1.com. [dostęp 2014-10-02]. (ang.).