Histogram

Histogram (z stgr. ιστos - „maszt”, γραµµα - „coś zapisanego”)[1] – jeden z graficznych sposobów przedstawiania rozkładu empirycznego cechy ilościowej. Składa się z szeregu prostokątów umieszczonych na osi współrzędnych. Prostokąty te są z jednej strony wyznaczone przez przedziały klasowe (patrz: szereg rozdzielczy) wartości cechy, natomiast ich wysokość jest określona przez liczebności (lub częstości, ewentualnie gęstość częstości) elementów wpadających do określonego przedziału klasowego[2].

Jeśli histogram pokazuje liczebności, a nie gęstość częstości, wówczas szerokości przedziałów powinny być równe.

Interpretacja histogramu

Przykładowy histogram

Przykładowa interpretacja histogramu z rysunku obok:

  • luka w histogramie:
    • podejrzenie nieprawidłowego odczytu (brak danych),
    • podejrzenie błędu urządzenia pomiarowego.
  • histogram z dwoma wierzchołkami:
    • tzw. rozkład dwumodalny, który powstaje często, gdy badana populacja jest połączeniem dwóch odrębnych populacji, np. połączono wyroby z różnych procesów wytwórczych.

Historia

Terminu „histogram” po raz pierwszy użył Karl Pearson[1]. Najstarsze znane przedstawienie histogramu pojawia się w książce Williama Playfaira The Commercial and Political Atlas z 1786 r.[1]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Yannis Ioannidis, The History of Histograms (abridged), „Proceedings 2003 VLDB Conference”, 2003, s. 19–30, DOI: 10.1016/B978-012722442-8/50011-2.
  2. ↑ Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 129. ISBN 83-88149-41-5.