Jotham Napat

Jotham Napat

Jotham Napat (2019)
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1972 Tanna
Premier Vanuatu
Okres	od 11 lutego 2025
Przynależność polityczna	Partia Liderów Vanuatu
Poprzednik	Charlot Salwai
Wicepremier Vanuatu
Okres	od 26 maja 2023 do 8 sierpnia 2023
Przynależność polityczna	Partia Liderów Vanuatu
Poprzednik	Sato Kilman
Następca	Matai Seremaiah(inne języki)
Wicepremier Vanuatu
Okres	od 15 czerwca 2019 do 20 kwietnia 2020
Przynależność polityczna	Partia Liderów Vanuatu
Poprzednik	Bob Loughman
Następca	Sato Kilman
Minister spraw zagranicznych Vanuatu
Okres	od 4 listopada 2022 do 8 sierpnia 2023
Przynależność polityczna	Partia Liderów Vanuatu
Poprzednik	Marc Ati
Następca	Matai Seremaiah
Multimedia w Wikimedia Commons

Jotham Napat (ur. 7 sierpnia 1972 na Tannie^[1][2]) – vanuacki meteorolog, urzędnik państwowy i polityk, przewodniczący Partii Liderów Vanuatu(inne języki), od 2016 poseł do Parlamentu Vanuatu(inne języki). Od 11 lutego 2025 premier Vanuatu.

Studiował meteorologię na Uniwersytecie Wiktorii w Wellingtonie i w Królewskim Instytucie Technologii (RMIT) w Melbourne (dyplom uzyskał w 1998). W latach 2011–2013 był dyrektorem departamentu meteorologii i zagrożeń geologicznych, zaś od 2013 do 2013 – dyrektorem generalnym w ministerstwie adaptacji do zmian klimatu, meteorologii i zagrożeń geologicznych, energii, środowiska i krajowego zarządzania klęskami żywiołowymi^[1].

W 2015 był wśród założycieli Partii Liderów Vanuatu i od tego czasu pozostaje jej przewodniczącym. W wyborach w 2016 uzyskał mandat parlamentarny (jako jedyny spośród kandydatów swojej partii)^[2][3]. 11 lutego 2016 wszedł w skład rządu Charlota Salwai'ego, jako minister infrastruktury i usług publicznych. Stanowisko to zajmował do 10 listopada 2018. Od 15 czerwca 2019 do 20 kwietnia 2020 był wicepremierem i ministrem turystyki, handlu i biznesu^[1]. Od 4 listopada 2022 do 8 sierpnia 2023 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych (od 26 maja 2023 również wicepremiera), w gabinecie Ishmaela Kalsakau^[4][5].

11 lutego 2025 został jednogłośnie wybrany przez parlament na stanowisko premiera. Uzyskał w tajnym głosowaniu 50 głosów na ogólną liczbę 52 parlamentarzystów (2 głosy były nieważne)^[6].