Svante Arrhenius

Svante Arrhenius
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1859
Uppsala, Szwecja

Data i miejsce śmierci

2 października 1927
Sztokholm, Szwecja

Miejsce spoczynku

Uppsala

Zawód, zajęcie

chemik, fizyk

Svante August Arrhenius (ur. 19 lutego 1859 w Uppsali, zm. 2 października 1927 w Sztokholmie) – szwedzki chemik i fizyk, jeden z twórców chemii fizycznej.

Życiorys

Studiował w Uppsali i został docentem chemii fizycznej. Opracowywał teorię dysocjacji elektrolitycznej. Zajmował się właściwościami toksyn i antytoksyn, kinetyką chemiczną (m.in. równanie Arrheniusa), badaniem temperatur planet i korony słonecznej oraz badaniem zorzy polarnej. W latach 1897–1905 był rektorem Uniwersytetu w Sztokholmie (ówcześnie Stockholms högskola)[1]. W 1903 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za opracowanie teorii dysocjacji elektrolitycznej[2]. W 1907 stworzył teorię panspermii dotyczącej pochodzenia życia na Ziemi.

Postulaty Arrheniusa

Postulaty Arrheniusa[potrzebny przypis]:

Obszary badań poza chemią fizyczną

Arrhenius dokonał obliczeń wpływu ilości dwutlenku węgla (CO2) w atmosferze Ziemi na temperaturę. W 1896 roku ocenił, że wytwarzanie tego gazu przez człowieka może spowodować nadmierny wzrost temperatury za kilka tysięcy lat; w 1908 roku poprawił to przewidywanie na kilkaset lat – niemniej jednak uważał, że jest to odległa przyszłość i bardziej go interesowało znaczenie zmian ilości CO2 dla epoki lodowcowej[3].

Panspermia

Sformułował hipotezę panspermii, wg której życie rozprzestrzenia się w kosmosie dzięki bakteriom przemieszczającym się pod wpływem ciśnienia światła[3].

Przypisy

  1. Svante Arrhenius – Biographical, Nobelprize.org [dostęp 2017-12-05] (ang.).
  2. The Nobel Prize in Chemistry 1903: Svante Arrhenius. Nobelprize.org. [dostęp 2011-01-21].
  3. a b Svante Arrhenius, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2011-01-21] (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne