Wariag (1983)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt | |
| Oznaczenie NATO |
Slava |
| Historia | |
| Początek budowy |
1979 |
| Wodowanie |
lipiec 1983 |
 Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Wejście do służby |
16 października 1989 |
 MW Rosji
| |
| Wejście do służby |
1992 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
11 490 t |
| Długość |
186 m |
| Szerokość |
20,8 m |
| Zanurzenie |
8 m |
| Napęd | |
| 4 turbiny gazowe w układzie COGOG o mocy 110 000 KM napędzające od 2 do 4 śrub | |
| Prędkość |
32 węzły |
| Uzbrojenie | |
| 16 wyrzutni przeciwokrętowych pocisków P-1000 Wulkan (16 pocisków) 8 wyrzutni S-300F Fort zamontowanych w układzie VLS, z zapasem 64 pocisków przeciwlotniczych 9M55M 2 podwójne wyrzutnie Osa-MA z zapasem 40 pocisków przeciwlotniczych 9M33M 1 działo 130 mm 3 rakietowo-artyleryjskie zestawy przeciwlotnicze 3M87 KORTIK każdy 2x6x30mm i 8 pocisków 9M311(CADS-N-1 Kasztan 10 wyrzutni torped kaliber 533 mm 2 dwunastoprowadnicowe wyrzutnie RBU-6000 rakietowych bomb głębinowych RGB-60 kalibru 213 mm. | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 1 śmigłowiec Kamow Ka-25 lub Kamow Ka-27 | |
| Załoga |
480 |
Wariag – radziecki, a następnie rosyjski krążownik rakietowy projektu 1164. Okręt będący trzecią z serii jednostką projektu 1164 wszedł do służby w październiku 1989 roku. Po wejściu do służby znany był jako „Czerwona Ukraina”. W 1992 roku jednostkę nazwano imieniem „Wariag”, dla uczczenia skandynawskich wikingów, Waregów, obecnych w średniowieczu na terenach Europy Wschodniej.
Projekt i budowa
Rozpoczęcie budowy trzeciego okrętu projektu 1164, któremu nadano imię „Czerwona Ukraina”, miało miejsce w stoczni Sudobudiwnyj zawod imeni 61 Komunara w Mikołajowie w 1979 roku. Wodowanie nastąpiło w lipcu 1983 roku, wejście do służby 16 października 1989 roku. W porównaniu do dwóch wcześniejszych okrętów typu „Czerwona Ukraina” otrzymała nowszą wersję pocisków przeciwokrętowych P-500 Bazalt, znaną jako P-1000 Vulcan, o zwiększonym do 700 kilometrów zasięgu. Wstępne wskazywanie celów dla tych pocisków miało odbywać się za pomocą samolotów Tu-95, śmigłowców pokładowych lub satelitów rozpoznawczych[1].
Służba
Po wejściu do służby okręt przydzielono do Floty Oceanu Spokojnego, gdzie wszedł w skład 173 Kamczackiej Brygady Okrętów Rakietowych. W jej składzie uczestniczył w ćwiczeniach i manewrach, podczas których zajmował czołowe pozycje w rywalizacji z innymi okrętami. W 1992 roku wszedł w skład rosyjskiej marynarki wojennej, a w 1996 roku jego nazwę zmieniono na „Wariag”[2].
W październiku 1999 roku brał udział w wizycie w Szanghaju z okazji 50. rocznicy powstania CHRL. W październiku 2002 roku gościł w Yokosuce z okazji 50. rocznicy powstania Japońskich Morskich Sił Samoobrony. W lutym 2004 roku uczestniczył w Inczonie w obchodach 100 rocznicy zatopienia krążownika „Wariag” w bitwie pod Czemulpo. W czerwcu 2010 roku „Wariag” gościł w San Francisco, była to pierwsza wizyta rosyjskiego okrętu w tym porcie od 147 lat. Podczas wizyty odsłonięto tablicę upamiętniającą sześciu rosyjskich marynarzy, którzy zginęli podczas gaszenia pożaru w San Francisco w 1863 roku[3].
W listopadzie 2013 roku okręt przebywał na Morzu Śródziemnym, gdzie gościł m.in. w egipskim porcie Aleksandria[4]. W styczniu 2016 roku okręt ponownie przybył na Morze Śródziemne, gdzie stał się okrętem flagowym rosyjskich sił działających w rejonie Syrii[5]. 8 września 2017 roku honorowy patronat nad załogą okrętu (szefostwo) objęło miasto Nogińsk[6].
W grudniu 2021 roku w związku z przygotowaniami do inwazji na Ukrainę wypłynął z niszczycielem „Admirał Tribuc” z Władywostoku na Morze Śródziemne, gdzie następnie działał, nie wpływając na Morze Czarne[7]. Między innymi w lipcu 2022 okręty te śledziły amerykańską grupę lotniskowca USS „Harry S. Truman” (CVN-75) na Adriatyku[7].
Przypisy
- ↑ Project 1164 Atlant class ↓.
- ↑ Project 1164 Atlant ↓.
- ↑ Russian warship makes rare S.F. appearance ↓.
- ↑ Гвардейский ракетный крейсер проекта 1164 «Варяг» ↓.
- ↑ 8 муниципалитетов Подмосковья организовали бессрочные шефские связи с 7 кораблями ВМФ России и 4 воинскими частями. Ministerstwo Obrony Rosji, 8 września 2017. [dostęp 2022-10-31]. (ros.).
- ↑ a b Gianluca Di Feo: Rosyjska flota kontra amerykański lotniskowiec na Morzu Śródziemnym [LA REP]. wyborcza.pl, 15 sierpnia 2021. [dostęp 2022-08-18].
Bibliografia
- Russian warship makes rare S.F. appearance. sfgate com. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
- Russia displays naval might off Syria's Mediterranean coast. dailymeil co uk. [dostęp 2017-04-09]. (ros.).
- Гвардейский ракетный крейсер проекта 1164 «Варяг». structure.mil.ru. [dostęp 2017-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-17)]. (ros.).
- Tony Gibson: Die Welt der Schiffe : von den Anfängen bis zur Gegenwart ; über 1500 zivile und militärische Schiffstypen. München: Basserman Verlag, 2007. ISBN 978-3-8094-2186-3. OCLC 184698011. (niem.).
- Project 1164 Atlant. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
- Project 1164 Atlant class. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
- Slava Class Guided Missile Cruiser. naval-technology com. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).