Boljare (Vlasotince)

Za ostale upotrebe, v. Boljare (razvrstavanje).

Boljare
Boljare, put Vlasotince-Svođe
Osnovni podaci
Država	Srbija
Upravni okrug	Jablanički
Opština	Vlasotince
Stanovništvo
Stanovništvo (2022)	983
Geografija
Koordinate	42°58′17″N 22°09′26″E / 42.971333°N 22.157333°E / 42.971333; 22.157333
Nadmorska visina	273 m
Boljare Boljare na karti Srbije
Ostali podaci
Pozivni broj	016
Registarska oznaka	VL

Koordinate: 42° 58′ 17" SGŠ, 22° 09′ 26" IGD

Boljare je naselje u Srbiji u opštini Vlasotince u Jablaničkom okrugu. Prema popisu iz 2002. bilo je 983 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 795 stanovnika).

U naselju Boljare živi 774 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 38,9 godina (37,3 kod muškaraca i 40,7 kod žena). U naselju ima 313 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,14.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je porast u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka

Demografija Godina Stanovnika 1948. 640 [1] 1953. 700 1961. 714 1971. 681 1981. 740 1991. 795 795 2002. 987 983

Selo je smešteno u zaravni sa desne strane reke Vlasine, na nekoliko kilometara uzvodno od Vlasotinca od koga ga razdvaja brdo Beli Kamen. Izloženo južnoj strani, pogodno je za život, pa je zato postalo i najnaseljenije mesto u XXI. veku gornjeg dela Povlasinja. Asfaltni put kroz selo povezuje ga sa Vlasotincem na jednoj i Svođem na drugoj strani. Selo je zbijenog tipa, elektrificirano, ima vodovod, telefon i kablovsku televiziju. U selu postoji mesna kancelarija opštine Vlasotince. Zadružni dom je objekat gde je nekada bio bioskop, a u kome su u prošlosti održavane priredbe i igranke, susreti sela i takmičenje pevača amatera. Od trgovine ima nekoliko prodavnica i cvećara, a od savremenih zanatskih radnji pojedine za popravku automobila, belu tehniku i drugo. U selu je nekada postojala potkivačka i kovačka radnja, a i stolarska, šnajderska i pinterska radnja. Danas su od tih klasičnih zanatlija samo ostali nazivi familija. Takođe postoji mlin koji drže kruševčani (Kruševica je selo u blizini). Selo ima benzisku pumpu.

1903. je Boljare imalo 15 kuća koje su do 1910. bile pokrivene slamom. Kasnije su razvoj i produkcija boljarske ćeremide doprineli da sve kuće imaju krov od ćeremide. Mnogi boljarci su bili i ćirimdžije.

Boljare je bilo mesto gde su se krčmila vina za planinski krompir. U razmeni za tri kilograma krompira se dobivao jedan litar vina po principu ja tebi krompir, ti meni vino. Vino se kasnije pilo na slavama i svadbama u planinskim selima vlasotinačkog i crnotravskog kraja.

U Boljaru klima pogoduje za razvoj vinogradarstva, voćarstva i stočarstva. Sade se i kukuruz i pšenica.

U selu postoji četvororazredna osnovna škola, a deca osmogodišnju osnovnu školu pohađaju u selu Kruševica, a neka u Vlasotincu. Pored škole postoji izgrađen kompleks -spomen obeležje- palim u ratovima i revolucijama za oslobođenje u Prvom i Drugom svetskom ratu. Nekada je tu postojalo drvo ispod čije hladovine su se odmarali putnici koji su u karavanima bilo sa konjima ili peške išli prema planinskim selima, a i danas postoji iz tog vremena česma sa vodom. Za vreme bivše Jugoslavije su se tu stovarali vagoni žutog kukuruza iz berbe u Banatu, s kojim se prehranjivao narod u ovom kraju na početku i sredinom XX. veka. Tu ispod Velikog drva-Miro spavalo se i snevalo o boljem životu. A postojala je i kafana kod kuće Ljube učitelja, gde se i noćilo. Boljare je jedno od retkih sela u Vlasotinačkoj opštini koje nema negativan prirodni priraštaj.

Po kazivanju učitelja Ljube Cvetkovića, rođenog boljarca, prvo se u selu Boljare naselilo sedam porodica sa Kosova, potomka kosovskih boljara - bogataša koji su na veliko posedovali zemlju. Po tome je verovatno i selo dobilo naziv Boljare.

Pre dva do tri veka familija Muslinci naseljena je i y selu Linovo kod Ljuberađe—Stojanović i Ilić, Garčinska poreklom iz Jastrebca -današnji Milenković i Mitić, Cekinci iz Brezovice, Gagričinska familija iz Jastrebca, Cvetkova, Stojkova, Dokinska, Pintarska i Mladenovska familija su sa Kosova.

Mnogi Boljarci žive u selu a rade u gradu (Vlasotincu). Po profesijama su među Boljarcima reprezentovani sudije, načelnici vlasotinačke policije (g. Kocić-zvani Dasa je jedan od poznatijih), direktori banaka u Vlasotincu, direktori fabrika, radnici, prosvetni radnici, inženjeri kao i sveštenici (poznat je iz starina pop Blagoje).

Po usmenim kazivanjima prvi naseljenici sela Boljare su prilikom naseljavanja zauzimali bolju zemlju, pa su prema takvim bogatim zemljoposednicima nazvani Boljari, a samo naselje prema toj legendi dobilo ime Boljare.

Turski gospodar Beg živeo je u svojoj kući uz potok. Njegov adjutant pitao ga je kako da se nazove ovo mesto - a gospodar Beg je rekao - ovo selo će da krstiš prema gospodaru, pa je njegov ađutant mesto krstio Boljare. Legenda je zapisana po kazivanjima Uroša Cekića (*1895.).

Nekada sedamdesetih i osamdesetih godina XX. veka Boljare je imalo fudbalski klub „Boljarac“, koji se takmičio u opštinskoj ligi. Ali su poznati lokalni fudbaler Cekić i njegov otac ipak igrali i za FK Vlasinu. Mladi košarkaši pretežno igraju za košarkaške klubove iz Vlasotinca. Fudbalsko igralište u Boljaru je poplavila reka Vlasina, a opštinska fudbalska liga više nepostoji. Na tom igralištu su igrane utakmice lokalnih fudbalskih klubova iz Crnatova i Manastirišta, dok nisu tamo napravljeni lokalni stadioni.

Portal Srbija

Boljare (Vlasotince) na Wikimedijinoj ostavi

• Mape, aerodromi i vremenska situacija lokacija (Fallingrain)
• Satelitska mapa (Wikimapia)
• Gugl satelitska mapa (Maplandia)
• Plan naselja na mapi (Mapquest)