Fenilacetatna kiselina
Fenilacetatna kiselina | |||
---|---|---|---|
IUPAC ime |
| ||
Identifikacija | |||
CAS registarski broj | 103-82-2 | ||
ChemSpider[1] | 10181341 | ||
UNII | ER5I1W795A | ||
ChEBI | 30745 | ||
ChEMBL[2] | CHEMBL1044 | ||
Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
Svojstva | |||
Molekulska formula | C8H8O2 | ||
Molarna masa | 136,15 g/mol | ||
Gustina | 1,0809 g/cm3 | ||
Tačka topljenja |
76–77 °C | ||
Tačka ključanja |
265.5 °C | ||
pKa | 4,31[3] | ||
Opasnost | |||
Podaci o bezbednosti prilikom rukovanja (MSDS) | External MSDS | ||
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |||
Infobox references |
Fenilacetatna kiselina (PAA, α-toluinska kiselina, benzensirćetna kiselina, alfa tolilna kiselina, 2-fenilacetatna kiselina) je organsko jedinjenje, koje sadrži fenilnu funkcionalnu grupu i karboksilnu funkcionalnu grupu. Ona je bela čvrsta materija neprijatnog mirisa. Zato što nalazi primenu u nedozvoljenoj proizvodnji fenilacetona (koji se koristi za proizvodnju met/amfetamina), ona je klasifikovana kao kontrolisana supstanca.
Priprema
Ovo jedinjenje se može pripremiti hidrolizom benzil cijanida:[4][5]
Reference
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ Gaulton A, Bellis LJ, Bento AP, Chambers J, Davies M, Hersey A, Light Y, McGlinchey S, Michalovich D, Al-Lazikani B, Overington JP. (2012). „ChEMBL: a large-scale bioactivity database for drug discovery”. Nucleic Acids Res 40 (Database issue): D1100-7. DOI:10.1093/nar/gkr777. PMID 21948594.
- ↑ Dippy, J. F. J.; Hughes, S. R. C.; Rozanski, A. (1959). „The dissociation constants of some symmetrically disubstituted succinic acids”. Journal of the Chemical Society 1959: 2492–2498. DOI:10.1039/JR9590002492.
- ↑ Adams R.; Thal, A. F. (1922), „Phenylacetic acid”, Organic Syntheses 2: 59; Coll. Vol. 1: 436
- ↑ Wenner, W. (1952), „Phenylacetamide”, Organic Syntheses 32: 92; Coll. Vol. 4: 760