พรรคแรงงานเกาหลี
พรรคแรงงานเกาหลี 조선로동당 Chosŏn Rodongdang | |
|---|---|
 | |
| ชื่อย่อ | WPK |
| เลขาธิการ | คิม จ็อง-อึน |
| คณะผู้บริหารสูงสุด |
|
| ก่อตั้ง | 24 มิถุนายน 1949 |
| รวมตัวกับ | • พรรคแรงงานเกาหลีเหนือ • พรรคแรงงานเกาหลีใต้ |
| ที่ทำการ | "เมืองต้องห้าม", ชว็อง-กูว็อก เปียงยาง, เกาหลีเหนือ |
| หนังสือพิมพ์ | โรดง ชินมุน |
| ฝ่ายเยาวชน | • สันนิบาตเยาวชนรักชาติสังคมนิยม • สหภาพเยาวชนเกาหลี |
| ฝ่ายทหาร | กองทัพประชาชนเกาหลี |
| ฝ่ายกำลังกึ่งทหาร | ยุวชนแดงแห่งกรรมกร-ชาวนา |
| องค์กรสูงสุด | คณะกรรมการกลางแห่งพรรคแรงงานเกาหลี |
| จำนวนสมาชิก (ปี 2020) | 3,000,000[1] |
| อุดมการณ์ |
|
| จุดยืน | ซ้ายจัด[2][a] |
| กลุ่มระดับชาติ | แนวร่วมประชาธิปไตยเพื่อการรวมประเทศเกาหลี |
| กลุ่มระดับสากล | การประชุมนานาชาติของพรรคคอมมิวนิสต์และแรงงาน |
| สี | สีแดง |
| เพลง | "Long live the Workers' Party of Korea"[7] ("조선로동당 만세") "Fly high, our party's flag" ("높이 날려라, 우리의 당기") |
| สถานะ | • พรรคที่ปกครองประเทศเกาหลีเหนือ • พรรคผิดกฎหมายในประเทศเกาหลีใต้ ภายใต้พระราชบัญญัติความมั่นคงแห่งชาติ |
| สมัชชาประชาชนสูงสุด | 607 / 687 |
| เว็บไซต์ | |
| Rodong Sinmun, the official newspaper of the WPK Central Committee | |
| ธงประจำพรรค | |
 | |
| การเมืองเกาหลีเหนือ รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง | |
| พรรคแรงงานเกาหลี | |
 "พรรคแรงงานเกาหลี" ในอักษรฮันจา (บน) และอักษรโชซ็อนกึล (ล่าง) | |
| ชื่อเกาหลี | |
|---|---|
| โชซ็อนกึล | |
| ฮันจา | |
| อาร์อาร์ | Joseon Rodongdang, Pukhan Nodongdang |
| เอ็มอาร์ | Chosŏn Rodongdang, Bukhan Nodongdang |
พรรคแรงงานเกาหลี[b] เป็นพรรคผู้ก่อตั้งและพรรคการเมืองที่ปกครองสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี พรรคแรงงานเป็นพรรครัฐบาลพรรคเดียวของเกาหลีเหนือ แม้มีอีกสองพรรคซึ่งประกอบเป็นแนวร่วมประชาธิปไตยเพื่อการกลับรวมปิตุภูมิ ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2492 โดยการรวมพรรคแรงงานเกาหลีเหนือและพรรคแรงงานเกาหลีใต้ ความหมายของสัญลักษณ์นั้นแปลงมาจากสัญลักษณ์ของคอมมิวนิสต์แบบดั้งเดิม โดยมาเป็นในแบบของพรรคแรงงาน คือ ค้อน หมายถึง แรงงาน , พู่กัน หมายถึง ปัญญาชน และ เคียว หมายถึง ชาวนา
พรรคแรงงานเกาหลีก่อตั้งในปี พ.ศ. 2492 โดยการรวมกันของพรรคแรงงานเกาหลีเหนือและพรรคแรงงานเกาหลีใต้ พรรคแรงงานเกาหลียังควบคุมกองทัพประชาชนเกาหลี ซึ่งพรรคแรงงานเกาหลีผิดกฎหมายในประเทศเกาหลีใต้ ภายใต้พระราชบัญญัติความมั่นคงแห่งชาติของเกาหลีใต้ และถูกคว่ำบาตรโดยประเทศออสเตรเลีย สหภาพยุโรป สหประชาชาติและสหรัฐ
ผลการเลือกตั้ง
| ปี | ผู้นำพรรค | ออกเสียง | ที่นั่ง |
|---|---|---|---|
| 2491 | คิม อิล-ซ็อง | 98.49% | 157 / 572
|
| 2500 | คิม อิล-ซ็อง | 99.92 % | 178 / 215
|
| 2505 | คิม อิล-ซ็อง | 100% | 371 / 383
|
| 2510 | คิม อิล-ซ็อง | 100% | 288 / 457
|
| 2515 | คิม อิล-ซ็อง | 100% | 127 / 541
|
| 2520 | คิม อิล-ซ็อง | 100% | 579 / 579
|
| 2525 | คิม อิล-ซ็อง | 100% | 615 / 615
|
| 2529 | คิม อิล-ซ็อง | 100% | 655 / 655
|
| 2533 | คิม อิล-ซ็อง | 100% | 601 / 687
|
| 2541 | คิม จ็อง-อิล | 100% | 594 / 687
|
| 2546 | คิม จ็อง-อิล | 100% | 687 / 687
|
| 2552 | คิม จ็อง-อิล | 100% | 606 / 687
|
| 2557 | คิม จ็อง-อึน | 100% | 607 / 687
|
| 2562 | คิม จ็อง-อึน | 99.99% |
หมายเหตุ
- ↑ Some scholars argue that the ideology of the Workers' Party of Korea is far-right in nature,[3][4][5] while others like Alzo David-West argue against such a notion. However, David-West also noted that the political system in North Korea is different from the traditional Stalinist system.[6]
- ↑ เกาหลี: 조선로동당; ฮันจา: 朝鮮勞動黨; เอ็มอาร์: Chosŏn Rodongdang
อ้างอิง
เชิงอรรถ
- ↑ "Workers' Party of Korea". world.kbs.co.kr (ภาษาอังกฤษ). KBS World. 2020-01-02. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 February 2021. สืบค้นเมื่อ 26 March 2021.
- ↑ Falletti, Sébastien (2016). Corée du Sud : Le goût du miracle: L'Âme des Peuples (ภาษาฝรั่งเศส). Nevicata. ISBN 9782875230867.
Entre ce courant droitier à Séoul et l'extrême gauche au pouvoir à Pyongyang, la conciliation est devenue impossible. ['Between this right-wing current in Seoul and the far-left in power in Pyongyang, reconciliation has become impossible.']
- ↑ Suh 1988, p. 313 & 139.
- ↑ Myers 2011, pp. 9, 11–12.
- ↑ Becker 2005, p. 66.
- ↑ David-West, Alzo (2012). "North Korea and the Opinion of Fascism: A Case of Mistaken Identity". North Korean Review. 8 (1): 105–116.
- ↑ 조선로동당 만세 [Long Live the Workers' Party of Korea]. dprktoday.com (ภาษาเกาหลี). สืบค้นเมื่อ 15 January 2018.
บรรณานุกรม
- บทความและรายการบันทึก
- Cheong, Seong-Chang (2000). "Stalinism and Kimilsungism: A Comparative Analysis of Ideology and Power" (PDF). Asian Perspective. Institute for Far Eastern Studies. 24 (1): 133–161. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-10-17. สืบค้นเมื่อ 2014-12-18.
{cite journal}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์) - Choi, Brent; Hibbitts, Mi Jeong (2010). "North Korea's Succession May Go Smoothly After All" (PDF). Center for U.S.–Korea Policy. The Asian Foundation. pp. 1–5.
{cite news}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - Kim, Nam-Sik (Spring–Summer 1982). "North Korea's Power Structure and Foreign Relations: an Analysis of the Sixth Congress of the KWP". The Journal of East Asian Affairs. Institute for National Security Strategy. 2 (1): 125–151.
{cite journal}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์) - Lee, Chong-sik (May 1982). "Evolution of the Korean Workers' Party and the Rise of Kim Chŏng-il". Asian Survey. University of California Press. 22 (5): 434–448. doi:10.1525/as.1982.22.5.01p0376a.
{cite journal}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์) - Lee, Grace (2003). "The Political Philosophy of Juche" (PDF). Stanford Journal of East Asian Affairs. Stanford University. 3 (1): 105–111.
{cite journal}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์) - Lee, Kyo Duk (2004). "The successor theory of North Korea". 'Peaceful Utilization of the DMZ' as a National Strategy. Korean Institute for National Reunification. pp. 1–52. ISBN 898479225X.
{cite news}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์)
- หนังสือ
- Becker, Jasper (2005). Rogue Regime : Kim Jong Il and the Looming Threat of North Korea: Kim Jong Il and the Looming Threat of North Korea. Oxford University Press. ISBN 0198038100.
- Myers, Brian (2011). The Cleanest Race: How North Koreans See Themselves and Why it Matters. Melville House Publishing. ISBN 1933633913.
- Buzo, Adrian (1999). The Guerilla Dynasty: Politics and Leadership in North Korea. I.B. Tauris. ISBN 1860644147.
- Cha, Victor; Hwang, Balbina (2009). "Government and Politics". ใน Worden, Robert (บ.ก.). North Korea: a Country Study (5th ed.). Federal Research Division. Library of Congress. ISBN 1598044680.
{cite book}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - Frank, Rüdiger (2013). "North Korea in 2012: Domestic Politics, the Economy and Social Issues". Korea 2013: Politics, Economy and Society. BRILL Publishers. ISBN 9004262970.
- Gause, Ken E. (2011). North Korea Under Kim Chong-il: Power, Politics, and Prospects for Change. ABC-CLIO. ISBN 0313381755.
- Hunter, Helen-Louise (1999). Kim Il-song's North Korea. Praeger. ISBN 0275962962.
- Kim, Samuel (2000). "North Korean Informal Politics". Informal Politics in East Asia. Cambridge University Press. ISBN 0521645387.
- Kwak, Tae-Hwan (2009). North Korea's Foreign Policy Under Kim Jong Il: New Perspectives. Ashgate Publishing. ISBN 0754677397.
- Lankov, Andrei (2002). From Stalin to Kim Il Song: The Formation of North Korea, 1945–1960. C. Hurst & Co. Publishers. ISBN 1850655634.
- Lankov, Andrei (2007). North of the DMZ: Essays on Daily Life in North Korea. McFarland & Company. ISBN 0786451416.
- Lankov, Andrei (2007). Crisis in North Korea: The Failure of De-Stalinization, 1956. University of Hawaii Press. ISBN 0824832078.
- Oh, Kong Dan; Hassig, Ralph (2000). North Korea Through the Looking Glass. Brookings Institution Press. ISBN 0815764367.
{cite book}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - Park, Kyung-ae; Snyder, Scott (2013). North Korea in Transition: Politics, Economy, and Society. Rowman & Littlefield. ISBN 1442218126.
{cite book}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - So, Chae-Jong; Suh, Jae-Jung (2013). Origins of North Korea's Juche: Colonialism, War, and Development. Rowman & Littlefield. ISBN 0739176587.
{cite book}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - Suh, Dae-sook (1988). Kim Il Sung: The North Korean Leader (1st ed.). Columbia University Press. ISBN 0231065736.
- Yŏnʼguso, Pʻyŏnghwa Tʻongil (1997). Korea and the World. University of California. Research Center for Peace and Unification.