อิหม่ามเยเมน
อิหม่ามเยเมน ภายหลังมีชื่อว่า พระมหากษัตริย์เยเมน เป็นผู้นำทางศาสนาที่ได้รับการเคารพ ซึ่งนับถือศาสนาอิสลามนิกายชีอะฮ์ สาขาซัยดียะฮ์ พวกเขาจัดตั้งการปกครองที่ผสมผสานระหว่างศาสนาและทางโลก-การเมืองในพื้นที่ของเยเมนใน ค.ศ. 897 โดยยังคงอยู่ได้ภายใต้สถานการณ์ที่แตกต่างกัน จนกระทั่งสงครามกลางเมืองเยเมนเหนือสิ้นสุดลงใน ค.ศ. 1970 หลังการปฏิวัติของฝ่ายสาธารณรัฐใน ค.ศ. 1962 ผู้อ้างสิทธิ์เป็นอิหม่ามจะทำการประกาศ "เรียก" (ดะอ์วะฮ์) และไม่บ่อยนักที่จะมีผู้อ้างสิทธิ์มากกว่าหนึ่งคน[1]
รายชื่ออิหม่าม
ไม่มีรายชื่อใดของอิหม่ามเยเมนที่ไม่มีข้อโต้แย้ง เนื่องจากอิหม่ามหลายคนไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับ และบางครั้งถูกซ่อนด้วยผู้นำจากราชวงศ์ในดินแดนตอนล่างหรือจากพวกเติร์ก รายการต่อไปนี้ค่อนข้างครอบคลุม[2][3][4][5]
- อัลฮาดี อิลาอัลฮักก์ ยะห์ยา 897–911
- อัลมุรตะดา มุอัมมัด 911–913, เสียชีวิต ค.ศ. 922 (บุตร)
- อันนาศิร อะห์มัด 913–934 หรือ 937 (น้องชาย)
- อัลมุนตะค็อบ อัลฮะซัน 934–936 หรือ 939 (บุตร)
- อัลมุคตัร อัลกอซิม 936–956 (พี่/นองชาย)
- อัลมันศูร ยะห์ยา 934–976 (พี่/นองชาย)
- อัดดาอี ยูซุฟ 977–999 (บุตร)
- อัลมันศูร อัลกอซิม อัลอิยยานี 999–1002
- อัดดาอี ยูซุฟ 1002–1012 (สมัย 2)
- อัลมะฮ์ดี อัลฮุซัยน์ 1003–1013 (บุตรของอัลมันศูร อัลกอซิม)
- อันมุอัยยาต อะห์มัด 1013–1020
- อะบู ฏอลิบ ยะห์ยา 1020–1033
- อัลมุอีด ลิดีนิลลาฮ์ 1027–1030
- อะบู ฮาชิม อัล ฮะซัน 1031–1040
- อับดุลฟัตห์ อันนาศิรุดดัยละมี 1038–1053
- อัลมุฮ์ตะซิบ อัลมุญาฮิด ฮัมซะฮ์ 1060–1067 (บุตรของอะบูฮาชิม อัลฮะซัน)
- อัลมุตะวักกิล อะห์มัด อิบน์ สุลัยมาน 1138–1171 (สืบจากอันนาศิร อะหฺมัด)
- อัลมันศูร อับดุลลอฮ์ 1187–1217 (สืบจากอัลมุฮ์ตะซิบ อัลมุญาฮิด ฮัมซะฮ์)
- อันนาศิร มุฮัมมัด 1217–1226 (บุตร)
- อัลฮาดี ยะห์ยา 1217–1239
- อัลมะฮ์ดี อะห์มัด อิบน์ ฮุซัยน์ 1248–1258
- อัลฮะซัน อิบน์ วะฮ์ฮาส 1258–1260, เสียชีวิต ค.ศ. 1285
- ยะห์ยา อิบน์ มุฮัมมัด อัสซิรอญี 1261–1262, เสียชีวิต ค.ศ. 1296
- อัลมันศูร อัลฮะซัน 1262–1271 (บุตรของลูกพี่ลูกน้อง อัลฮาดี ยะห์ยา)
- อัลมะฮ์ดี อิบรอฮีม 1272–1276, เสียชีวิต ค.ศ. 1284 (หลานชาย)
- อัลมุตะวักกิล อัลมุเฏาะฮ์ฮัร อิบน์ ยะห์ยา 1276–1298
- อัลมะฮ์ดี มุฮัมมัด 1301–1328 (บุตร)
- อัลมุอัยยัด ยะห์ยา 1328–1346
- อันนาศิร อะลี อิบน์ เศาะลาห์ 1328–1329 (หลานของอัลมะฮ์ดี อิบรอฮีม)
- อะห์มัด อิบน์ อะลี อัลฟัตฮี 1329–1349
- อัลวาษิก อัลมุเฏาะฮ์ฮัร 1349 (บุตรของอัลมะฮ์ดี มุฮัมมัด)
- อัลมะฮ์ดี อะลี อิบน์ มุฮัมมัด 1349–1372
- อันนาศิร มุฮัมมัด เศาะลาฮุดดีน 1372–1391 (บุตร)
- อัลมันศูร อะลี 1391–1436 (บุตร)
- อัลมะฮ์ดี อะห์มัด อิบน์ ยะห์ยา 1391–1392, เสียชีวิต ค.ศ. 1436
- อัลฮาดี อะลี 1393–1432
- อัลมะฮ์ดี เศาะลาฮุดดีน 1436–1445
- อัลมันศูร อันนาศิร 1436–1462 (ลื่อของอัลมุตะวักกิลอัลมุตะวักกิล อัลมุเฏาะฮ์ฮัร อิบน์ ยะห์ยา)
- อัลมุตะวักกิล อัลมุเฏาะฮ์ฮัร 1436–1474
- อัลมุอัยยัด มุฮัมมัด 1462–1503 (บุตรของอัลมันศูร อันนาศิร)
- อันนาศิร มุฮัมมัด อิบน์ ยูซุฟ 1474–1488
- อัลฮาดี อิซซุดดีน 1474–1495 (หลานของอัลฮาดี อะลี)
- อัลมันศูร มุฮัมมัด 1475–1504
- อันนาศิร อัลฮะซัน 1495–1523 (บุตรอัลฮาดี อิซซุดดีน)
- อัลมุตะวักกิล ยะห์ยา ชะเราะฟุดดีน 1506–1555 (หลานของอัลมะฮ์ดี อะห์มัด)
- อัลมุเฏาะฮ์ฮัร 1547–1572 (บุตร)
- อันนาศิร อัลฮะซัน อิบน์ อะลี 1579–1585
- อัลมันศูร อัลกอซิม 1597–1620
- อัลมุอัยยัด มุฮัมมัดที่ 1 1620–1644 (บุตร)
- อัลมุตะวักกิล อิสมาอีล 1644–1676 (พี่/น้องชาย)
- อัลมะฮ์ดี อะห์มัด 1676–1681 (หลาน)
- อัลมุตะวักกิล มุฮัมมัดที่ 2 1681–1686 (บุตรของอัลมุตะวักกิล อิสมาอีล)
- อัลมะฮ์ดี มุฮัมมัด 1687–1718 (บุตรของอัลมะฮ์ดี อะห์มัด)
- อัลมันศูร อัลฮุซัยน์ 1716–1720 (หลานของอัลมุอัยยัด มุฮัมมัดที่ 1)
- อัลมุตะวักกิล อัลกอซิม 1716–1727 (หลานของอัลมะฮ์ดี อะห์มัด)
- อันนาศิร มุฮัมมัด (อิหม่ามซัยดี) 1723, เสียชีวิต ค.ศ. 1754 (หลานของอัลมะฮ์ดี อะห์มัด)
- อัลมันศุร อัลฮุซัยน์ที่ 2 1727–1748 (บุตรของอัลมุตะวักกิล อัลกอซิม)
- อัลมะฮ์ดี อับบาส 1748–1775 (บุตร)
- อัลมันศูร อะลีที่ 1 1775–1809 (บุตร)
- อัลมุตะวักกิล อะห์มัด 1809–1816 (บุตร)
- อัลมะฮ์ดี อับดุลลอฮ์ 1816–1835 (บุตร)
- อัลมันศูร อะลีที่ 2 1835–1837, เสียชีวิต ค.ศ. 1871 (บุตร)
- อันนาศิร อับดุลลอ์ 1837–1840 (เหลนของอัลมะฮ์ดี อับบาส)
- อัลฮาดี มุฮัมมัด 1840–1844 (บุตรของอัลมุตะวักกิล อะห์มัด)
- อัลมันศูร อะลีที่ 2 1844–1845 (สมัยที่ 2)
- อัลมุตะวักกิล มุฮัมมัด 1845–1849 (หลานของอัลมันศูร อะลีที่ 1)
- อัลมันศูร อะลีที่ 2 1849–1850 (สมัยที่ 3)
- อัลมันศูร อะห์มัด 1849–1853
- อัลมุอัยยัด อับบาส 1850
- อัลมันศูร อะลีที่ 2 1851 (สมัยที่ 4)
- อัลฮาดี ฆอลิบ 1851–1852, เสียชีวิต ค.ศ. 1885 (บุตรของอัลมุตะวักกิล มุฮัมมัด)
- อัลมันศูร มุฮัมมัด อิบน์ อับดุลลอฮ์ 1853–1890
- อัลมุตะวักกิล อัลมุห์ซิน 1855–1878
- อัลฮาดี ฆอลิบ 1858–1872 (สมัย 2)
- อัลมันศุร อัลฮุซัยน์ที่ 3 1859–1863, เสียชีวิต ค.ศ. 1888
- อัลฮาดี ชัรฟุดดีน 1878–1890
- อัลมันศูร [มุฮัมมัด อิบน์ ยะห์ยา ฮะมีดุดดีน 1890–1904
- อัลมุตะวักกิล ยะห์ยา มุฮัมมัด ฮะมีดุดดีน 1904–1948 (บุตร)
- อันนาซิร อะห์มัด อิบน์ ยะห์ยา 1948–1962 (บุตรของอัลมุตะวักกิล ยะห์ยา มุฮัมมัด ฮะมีดุดดีน)
- อัลมันศูร มุฮัมมัด อัลบัดร์ 1962, เสียชีวิต ค.ศ. 1996 (บุตร)
สำหรับผู้นำหลัง ค.ศ. 1962 ดูประธานาธิบดีสาธารณรัฐอาหรับเยเมน
ความเชื่อ
ผู้นับถือชีอะฮ์ซัยดียะฮ์ไม่ระบุคุณสมบัติเหนือมนุษย์แก่อิหม่ามของตน ซึ่งต่างจากอิหม่ามหลายคน (ชีอะฮ์สาขาสิบสองอิมามและอิสมาอีลียะฮ์)[6]
อ้างอิง
- ทั่วไป
- Harris, Walter B. (1893). A Journey Through the Yemen and Some General Remarks Upon That Country. Edinburgh and London: William Blackwood and Sons. pp. 374–375. OCLC 5044217.
- Imam Zaid bin Ali Cultural Foundation, مؤسسة الإمام زيد بن علي الثقافية :: استعراض الكتاب (in Arabic).
- จำเพาะ
- ↑ Jane Hathaway, A Tale of Two Factions; Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen. New York 2003, pp. 79–81.
- ↑ Ayman Fu'ad Sayyid, Masadir ta'rikh al-Yaman fial 'asr al-islami. al Qahira 1974, pp. 404–16
- ↑ R.B. Serjeant & Ronald Lewcock (eds.), San'a': An Arabic Islamic City. London 1983, pp. 72–95
- ↑ الأئمة الزيديون في اليمن (in Arabic)
- ↑ الأئمة الزيدية من 898 م إلى 1962م (in Arabic)
- ↑ Francis Robinson, Atlas of the Islamic World Since 1500, pg. 47. New York: Facts on File, 1984. ISBN 0871966298
อ่านเพิ่ม
- A.M.H.J. Stokvis, Manuel d'histoire, de généalogie et de chronologie de tous les états du globe, Vol I-III. Leiden 1888–93.
- Peter Truhart, Regents of Nations. München 2003
- E. de Zambaur, Manuel de généalogie et de chronologie de l'histoire de l'islam. Hannover 1927.