อาริสโตพาแนส

อาริสโตพาแนส
Ἀριστοφάνης
รูปปั้นครึ่งตัวของอริสโตฟาเนส
เกิดราว 446 ก่อนคริสตกาล
เอเธนส์
เสียชีวิตc. 386 ก่อนคริสตกาล
เดลฟี
อาชีพนักประพันธ์บทละคร (สุขนาฏกรรม)
ปีปฏิบัติงาน427 ก่อนค.ศ. – 386 ก่อนค.ศ.
มีชื่อเสียงจากนักประพันธ์ Old Comedy
ผลงานเด่น
  • เมฆ (423 ก่อนค.ศ.)
  • ต่อ (422 ก่อนค.ศ.)
  • วิหก (414 ก่อนค.ศ.)
  • ไลซิสตราต้า (411 ก่อนค.ศ.)
  • สตรีในเทศกาลเธสโมฟอเรีย (411 BC)
  • กบ (405 ก่อนค.ศ.)
หมายเหตุ
Although many artists' renderings of Aristophanes portray him with flowing curly hair, several jests in his plays indicate that he may have been prematurely bald.[1]

อาริสโตพาแนส (กรีกโบราณ: Ἀριστοφάνης, [a.ris.to.pʰá.nɛːs]; c. 446 – c. 386 ก่อนคริสตกาล) หรือ อริสโตฟานีส (อังกฤษ: Aristophanes) เป็นนักประพันธ์บทละครชวนหัว (สุขนาฏกรรม) สมัยกรีซยุคคลาสสิค มีชีวิตอยู่ราวช่วงปีที่ 446-386 ก่อนคริสตกาล อาริสโตพาแนสประพันธ์บทละครไว้ทั้งสิ้น 40 เรื่อง แต่ตกทอดมาถึงปัจจุบันโดนสมบูรณ์เพียง 11 เรื่อง นอกนั้นเป็นเพียงชิ้นส่วนพาไพรัสที่ส่วนใหญ่ขาดหายไป งานของอาริสโตพาแนสเหล่านี้เป็นตัวอย่างเท่าที่เรามีเกี่ยวกับประเภทของงานสุขนาฏกรรมที่เรียกว่า Old Comedy[2] ท่านได้รับฉายาว่าเป็น "บิดาแห่งสุขนาฏกรรม"[3]

กล่าวกันว่างานของอาริสโตพาแนสให้ข้อมูลเกี่ยวกับเอเธนส์โบราณได้น่าเชื่อถือยิ่งกว่านักเขียนคนใดๆ[4] ความสามารถของเขาในการเยาะเย้ยถากถาง เป็นที่ยำเกรงและรับทราบกันในผู้มีอิทธิพลร่วมสมัย เพลโตชี้ลงไปว่าบทละครเรื่อง เมฆ (The Clouds) เป็นการหมิ่นประมาทโดยการโฆษณาที่ทำให้โสเครตีสต้องถูกพิจารณาคดี และถูกตัดสินลงโทษประหารชีวิต[5][6] แม้ว่าจะมีงานเสียดสีล้อเลียนตัวโสเครตีส จากนักประพันธ์เชิงเสียดสี (satirical) รายอื่นก็ตาม[7]

อาริสโตพาแนสมีชีวิตผ่านช่วงเวลาที่เอเธนส์ประสบวิกฤติทางการเมืองอย่างต่อเนื่อง ทั้งหายนะจากสงครามเพโลพอนนีเซียน (ซึ่งเอเธนส์เป็นฝ่ายแพ้) การปฏิวัติของกลุ่มคณาธิปไตยสองครั้ง และการกู้คืนระบอบประชาธิปไตยสองครั้ง โสเครตีสถูกพิพากษาในข้อหาอาชญากรรมทางความคิด และยูริพิดีสต้องเนรเทศตัวเองไปตายที่เมืองอื่น ด้วยเหตุนี้จึงมีผู้เชื่อว่าแม้งานของอาริสโตพาแนสจะแดกดันหรือเสียดสีเรื่องการเมืองอยู่เป็นนิตย์ แต่ตัวท่านนักประพันธ์เองคงจะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในทางการเมืองมากนัก[8]

เมื่อเปรียบเทียบกับนาฏศิลปินโศกนาฏกรรมอย่าง ซอโฟคลีส และยูริพิดีสแล้ว อาริสโตพาแนสมีส่วนช่วยพัฒนาศิลปะการละครในยุคต่อไปมากกว่า ทั้งนี้เพราะซอโฟคลีส กับยูริพิดีส ถึงแก่กรรมลงในช่วงปลายสงครามเพโลพอนนีเซียน ทำให้ศิลปะของละครโศกนาฏกรรมหยุดพัฒนาไปเสีย แต่การละครสุขนาฏกรรมยังมีการวิวัฒนาการต่อมาเรื่อยๆ แม้หลังเอเธนส์จะพ่ายแพ้สงคราม ซึ่งสาเหตุหนึ่งเป็นเพราะการที่ปรมาจารย์ละครชวนหัวอย่างอาริสโตพาแนสยังมีชีวิตอยู่ต่อมานานพอที่จะช่วยศิลปินรุ่นหลังพัฒนาต่อยอดศิลปะแขนงนี้[9]


อ้างอิง

  1. Barrett (1964) p. 9
  2. Aristophanes: Clouds K. J. Dover (ed), Oxford University Press 1970, Intro. p. X.
  3. Aristophanes in Performance 421 BC – AD 2007: Peace, Birds and Frogs Edith Hall and Amanda Wrigley, Legenda (Oxford) 2007, p. 1
  4. Barrett (2003), p. 26
  5. The Apology translated by Benjamin Jowett, section 4
  6. Apology, Greek text, edited J. Burnet, section 19c
  7. Sommerstein, Alan. (ed.) Lysistrata, The Acharnians, The Clouds. Penguin Books 1973, p. 16
  8. Aristophanes: Clouds K. J. Dover (ed), Oxford University Press 1970, Introduction p. IX
  9. "Greek Drama" Peter Levi, in The Oxford History of the Classical World J. Boardman, J. Griffin and O. Murray (eds), Oxford University Press 1986, p. 176

บรรณานุกรม

  • Andrewes, Antony (1981). Greek Society. Pelican Books.
  • Aristophanes (1970). K. J. Dover (บ.ก.). The Clouds. Oxford University Press.
  • Aristophanes (1906). Aristophanis Comoediae Tomus 1. Oxford University Press. {cite book}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |editors= ถูกละเว้น แนะนำ (|editor=) (help)
  • Barrett, David (1964). The Frogs and Other Plays. Penguin Books.
  • {cite book|last=Barrett|first= David|year=2003|title= The Birds and Other plays|publisher= Penguin Books}
  • Hall, Edith & Wrigley, Amanda (2007). Aristophanes in Performance 421 BC – AD 2007: Peace, Birds and Frogs. Legenda (Oxford).
  • Handley, E. (1985). "Comedy". The Cambridge History of Classical Literature: Greek Literature. Cambridge University Press. {cite book}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |editors= ถูกละเว้น แนะนำ (|editor=) (help)
  • Irvine, Andrew David (2008). Socrates on Trial: A play based on Aristophanes' Clouds and Plato's Apology, Crito, and Phaedo, adapted for modern performance. Toronto: University of Toronto Press.
  • Kassel, Rudolf & Austin, Colin (1984). Poetae Comici Graeci. Vol. III.2. De Gruyter (Berlin).
  • Konstan, David (1995). Greek Comedy and Ideology. Oxford university Press US.
  • Lamb, W. R. M. (1975). Plato. Vol. 3. Loeb Classical Library.
  • Levi, P. (1986). "Greek Drama". The Oxford History of the Classical World. Oxford University Press. {cite book}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |editors= ถูกละเว้น แนะนำ (|editor=) (help)
  • MacDowell, Douglas (1971)(1978) Aristophanes Wasps, Oxford University Press, n.32
  • Parker, L. P. E. (1997). The Songs of Aristophanes. Oxford University Press.
  • Reckford, Kenneth J. (1987). Aristophanes' Old-and-new Comedy. UNC Press.
  • Rennie, W. (1909). The Acharnians of Aristophanes. Edward Arnold (reproduced by Bibliolife).
  • Rosen, Ralph (1999). "Introduction". Aristophanes. Vol. 3. University of Pennsylvania Press (Penn Greek Drama Series).
  • Silk, M. S. (2002). Aristophanes and the Definition of Comedy. Oxford University Press.
  • Somerstein, Alan (1973). Aristophanes: Lysistrata, The Acharnians, The Clouds. Penguin Books.
  • Storey, Ian (1998). "Introduction". Clouds, Wasps, Birds By Aristophanes. translation by Peter Meineck. Hackett Publishing.
  • Van Steen, Gonda (2007). "Politics and Aristophanes: watchword Caution!". The Cambridge Companion to Greek and Roman Theatre. Cambridge University Press. {cite book}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |editors= ถูกละเว้น แนะนำ (|editor=) (help)
  • Welsh, D. (1983). "IG ii2 2343, Philonides and Aristophanes' Banqueters". Classical Quarterly. Vol. 33.
  • David, Ephraim (1984). Aristophanes and Athenian Society of the Early Fourth Century B.C. Leiden, Netherlands: Brill.
  • Edwards, Anthony T. (1991). "Aristophanes' comic poetics". Transactions of the American Philological Association. 121: 157–79.
  • Jeffrey Henderson, Professor of Classics at University of Southern California (1991). The Maculate Muse: Obscene Language in Attic Comedy. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-536199-5.
  • Loscalzo, Donato (2010). Aristofane e la coscienza felice. ISBN 978-88-6274-245-0.
  • Aristophanes and the Comic Hero by Cedric H. Whitman Author(s) of Review: H. Lloyd Stow The American Journal of Philology, Vol. 87, No. 1 (Jan., 1966), pp. 111–113
  • MacDowell, Douglas M. (1995). Aristophanes and Athens: An Introduction to the Plays. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 9780198721598.
  • Murray, Gilbert (1933). Aristophanes: A Study. Oxford and New York: Oxford University Press.
  • Platter, Charles (2006). Aristophanes and the Carnival of Genres. JHUP. ISBN 978-0-8018-8527-3.
  • G. M. Sifakis The Structure of Aristophanic Comedy The Journal of Hellenic Studies, Vol. 112, 1992 (1992), pp. 123–142 doi:10.2307/632156
  • Taaffe, L. K. (1993). Aristophanes and Women. London and New York: Routledge.
  • Ussher, Robert Glenn (1979). Aristophanes. Oxford: Clarendon Press.
  • Van Steen, Gonda. 2000 Venom in Verse: Aristophanes in Modern Greece. Princeton University Press.
  • Jstor.org, The American Journal of Philology, 1996.
  • Life, death and Aristophanes' concept of Eros in Saul Bellow's "Ravelstein".