Muwebles

Ang muwebles, kasangkapan o kagamitan sa bahay[1][2] ay tumutukoy sa mga bagay na nilayon upang suportahan ang iba't ibang aktibidad ng tao tulad ng pag-upo (hal., mga bangkito, upuan, at sopa), pagkain (mga hapag), pag-iimbak ng mga bagay, pagtatrabaho, at pagtulog (hal., mga higaan at duyan). Ginagamit din ang muwebles upang mailagay ang mga bagay sa isang kombenyente taas para sa trabaho (bilang mga pahalang na ibabaw sa ibabaw ng lupa, tulad ng mga hapag at mesa), o para mag-imbak ng mga bagay (hal., mga aparador, istante, at mga drawer o kahon). Maaaring isang produkto ng disenyo ang muwebles at maaaring ituring na isang anyo ng sining pandekorasyon. Bilang karagdagan sa pagganap na tungkulin ng muwebles, maaari itong magsilbing isang simboliko o relihiyosong layunin. Maaari itong gawin mula sa napakaraming materyales, kabilang ang metal, plastik, at kahoy. Maaaring gawin ang muwebles gamit ang iba't ibang pinagsama-samang gawang-kahoy na kadalasang sumasalamin sa lokal na kultura.

Ang mga tao ay gumagamit ng mga likas na bagay, tulad ng mga tuod ng puno, bato at lumot, bilang kasangkapan mula pa noong simula ng sibilisasyon ng tao at nagpapatuloy ngayon sa ilang mga kabahayan/lugar ng pagkakampo. Ipinakikita ng pananaliksik pang-arkeolohiya na mula sa humigit-kumulang 30,000 taon na ang nakalilipas, nagsimulang gumawa at mag-ukit ang mga tao ng kanilang sariling mga kasangkapan, gamit ang kahoy, bato, at mga buto ng hayop. Kilala ang mga unang muwebles mula sa panahong ito mula sa mga likhang sining tulad ng isang pigurin ni Benus na matatagpuan sa Rusya, na naglalarawan sa diyosa sa isang trono.[3] Ang unang natitirang kasangkapang nabubuhay ay nasa mga tahanan ng Skara Brae sa Eskosya, at may kasamang mga aparador, platera, at kama na gawa lahat sa bato. Nagsimula ang mga kumplikadong pamamaraan sa pagtatayo tulad ng alwagi sa unang bahagi ng panahon ng dinastiya ng sinaunang Ehipto. Nakita sa panahong ito ang mga gawang piraso ng kahoy, kabilang ang mga bangkito at mesa, pinalamutian kung minsan ng mahahalagang metal o garing. Ang ebolusyon ng disenyo ng muwebles ay nagpatuloy sa sinaunang Gresya at sinaunang Roma, na karaniwan ang mga trono at pati na rin ang kline, na mga maramihang gamit na sopa na ginagamit para sa pagpapahinga, pagkain, at pagtulog.[4] Karaniwan ang mga muwebles ng Gitnang Panahon na mabigat, robles, at pinalamutian. Ang disenyo ng muwebles ay lumawak sa panahon ng Rensimiyentong Italyano ng ikalabing-apat at ikalabinlimang siglo. Ang ikalabingpitong dantaon, sa parehong Timog at Hilagang Europa, ay nailalarawan sa pamamagitan ng masagana, na madalas na ginintuan na mga disenyo ng Baroko. Karaniwang tinutukoy ang ikalabinsiyam na siglo ng mga istilo ng muling pagbuhay. Ang unang tatlong-kapat ng ikadalawampung dantaon ay madalas na nakikita bilang ang martsa patungo sa Modernismo. Ang isang natatanging bunga ng posmodernong disenyo ng kasangkapan ay ang pagbabalik sa mga natural na hugis at yari.[5]

Galeriya ng muwebles

Mga sanggunian