Militêre ingenieurswese
Militêre ingenieurswese word losweg gedefinieer as die kuns, wetenskap en praktyk van die ontwerp en bou van militêre werke en die instandhouding van lyne van militêre vervoer en militêre kommunikasie. Militêre ingenieurs is ook verantwoordelik vir logistiek agter militêre taktiek. Moderne militêre ingenieurswese verskil van siviele ingenieurswese. In die 20ste en 21ste eeue sluit militêre ingenieurswese ook kern, biologies, en chemiese oorlogvoering-verdediging en ander ingenieursdissiplines soos meganiese en elektriese ingenieurstegnieke in.[1]
Volgens NAVO is "militêre ingenieurswese daardie ingenieursaktiwiteit wat onderneem word, ongeag die komponent of diens, om die fisiese bedryfsomgewing te vorm. Militêre ingenieurswese inkorporeer ondersteuning om te maneuver en vir die mag as geheel, insluitend militêre ingenieursfunksies soos ingenieurondersteuning tot mag beskerming, teen-geïmproviseerde ploftoestelle, omgewingsbeskerming, ingenieur-intelligensie en militêre waarneming. Militêre ingenieurswese sluit nie die aktiwiteite in wat onderneem word deur daardie 'ingenieurs' wat voertuie, vaartuie, vliegtuie, wapenstelsels en toerusting in stand hou, herstel en bedryf nie."[2]
Militêre ingenieurswese is 'n akademiese vak wat in militêre akademies of skole vir militêre ingenieurswese onderrig word. Die konstruksie- en slopingstake wat met militêre ingenieurswese verband hou, word gewoonlik deur militêre ingenieurs uitgevoer, insluitend soldate wat as sappeurs of pioniers opgelei is.[3] In moderne leërs word soldate wat opgelei is om sulke take uit te voer terwyl hulle in die frontlines is dikwels gevegsingenieurs genoem.
In sommige lande kan militêre ingenieurs ook nie-militêre konstruksietake in vredestyd verrig soos vloedbeheer en riviernavigasiewerke, maar sulke aktiwiteite val nie binne die bestek van militêre ingenieurswese nie.
Verwysings
- ↑ "military engineering". Encyclopædia Britannica Inc. 2013. Besoek op 13 Februarie 2013.
- ↑ NATO publication (1 April 2008). MC 0560 "MILITARY COMMITTEE POLICY FOR MILITARY ENGINEERING". NATO.
- ↑ Bernard Brodie, Fawn McKay Brodie (1973). From Crossbow to H-bomb. Indiana University Press. ISBN 0-253-20161-6.
