Lee Myung-bak

Lee Myung-bak
10. presidente de Corea del Sur (es) Traducir

25 febreru 2008 - 24 febreru 2013
← Roh Moo-hyun - Park Geun-hye →
Eleiciones: eleiciones presidenciales de Corea del Sur de 2007
alcalde de Seúl

1r xunetu 2002 - 30 xunu 2006
Eleiciones: 2002 South Korean local elections (en) Traducir
miembru de l'Asamblea Nacional de Corea del Sur

30 mayu 1996 - 21 febreru 1998
Distritu: Jongno, Seoul (en) Traducir
Eleiciones: 15th Legislative Assembly (en) Traducir
Vida
Nacimientu Osaka, 19 d'avientu de 1941[1] (82 años)
Nacionalidá Bandera de Corea del Sur Corea del Sur
Familia
Padre Lee Chung-u
Casáu con Kim Yoon-ok (1970 – )
Fíos/es
Hermanos/es Lee Sang-deuk
Estudios
Estudios Universidá de Corea
Universidá George Washington
Llingües falaes coreanu
Oficiu políticu, empresariu
Premios
Creencies
Relixón presbiterianismu
Protestantismu
Partíu políticu Partido Saenuri (es) Traducir
IMDb nm6254898
Cambiar los datos en Wikidata
Esti nome sigui la onomástica coreana, l'apellíu ye Lee.

Lee Myung-bak (hangul: 이명박, hanja: 李明博?)(19 d'avientu de 1941, Osaka) ye un empresariu y políticu surcoreanu, miembru del Partíu Saenuri. Foi alcalde de Seúl dende 2002 hasta 2006 y presidente de Corea del Sur ente 2008 y 2013.

Antes de dedicase a la política, Lee trabayó mientres 27 años nel conglomeráu Hyundai y aportó a presidente de la subsidiaria Hyundai Engineering & Construction. En 1992 retirar de la empresa privada pa dedicase a la política, nes files del Partíu Lliberal Democráticu de Kim Young-sam. Mientres seis años foi diputáu na Asamblea Nacional, hasta qu'en 1998 tuvo que dimitir por degolar el techu de gastu de la so campaña de reeleccón.[5] Sicasí, tornó nel 2002 y ganó los comicios a l'alcaldía de Seúl como candidatu del centroderechista Gran Partíu Nacional (GPN). Nos siguientes cuatro años que gobernó la capital, llevó a cabu la recuperación del regueru Cheonggyecheon y remocicó la rede de tresporte públicu.[5]

La xestión al mandu de Seúl motivó la so victoria nes eleiciones presidenciales de 2007.[5] Nel so mandatu presidencial de cinco años impulsó un ambiciosu plan de crecedera que pretendía tresformar a Corea del Sur na séptima economía mundial, anque ésti viose alteriáu polos efeutos de la crisis económica de 2008.[6] A nivel internacional reforzó les aliances con Estaos Xuníos ya impulsó la proyeición internacional del estáu, siendo'l so mayor ésitu la organización de la Cume del G-20 de Seúl en 2010. Tocantes a les rellaciones con Corea del Norte, dexó tras una década de Política del Sol polítiques de distensión pa defender una llinia más dura, basada na cooperación al traviés del cumplimientu d'oxetivos, y tuvo que trepar col conflictu diplomáticu surdíu poles pruebes nucleares norcoreanas de 2009.[7]

Dientro del GPN, Lee formaba parte de la corriente reformista y lliberal que caltuvo'l control del partíu hasta 2011, cuando la facción conservadora —liderada pola diputada Park Geun-hye— tomó les riendes y fixo una refundación al actual Partíu Saenuri.[8]

En 2018 foi arrestáu en prisión preventiva por orde d'un tribunal surcoreanu, so dellos cargos d'aceptación de sobornos, malversación y fuximientu d'impuestos.[9][10]

Biografía

Lee Myung-bak nació'l 19 d'avientu de 1941 n'Hirano-ku, Osaka (Xapón), nel senu d'una familia d'inmigrantes coreanos que se colaron ellí en 1929, en plena ocupación xaponesa de Corea. El so padre, Lee Chung-o, yera xornaleru nun ranchu de ganáu, ente que la so madre, Chae Taewon, yera ama de casa. Ye'l quintu de siete hermanos (cuatro varones y tres muyeres) y nel so certificáu de nacencia foi inscritu col nome nipón de Akihiro Tsukiyama (月山 明博).

Al terminar la Segunda Guerra Mundial en 1945, la familia colar de Xapón y estableció la so residencia en Pohang, al sur de la península. Sicasí, el barcu nel que viaxaben fundióse cerca de la mariña y perdieron toles sos posesiones, polo que Lee vivió tola so infancia na probeza.[5][11] En 1950, mientres la Guerra de Corea, dos de los sos hermanos finaron mientres un bombardéu del exércitu estauxunidense.[12]

Gracies a una beca escolar, Lee pudo estudiar na Escuela Cimera de Comerciu de Pohang n'horariu nocherniegu, mientres peles mañanes trabayaba llimpiando la basura d'un mercáu.[5][13] Les sos bones calificaciones dexáron-y ingresar na Universidá de Corea, onde llogró'l grau d'Alministración y Direición d'Empreses pola promoción de 1965.[14]

Lee tuvo na universidá un primer contautu cola política como presidente del conseyu estudiantil. Nesi periodu participó en manifestaciones de calter nacionalista contra'l presidente Park Chung-hee, quien llegara al poder al traviés d'un golpe d'Estáu militar.[15] Al términu d'una marcha contra la normalización de rellaciones diplomátiques con Xapón, Lee foi deteníu y condergáu a una pena de trés años de cárcel en Seodaemun, de la que solo cumplió cuatro meses.[14]

Na so biografía oficial, Lee asegura que trató d'ingresar nel exércitu de la República de Corea, pero los médicos declaráronlu non aptu» por una bronquiectasia.[14]

Etapa empresarial

En llicenciándose, Lee foi contratáu por Hyundai Engineering & Construction, la empresa d'infraestructures del grupu Hyundai. Naquella dómina Corea del Sur empecipiara un modelu económicu basáu en conglomeraos empresariales (chaebol) qu'invertíen en sectores estratéxicos en cuenta de sofitu gubernamental.[16] A pesar de sobresalir nes pruebes de selección, hubo reticencies a contrata-y polos sos antecedentes.[13] Pa consiguir el puestu, escribió una carta a la presidencia surcoreana pa reclamar que los antiguos condergaos por activismu político nun fueren discriminaos nel mercáu llaboral.[13] La so primer responsabilidá en Hyundai foi supervisar el primer encargu internacional na historia de la compañía: la construcción d'una autopista ente Tailandia y China, inaugurada en marzu de 1968.[17]

Al tornar a Corea foi esguilando posiciones na organigrama de Hyundai, ganándose l'enfotu del presidente Chung Ju-yung: a los 29 años foi designáu direutor de la constructora, y a los 35 xubió a direutor executivu, siendo'l más nuevu de tol conglomeráu.[5] Bona parte d'esi ésitu deber a los contratos internacionales que Hyundai remanaba n'Asia Oriental y Oriente Mediu dende los años 1970. El desenvolvimientu de la carrera profesional de Lee foi paralelu al de Hyundai, que pasó a ser el grupu d'empreses con mayor capitalización de Corea del Sur.[17]

Ente les construcciones que s'impulsaron so la so direición destaquen l'estelleru naval de l'Armada d'Irán y la ciudá industrial de Jubail (Arabia Saudita).[18]

En 1988 foi xubíu a la presidencia de Hyundai Construction y convirtióse n'unu de los empresarios más influyentes de Corea del Sur, tanto dientro como nel estranxeru.[14] A finales de la Guerra Fría, Hyundai aprovechó l'apertura de los países comunistes pa roblar alcuerdos en materia d'infraestructures cola Xunión Soviética y la República Popular China. Eses operaciones sirvieron por que'l gobiernu surcoreanu de Roh Tae-woo empecipiara de la mesma rellaciones diplomátiques con dambos estaos, hasta entós aliaos de Corea del Norte.[14]

Lee Myung-bak dexó Hyundai en 1992 pa dedicase a la política. Na so carrera de 27 años dientro del conglomeráu, convirtiérase nuna de les mayores fortunes del país y la constructora pasara de tener 90 emplegaos a más de 160.000.[13][14] La televisión pública KBS 2TV inspirar en fechos reales de la so vida pa producir el drama «Tiempos d'ambición» (1989).[19]

Carrera política

Lee Myung-bak ingresó nes files del Partíu Lliberal Democráticu en 1992 por encamientu de Kim Young-sam, quien taba en plena campaña pa les eleiciones presidenciales.[13] Esi mesmu añu llogró una acta de diputáu na Asamblea Nacional. Mientres la so primer llexislatura compaxinó l'escañu cola presidencia de la Federación Mundial de l'Asociación Coreana de Comerciu. En 1995 postular a les primaries pa l'alcaldía de Seúl, anque foi ganáu por el ex-primer ministru Chung Won-shik.[11]

Nes eleiciones llexislatives de 1996, Lee retuvo'l so escañu na Asamblea Nacional pola circunscripción de Jongno-gu (Seúl). Unu de los sos rivales nesi distritu foi'l futuru presidente Roh Moo-hyun. Al añu siguiente, los lliberal-demócrates absorbieron al Partíu Xuníu Democráticu pa crear la formación centroderechista Gran Partíu Nacional (GPN, Hannara Dang).

En 1998, Lee viose envolubráu nun escándalu de fraude eleutoral; en siendo denunciáu pol so anterior secretariu, una investigación xudicial desveló que degolara'l techu de gastu eleutoral nes postreres llexislatives. Dempués de ser multáu con 7 millones de wones por violar la llei eleutoral, tuvo que dexar l'escañu y pidió esculpes al asegurar que cometiera «el mayor error de la so vida».[13] Mientres unos años tuvo estremáu de la política y dedicóse a impartir clases na Universidá George Washington, ser asesor del primer ministru camboyanu Hun Sen y trabayar n'empreses de servicios financieros.[14] Sicasí, caltuvo la so afiliación al GPN.[13]

El so regresu a la política producir en xineru del 2002, col so nomamientu como candidatu del GPN a l'alcaldía de Seúl. N'avientu ganó les eleiciones llocales col 51,8% de los votos.

Alcaldía de Seúl

Aspeutu nocherniegu de Cheonggyecheon.

Mientres los cuatro años que tuvo al frente del consistoriu de Seúl, el so mayor legáu foi la recuperación del regueru de Cheonggyecheon, en plenu corazón de la capital.[13] A mediaos del sieglu XX, les autoridaes habíen recubiertu'l calce con cementu pa evitar epidemies, y sobre esa base esistía una autopista elevada. Cinco décades dempués, el conceyu propunxo recuperáselo con un proyeutu de zona verde nuna redolada urbanizada.[20] Les obres empezaron en xunetu de 2003 y traxeron la eliminación de l'autopista, la reconstrucción de dos pontes históricos y bombiar más 120.000 tonelaes d'agua dende'l ríu Han y los sos afluentes. El nuevu Cheonggyecheon foi inauguráu en setiembre de 2005 y el costu final de tol proyeutu foi de 360 millones de dólares.[20]

Otres midíes realizaes sol so mandatu fueron la instalación de zones verdes xunto al conceyu de Seúl, la reapertura de Seoul Plaza en 2004, la integración d'autobuses de tránsitu rápidu na rede de tresporte públicu y la creación del monte de Seúl en 2005, asitiáu nel céntricu distritu de Seongdong.[13]

Lee oponer con firmeza al plan de Roh Moo-hyun, presidente de Corea del Sur, de treslladar la capital de la nación a Sejong n'ares d'un reequilibrio territorial.[21]

En 2006 refugó presentase a la reelección porque'l so oxetivu yera postular a les eleiciones presidenciales de Corea del Sur de 2007. El so socesor foi Oh Se-hoon.[22]

Campaña presidencial

Propaganda eleutoral en Seúl por cuenta de les presidenciales de 2007.

El 10 de mayu de 2007, Lee Myung-bak anunció la so candidatura pa les primaries presidenciales del Gran Partíu Nacional (GPN). Tres una estrecha votación de militantes y la resultancia d'una encuesta de simpatizantes celebrada'l 20 d'agostu, Lee foi proclamáu candidatu oficial por menos de 3.000 votos de diferencia al respeutive de la finalista Park Geun-hye.[23]

Mientres les primaries del GNP, investigóse la presunta rellación de Lee nuna operación especulativa realizada pol so hermanu nel distritu de Gangnam. Anque nun se probó la rellación de Lee con esos terrenes, el candidatu anunció que, pa evitar cualquier barruntu, donaría a obres de caridá'l 80% de la so fortuna personal —más de 18 millones d'euros— en casu de victoria, daqué que cumplió en 2009.[24]

El so programa eleutoral pa les eleición llamóse plan 747» por trés promeses estrella: una crecedera del productu internu brutu del 7% —frente al 4% d'entós—, una renta per cápita de 40.000 dólares al añu, y tresformar a Corea del Sur na séptima economía más grande del mundu.[6] Amás, contemplábase construyir una hidrovía de 3.000 quilómetros dende Busan hasta Seúl como la mayor obra d'infraestructures na historia del país, bien criticada pola oposición pol so altu costu (16.000 millones de dólares) ya impautu medioambiental.[25] No que fai a les rellaciones con Corea del Norte, plantegaba camudar la política de distensión («política del Sol») per una llinia más dura, basada na cooperación al traviés del cumplimientu d'oxetivos.[26][27] De la mesma, prometía estrechar llazos con Estaos Xuníos.

Un mes antes de la votación, intentóse implicar al candidatu nun delitu financieru rellacionáu cola so actividá empresarial nel 2000. L'empresariu Kim Kyung-joon, fundador de la inversora bursátil BBK y apocayá estraditáu por un delitu de fraude fiscal, aseguró que Lee collaborara con él nuna operación especulativa que provocara cuantiosas perdes a 5.500 inversores.[28] Dambos fueren socios nel pasáu, pero cuando l'escándalu producióse Kim fuxera col dineru y Lee quedóse solo. Una investigación xudicial demostró que Kim fuera l'únicu responsable nel esfalcu, polo que Lee quedó llibre de toa acusación.[29]

Dempués d'esi episodiu, Lee yera claru favoritu nes encuestes pola so xestión na alcaldía de Seúl, pola mayoría del GNP na Asamblea Nacional y porque el fundimientu del Partíu Uri había desmovilizado el votu lliberal y de centroizquierda. El 19 d'avientu, Lee Myung-bak ganó les eleiciones presidenciales de 2007 con más de 11,4 millones de votos (48,6%).[30]

Presidencia de Corea del Sur

Lee Myung-bak foi investido presidente de Corea del Sur el 25 de febreru de 2008, nuna ceremonia a la qu'asistieron la secretaria d'Estáu d'Estaos Xuníos, Condoleezza Rice, y el primer ministru xaponés, Yasuo Fukuda, ente otros invitaos.[31] Nel so primer discursu volvió afitase los oxetivos marcaos na campaña eleutoral: el plan 747» de reactivación económica, endurecer la so posición al respeutive de Corea del Norte y consiguir que Corea del Sur sía un actor relevante na escena internacional.

Los distintos gobiernos de Lee carauterizar pol altu númberu de ministros independientes, ensin vinculación al Gran Partíu Nacional, poles disputa internes ente les facciones que sofitaben al presidente y los defensores de Park Geun-hye. Los primeros ministros al so cargu fueron Han Seung-soo (2008-2009), Chung Un-chan (2009-2010) y el xuez Kim Hwang-sik (2010-2013).

Anque se caltuvo fuerte dientro del GPN mientres bona parte de la llexislatura, la dimisión del alcalde de Seúl en 2011 provocó una crisis interna pola que Park convertir na nueva líder. Por aciu una refundación, el GPN pasó a llamase Partíu Saenuri y adoptó un programa más conservador pa ganar nes eleiciones llexislatives de 2012 con una curtia mayoría absoluta na Asamblea Nacional.

El 25 de febreru de 2013, Lee completó'l so mandatu de cinco años y dexó el poder a la vencedora de les eleiciones presidencial y rival política, Park Geun-hye.

Economía

Lee Myung-bak visita un mercáu tradicional mientres el añu nuevu coreanu.

Les midíes económiques de Lee Myung-bak recibieron el nome de «Mbnomics» y fueron diseñaes pol ministeriu d'Estratexa y Finances. La pilastra yera'l plan 747» que pretendía una crecedera del productu internu brutu del 7%, una renta per cápita de 40.000 dólares y tresformar a Corea del Sur na séptima economía mundial.[32] No que respecta al pesu del estáu, el presidente prometió midíes de llibre mercáu pero tamién una economía de mercáu intelixente» con ayudes y proteición garantizaes a quien lo precisaren, n'ares del interés xeneral, y polítiques de desenvolvimientu sostenible al llargu plazu.[14]

Namás llegar a la presidencia produció l'españíu de la crisis económica de 2008, que traxo una recesión a nivel mundial y el cambéu de les previsiones.[33] Pa evitar una recesión similar a la de 1997, el gobiernu inyectó más de 130.000 millones de dólares al sector financieru.[34] El PIB surcoreanu escayó un 4% mientres los primeros trés trimestres de 2009,[34] pa dempués rebotar con fuercia y aumentar un 8% en 2010. Al términu de la llexislatura nun se cumplieron los oxetivos fitos nel plan 747», en parte pola crisis económica y la puxanza del preciu del petroleu.[33] Esto nun torgar que Corea del Sur caltuviera una crecedera constante y la so renta per cápita, superior a 30.000 dólares, pudiera superar a la de Xapón en 2018 según les previsiones de Moody's.[35]

Dellos economistes criticaron les midíes «Mbnomics» porque, al so xuiciu, beneficiaben a les rentes más altes y nun solucionaben problemes como'l costu de la vivienda, el paru xuvenil y l'estancamientu de la demanda doméstica.[34][36]

Al pie de les midíes macroeconómiques diseñóse un ambiciosu plan d'obres públiques, que la so mayor midida foi la llamada Gran Hidrovía Coreana» dende Busan (ríu Nakdong) hasta Seúl (ríu Han).[37] El proyeutu nun cuntaba col vistu bonu nin de los partíos de la oposición nin de les organizaciones ecolologistas, dáu'l so altu costu ya impautu medioambiental, ente que'l presidente defender como la meyor forma de recuperar zones degradaes del país.[37] En setiembre de 2008, Lee anunció la cancelación de la hidrovía pola oposición popular y la recesión económica, sustituyéndolo por un Plan de Caltenimientu de Ríos Nacionales» que se presentó en 2011.[38] Otru aspeutu importante foi la inauguración de la Ciudá de Sejong en 2012, diseñada pola anterior alministración pa descentralizar el poder de Seúl. Anque Lee oponer a esi proyeutu, tuvo que sacalo alantre pola presión de la oposición y de miembros del so propiu partíu —ente ellos Park Geun-hye— pa caltener los tresllaos d'oficines públiques.[39] El so gobiernu intentó tamién que les empreses teunolóxiques y científiques instalárense ellí.[40]

En 2011, el Comité Olímpicu Internacional dio los Xuegos Olímpicos d'Iviernu 2018 a la ciudá de Pyeongchang (Gangwon).[41]

Política esterior

Barack Obama y Lee Myung-bak na cume del G-20 de Londres (2009).

La política esterior de Lee Myung-bak buscó aliances col gobierno de los Estaos Xuníos dende'l primer momentu. N'abril de 2008, aprovechó la so primer visita oficial p'axuntase col presidente George W. Bush na Casa Blanca y en Camp David. El fechu de que la postura de Lee escontra Corea del Norte fora más agresiva yera vistu con prestu pola alministración Bush, que tenía rocees a les polítiques d'acercamientu del anterior líder Roh Moo-hyun. El siguiente presidente d'Estaos Xuníos, Barack Obama, caltuvo les bones rellaciones y definió a Corea del Sur como «unu de los mayores aliaos d'América», sofitándo-y en toles sos polítiques al respeutive de Corea del Norte. De la mesma, fixo esfuercios por estrechar rellaciones col gobierno de Rusia y el so presidente Dmitri Medvédev.

Pel branu de 2008, el gobiernu retiró'l vetu a la importación de xata d'Estaos Xuníos, en plenes negociaciones p'anovar el Tratáu de Llibre Comerciu.[42] A la selmana siguiente la canal de televisión MBC fixo un reportaxe sobre encefalopatía esponxiforme bovina nel que s'aseguraba que los coreanos tienen más probabilidaes de contraer la enfermedá de les «vaques lloques» que los estauxunidenses.[43] Arriendes de esi programa hubo manifestaciones en tol país y el primer ministru Han Seung-soo presentó la so dimisión xunto a otros miembros del gabinete.[42] El discutiniu duró un mes hasta que MBC reconoció qu'utilizara «información errónea» al respeutive de les posibilidaes de contraer la enfermedá.[43]

Unu de los oxetivos de l'alministración Lee foi impulsar la proyeición internacional de Corea del Sur al traviés d'iniciatives como Green Korea (desenvolvimientu sostenible) y Global Korea (comerciu esterior),[44] razón pola que s'amontaron les visites oficiales y la participación en cumes como'l Foru Económicu Mundial de Davos. Frutu d'esos esfuercios, el G-20 alcordó entamar el so quintu cume en Seúl pa los díes 11 y 12 de payares de 2010.[45] Corea del Sur convertíase asina nel primer país non perteneciente al G-8 qu'asumía la presidencia del foru.[46]

Mientres el so mandatu, Corea del Sur ingresó en 2009 como miembru de plenu derechu del Comité d'Ayuda al Desenvolvimientu, siendo'l primeru que progresaba d'antiguu beneficiariu a evaluador.[47] En 2010 ratificó'l Tratáu de Llibre Comerciu (TLC) con Estaos Xuníos,[48] y en 2011 selló'l TLC cola Unión Europea. Amás, consiguió que Korea Electric Power Corporation (KEPCO) roblara un contratu de 20.000 millones de dólares col gobiernu d'Emiratos Árabes Xuníos pa construyir una central nuclear.[49]

Anque Lee propúnxose ameyorar les rellaciones diplomátiques con Xapón, nel so últimu añu producióse un conflictu reseñable. El 10 d'agostu de 2012 fixo la primer visita oficial d'un presidente surcoreanu a les Roques de Liancourt, territoriu en disputa ente dambes naciones que pa los coreanos representa un símbolu de la so independencia.[50] En protesta polo que Xapón consideraba una vulneración del statu quo, el país retiró temporalmente al so embaxador y amenació con llevar el casu a la Corte Internacional de Xusticia.[50] Yera la primer vegada qu'esto asocedía desque Xapón y Corea del Sur establecieron rellaciones en 1965. Cinco díes dempués, nel Día de la Independencia, Lee declaró al emperador Akihito «persona non prestosa» hasta que nun pidir# esculpes poles víctimes de la ocupación xaponesa de Corea polo xeneral y pol casu de les «muyeres de confort» en particular.[51]

Rellaciones con Corea del Norte

Xunta de Lee con Ban Ki-moon, secretariu xeneral de Naciones Xuníes.

La llegada de Lee Myung-bak supunxo un endurecimientu de les rellaciones con Corea del Norte, depués de diez años de les Política del Sol polítiques de distensión de Kim Dae-jung y Roh Moo-hyun. Partiendo de la base de que la reunificación de Corea solo sería posible si'l norte ratificaba'l compromisu cola paz, la cooperación económica taría agora supeditada al cumplimientu de los oxetivos de la Declaración de Paz y Prosperidá de 2007, cuantimás l'arrenunciu al programa nuclear.[52][53] De momentu, Corea del Norte calificó a Lee de «traidor» y «partidariu de la confrontación».

El 25 de mayu de 2009, Corea del Norte confirmó que realizara una prueba nuclear soterraña y llanzáu trés misiles de curtiu algame. Anque la comunidá internacional condergó los fechos y el Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes aumentó les sanciones contra'l gobiernu de Kim Jong-il, el réxime norcoreanu siguió llanzando cohetes dende la so mariña oriental.[7] Un añu dempués, la prensa oficial norcoreana desveló que llevaren a cabu una fusión nuclear,[54] producióse'l fundimientu d'una corbeta del exércitu de la República de Corea nes proximidaes de Baengnyeong, zona marítima en disputa, presuntamente por un torpedu submarín norcoreanu,[55] y hubo un enfrentamientu d'artillería en Yeonpyeong.[56]

Dempués d'estos episodios, Corea del Sur endureció la so posición respeuto al Norte y reclamó al Conseyu de Seguridá qu'endureciera les sanciones. A nivel internu reclamóse contención pa evitar un conflictu armáu, pero dexó claro que respondería con fuercia si siguíen les prevocaciones.[57] Ente otres decisiones, aumentóse'l presupuestu del exércitu y consiguióse que'l Conseyu alcordara una posición conxunta pa pidir al Norte que suspendiera los sos ensayos nucleares.

La muerte de Kim Jong-il foi confirmada'l 19 d'avientu de 2011. Ante esi anunciu, l'exércitu de Corea del Sur foi puestu n'alerta máximo.[58] El Conseyu de Seguridá Nacional, esmolecíu de que les maniobres polítiques en Corea del Norte pudieren desestabilizar la rexón, tamién convocó una xunta d'emerxencia. Nun hubo condolencias oficiales del gobiernu de Seúl. Lee Myung-Bak fixo un llamamientu a «faer preparativos refechos pa caltener la paz y l'estabilidá y siguir trabayando n'estrecha collaboración cola comunidá internacional».[59] Sicasí, la Comisión Nacional de Defensa de Corea del Norte declaró oficialmente que «refuga llegar a alcuerdos col traidor de Lee Myung-bak».[60]

Dos meses dempués, yá sol lideralgu de Kim Jong-un, el gobiernu norcoreanu anunció la paralización del so programa d'arriquecimientu d'uraniu en cuenta de ayuda humanitaria,[61] que nun supunxo una meyora de les rellaciones ente dambes partes.

Controversia

Antes de llegar a la presidencia, el mayor escándalu nel que se vio envueltu Lee Myung-bak foi degolar el techu de gastu na so campaña de reelección pa les llexislatives de 1996, lo qu'en Corea del Sur ye consideráu delitu eleutoral.[13] Na campaña presidencial de 2007 tamién foi acusáu de participar nuna operación especulativa que reportó perdes a más de 5.500 inversores, anque nesa ocasión la xusticia demostró la so inocencia.[29]

Al mes siguiente de que Lee prometiera'l cargu, una asociación católica acusó al nuevu xefe del Serviciu d'Intelixencia y al responsable anticorrupción de recibir sobornos per parte del conglomeráu Samsung.[62] Tanto'l presidente como la compañía negaron les acusaciones y el casu quedó zarráu.[62] Nel so primer añu prometió que combatiría la corrupción política, unu de los mayores problemes del país, y que cualquier ministru implicáu en casos d'esti tipu sería destituyíu de momentu.[63] El so antecesor, Roh Moo-hyun, taba siendo investigáu por haber aceptáu presuntamente dineru d'un empresariu, fechu que motivó'l so suicidiu en 2009.[64]

En xunetu de 2012, Myung-bak tuvo que pidir esculpes por un escándalu de corrupción qu'implicaba'l so hermanu mayor Lee Sang-deuk, condergáu a 2 años de cárcel so l'acusación d'aceptar sobornos de dos banqueros.[63][65] Dos años dempués de dexar la presidencia, desvelóse que'l so secretariu d'Educación tamién taba siendo investigáu por otorgar ayudes illegales a la universidá privada Chung-Ang, de la que fuera direutor antes d'asumir el cargu.[66]

Antes de dexar el cargu en febreru de 2013, la oposición acusólu d'abusu de poder por conceder 55 indultos a condergaos per corrupción, ente los cualos atopábense empresarios y miembros del Gran Partíu Nacional.[65] Al traviés d'un voceru defendióse asegurando que los indultos afacer a derechu, pero la futura presidenta Park Geun-hye calificar de «desaxeradamente reprobables».[65]

Vida personal

Lee Myung-bak, xunto cola so esposa Kim Yoon-ok na inauguración del Special Olympics (2013).

Lee ta casáu dende'l 19 d'avientu de 1970 con Kim Yoon-ok y tien cuatro fíos: Lee Ju-yeon (1971), Lee Seung-yeon (1973), Lee El so-yeon (1975) y Lee Shi-hyeong (1978).

Unu de los sos hermanos mayores, Lee Sang-deuk, ye políticu del Partíu Saenuri. En 2012 foi condergáu a 2 años de cárcel por un escándalu de corrupción.[65]

En 2011, la Universidá de París VII Denis Diderot nomó a Lee Myung-bak doctor honoris causa.[67]

Obra lliteraria

  • (2012) Sourcebooks: The Uncharted Path: The Autobiography of Lee Myung-Bak. ISBN 978-1402271045.

Ver tamién


Predecesor:
Goh Kun 		Escudu de Corea del Sur
Alcalde de Seúl
2002-2006 		Socesor:
Oh Se-hoon
Predecesor:
Roh Moo-hyun 		Escudu de Corea del Sur
Presidente de Corea del Sur
2008-2013 		Socesor:
Park Geun-hye

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: Enciclopedia Brockhaus. Identificador de Brockhaus Enzyklopädie en línea: lee-myung-bak. Apaez como: Lee Myung Bak. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: alemán.
  2. ↑ URL de la referencia: https://www.docdocdoc.co.kr/news/articleView.html?idxno=59828.
  3. ↑ URL de la referencia: https://www.hani.co.kr/arti/economy/economy_general/837860.html.
  4. ↑ URL de la referencia: http://kongehuset.dk/modtagere-af-danske-dekorationer.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 (n'inglés) Profile: Lee Myung-bak. BBC. 25 de febreru de 2008. http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/asia-pacific/7150162.stm. Consultáu'l 10 de payares de 2015. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Korea rising: From rags to riches» (inglés) (17 de xunu de 2013). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  7. ↑ 7,0 7,1 «Indignación contra Corea del Norte por llanzar un misil de llargu algame» (6 d'abril de 2009). Consultáu'l 14 de payares de 2015.
  8. ↑ «Park Geun-hye takes helms of struggling ruling party» (inglés) (19 d'avientu de 2011). Consultáu'l 15 de payares de 2015.
  9. ↑ «L'ancien président sud-coréen Lee Myung-bak inculpé pour corruption» (francés). Consultáu'l 13 d'abril de 2018.
  10. ↑ «Deteníu por sobornu y malversación el ex-presidente surcoreanu Lee Myung Bak». Consultáu'l 13 d'abril de 2018.
  11. ↑ 11,0 11,1 «Who is Lee Myung-bak?» (inglés). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  12. ↑ «Lee Myung-bak's North Korean policy initiatives» (28 d'agostu de 2007). Consultáu'l 10 de payares de 2015.
  13. ↑ 13,00 13,01 13,02 13,03 13,04 13,05 13,06 13,07 13,08 13,09 «Llee's ascent marked by persistence». JoongAng Daily (21 d'agostu de 2007). Consultáu'l 10 de payares de 2015.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 14,7 «sur/llee_myung_bak Lee Myung Bak». Consultáu'l 10 de payares de 2015.
  15. ↑ (n'inglés) 1979: South Korean President killed. BBC. 26 d'ochobre de 1979. http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/october/26/newsid_2478000/2478353.stm. Consultáu'l 27 d'ochobre de 2015. 
  16. ↑ «La espansión de les grandes empreses de Corea del Sur («Chaebol»): un exemplu d'estratexa corporativa.» (castellanu). Consultáu'l 19 de marzu de 2010..
  17. ↑ 17,0 17,1 Lim, Louisa. «From Crushing Poverty To South Korea's Presidency» (inglés). Consultáu'l 10 de payares de 2015.
  18. ↑ «‘The Tall Man' and the globalization of Hyundai Construction» (inglés). Consultáu'l 10 de payares de 2015.
  19. ↑ «MB·시진핑 공통점은 TV 드라마 주인공» (coreanu) (18 d'avientu de 2009). Consultáu'l 10 de payares de 2015.
  20. ↑ 20,0 20,1 Helfand, Duke (17 d'ochobre de 2006) (n'inglés). Seoul's Stream a `Vision' for L.A.. Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/2006/oct/17/local/me-chinatrip17. Consultáu'l 10 de payares de 2015. 
  21. ↑ Harlan (17 d'agostu de 2012) (n'en nome Chicu). With new Sejong City, South Korean government aims to rebalance power. The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/world/asia_pacific/with-new-sejong-city-south-korean-government-aims-to-rebalance-power/2012/08/17/y8f6dc60-y2bd-11y1-a25y-15067bb31849_story.html. Consultáu'l 9 de payares de 2015. 
  22. ↑ Gale, Alastair. «South Korea's Next President Named Park?» (inglés). The Wall Street Journal. Consultáu'l 10 de payares de 2015.
  23. ↑ «Ex-Seoul Mayor Wins GNP Presidential Nomination» (inglés) (20 d'agostu de 2007). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  24. ↑ «El presidente benefactor» (7 de xunetu de 2009). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  25. ↑ Canal plan estremes Korea. BBC. 23 de xineru de 2008. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7202161.stm. Consultáu'l 11 de payares de 2015. 
  26. ↑ «Lee Pledges to Build Global Korea» (inglés) (20 d'avientu de 2007). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  27. ↑ «Lee Myung-bak to Revise Sunshine Policy» (inglés) (24 d'avientu de 2007). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  28. ↑ «Claims and Counter-Claims Clash in BBK Scandal» (inglés) (22 de payares de 2007). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  29. ↑ 29,0 29,1 «Lee Myung-bak Cleared of Financial Fraud» (inglés) (5 d'avientu de 2007). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  30. ↑ (n'inglés) Lee wins South Korea's election. BBC. 19 d'avientu de 2007. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7150806.stm. Consultáu'l 11 de payares de 2015. 
  31. ↑ «El conservador Lee Myung-bak toma posesión como presidente surcoreanu» (25 de febreru de 2008). Consultáu'l 14 de payares de 2015.
  32. ↑ «Korea rising: From rags to riches» (inglés) (17 de xunu de 2013). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  33. ↑ 33,0 33,1 «'MBnomics' Under Stress as Oil Prices Soar» (inglés). Consultáu'l 13 de payares de 2015.
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 «Corea del Sur tamién sufre» (26 d'ochobre de 2008). Consultáu'l 13 de payares de 2015.
  35. ↑ «Korea's Income to Overtake Japan, France?» (inglés) (9 de xunu de 2014). Consultáu'l 13 de payares de 2015.
  36. ↑ «MB-nomics struggles to accommodate austerity, tax breaks and social welfare» (inglés) (20 de xunu de 2011). Consultáu'l 13 de payares de 2015.
  37. ↑ 37,0 37,1 Canal plan estremes Korea. BBC. 23 de xineru de 2008. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7202161.stm. Consultáu'l 11 de payares de 2015. 
  38. ↑ «28 endangered species gone due to 4-river project» (inglés) (21 d'ochobre de 2013). Consultáu'l 13 de payares de 2015.
  39. ↑ «sur/park_geun_hye#2 Park Geun Hye». Consultáu'l 15 de payares de 2015.
  40. ↑ «Sejong City to open Sunday» (inglés) (28 de xunu de 2012). Consultáu'l 13 de payares de 2015.
  41. ↑ «Pyeongchang wins 2018 Winter Olympics» (inglés) (6 de xunetu de 2011). Consultáu'l 15 de payares de 2015.
  42. ↑ 42,0 42,1 (n'inglés) South Korea delays resumption of U.S. beef imports. Reuters. 2 de xunu de 2008. http://www.reuters.com/article/2008/06/02/us-korea-beef-idUSSEO20019820080602. Consultáu'l 13 de payares de 2015. 
  43. ↑ 43,0 43,1 «MBC PD Notebook Regrets Incorrect Report on US Beef» (inglés). Consultáu'l 13 de payares de 2015.
  44. ↑ «Korea's Global Commitment to Green Growth» (en). Consultáu'l 12 de payares de 2015.
  45. ↑ MacDonald, Lawrence (4 d'ochobre de 2010). «South Korea puts development on the axenda for Seoul G20 summit | Lawrence MacDonald» (inglés). Consultáu'l 12 de payares de 2015.
  46. ↑ Oliver, Christian (25 de xunu de 2010). Seoul: S Korea looks forward to its own party. Financial Times. 
  47. ↑ «S. Korea becomes first former aid recipient to join OECD Development Assistance Committee» (inglés) (26 de payares de 2009). Consultáu'l 12 de payares de 2015.
  48. ↑ «US, South Korea sign sweeping free-trade agreement - Taipei Times» (inglés) (5 d'avientu de 2010). Consultáu'l 9 de payares de 2015.
  49. ↑ «UAE picks Korea as nuclear partner». Consultáu'l 12 de payares de 2015.
  50. ↑ 50,0 50,1 McCurry, Justin (10 d'agostu de 2012). «South Korea and Japan face off over disputed islands» (inglés). Consultáu'l 12 de payares de 2015.
  51. ↑ «Japan's Emperor Akihito Banned in Sex Slave Row with South Korea» (inglés) (16 d'agostu de 2012). Consultáu'l 12 de payares de 2015.
  52. ↑ «Lee Pledges to Build Global Korea» (inglés) (20 d'avientu de 2007). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  53. ↑ «Lee Myung-bak to Revise Sunshine Policy» (inglés) (24 d'avientu de 2007). Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  54. ↑ «Corea del Norte "tien" reactor de fusión» (12 de mayu de 2010). Consultáu'l 14 de payares de 2015.
  55. ↑ «How Did N.Korea Sink the Cheonan?» (inglés) (21 de mayu de 2010). Consultáu'l 14 de payares de 2014.
  56. ↑ (n'inglés) Report: N. Korea fires on S. Korea, injuring at least 17. CNN. 23 de payares de 2010. https://www.cnn.com/2010/WORLD/asiapcf/11/23/nkorea.skorea.military.fire/index.html?hpt=T1&iref=BN1. Consultáu'l 23 de payares de 2010. 
  57. ↑ «Corea del Sur, arreyada de manes» (24 de payares de 2010). Consultáu'l 14 de payares de 2015.
  58. ↑ Smith, Matt (19 d'avientu de 2011). «North Korea's Kim Jong Il dies; South goes on high alert». Consultáu'l 19 d'avientu de 2011.
  59. ↑ «World reacts to Kim Jong Il's death» (inglés) (19 d'avientu de 2011). Consultáu'l 19 d'avientu de 2011.
  60. ↑ «North Korea declares non policy change» (inglés) (30 d'avientu de 2011). Consultáu'l 14 de payares de 2015.
  61. ↑ «Corea del Norte acepta suspender el so programa nuclear en cuenta de alimentos» (29 de febreru de 2011). Consultáu'l 14 de payares de 2014.
  62. ↑ 62,0 62,1 Sang-hun, Choe (6 de marzu de 2008) (n'inglés). Corruption Allegations Batter South Korea's New President. The New York Times. http://www.nytimes.com/2008/03/06/world/asia/06korea.html. Consultáu'l 13 de payares de 2015. 
  63. ↑ 63,0 63,1 Sang-hun, Choe (24 de xunetu de 2012) (n'inglés). President Lee Myung-bak of South Korea Apologizes for Corruption Scandals. The New York Times. http://www.nytimes.com/2012/07/25/world/asia/llee-myung-bak-of-south-korea-apologizes-for-corruption-scandals.html. Consultáu'l 13 de payares de 2015. 
  64. ↑ «El suicidiu d'un ex-presidente acusáu de corrupción solmena Corea del Sur» (24 de mayu de 2009). Consultáu'l 8 de payares de 2015.
  65. ↑ 65,0 65,1 65,2 65,3 «South Korean president issues controversial pardons - BBC News» (inglés) (29 de xineru de 2013). Consultáu'l 14 de payares de 2015.
  66. ↑ «Lee Myung-bak aide under corruption probe» (inglés) (27 de marzu de 2015). Consultáu'l 13 de payares de 2015.
  67. ↑ «Remise du titre de Docteur Honoris Causa- Université Paris Diderot - Paris 7» (francés). Consultáu'l 15 de payares de 2015.

Enllaces esternos

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente