Сербская Праваслаўная Царква

Сербская праваслаўная царква
сербск.: Српска православна црква
Сабор Св. Савы ў Бялградзе
Асноўная інфармацыя
Прадстаяцель у наш час	Ірыней
Цэнтр	Бялград, Сербія
Рэзідэнцыя Прадстаяцеля	Бялград
Юрысдыкцыя (тэрыторыя)	Сербія Боснія і Герцагавіна Паўночная Македонія Славенія Харватыя Чарнагорыя
Аўтаномныя цэрквы ў кананічнай залежнасці	Охрыдскае архіепіскапства
Мова набажэнстваў	сербская, царкоўнаславянская
Каляндар	юліянскі[1]
Колькасць
Епіскапаў	45
Епархій	46
Сайт	Старонка ў сеціве

Сербская праваслаўная царква — аўтакефальная маёнткавая праваслаўная Царква, мела шостае месца ў дыпціху аўтакефальных маёнткавых Цэркваў.

Заснаваная ў канцы IX стагоддзі. З 1219 года — аўтакефалія. З 1346 года — першы Патрыярхат. У XIV ст. патрапіла пад няволю туркаў і ў царкоўную залежнасць ад Канстанцінопальскага патрыярхата. У 1557 годзе здабыла незалежнасць, але праз два стагоддзя зноў апынулася ў падначаленні ў Канстанцінопаля. Толькі ў 1879 годзе ізноў стала аўтакефальнай.

На тэрыторыі суседняй Паўночнай Македоніі хрысціянства вядома яшчэ з часоў ап. Паўла. З IV па VI ст. Македонская Царква напераменку залежала то ад Рыму, то ад Канстанцінопаля. У канцы IX — пачатку XI ст. мела статут аўтакефаліі — Ахрыдска архібіскупства-патрыярхія (Ахрыдская патрыярхія; Архібіскупства ахрыдская Першага Юстыніяна і ўся Болгарыі) з цэнтрам у Ахрыдзе і, магчыма, удзельнічала ў Крышчэнні Русі.

Адмысловы царкоўны лёс быў у Чарнагорыі.

Аб'яднанне ўсіх гэтых праваслаўных абласцей у адзіную Сербскую Царкву адбылося ў 1919 годзе. З 1920 года адноўлены Сербскі Патрыярхат. Фашысцкая акупацыя і наступны сацыялістычны перыяд нанеслі Сербскай Царкве значныя страты. Абвастрыліся нацыяналістычныя тэндэнцыі. У 1967 годзе Македонія адлучылася ў самачынную аўтакефалію (пад вяршэнствам архібіскупа Ахрыдскага і Македонскага).

22 студзеня 2010 года новым патрыярхам Сербскім абраны біскуп Нішскі Ірыней.

• Вышэйшы царкоўны суд
• Епархіяльны савет
• Патрыярхійны савет
• Свяшчэнны Архірэйскі Сабор

• Бялградска-Карлавацкае архіепіскапства, з кафедрай у Бялградзе.
• Аўстралійска-Новазеландская мітраполія (Сідней)
• Банацкая епархія (Вршац)
• Лазня-Лукская епархія (Баня-Лука)
• Бацкая епархія (Нові-Сад)
• Біхацка-Петравацкая епархія (Босанскі-Петравац)
• Бранічаўская епархія (Пажаравац),
• Брытанска-Скандынаўская епархія (Стакгольм)
• Будзімская епархія (Сентэндрэ)
• Валеўская епархія (Валева)
• Вранская епархія (Вранье)
• Горнакарлавацкая епархія (Карлавац)
• Дабра-Баснійская мітраполія (Сараева)
• Далмацінская епархія (Шыбенік)
• Жыцкая епархія (Манастыр Жыча)
• Заграбска-Люблянская мітраполія (Заграб, каф. сабор — Сабор Праабражэння)
• Заходнеамерыканская епархія (Алхамбра)
• Заходнееўрапейская епархія (Парыж)
• Захумска-Герцагавінская епархія (Мостар)
• Зворніцка-Тузлінская епархія (Тузла)
• Злетаўска-Струміцкая епархія (Шціп)
• Усходнеамерыканская епархія (Эксварт)
• Канадская епархія (Мілтан)
• Мілешаўская епархія (Манастыр Мілешава)
• Нішская епархія (Ніш)
• Мітраполія Новаграчаніцкая для Амерыкі, Канады і Трэцяга возера (Новаграчаніцкая Мітраполія)
• Охрыдска-Біталская епархія (Бітала)
• Осіецкапольска-Бараньская епархія (Даль)
• Рашска-Прызранская епархія (Прызрэн)
• Скопская епархія (Скоп’е)
• Славонская епархія (Пакрац)
• Цэнтральназаходнеамерыканская епархія (Лібертвіль)
• Цэнтральнаеўрапейская епархія (Хімельсцір)
• Срэмская епархія (Срэмскі-Карлаўцы)
• Сербскі праваслаўны вікарыят у Шкодэры (Шкодэр)
• Тымішаарская епархія (Тымішаара)
• Тымакская епархія (Заечар)
• Чарнагорска-Прыморская мітраполія (Цэцінэ)
• Шабацкая епархія (Шабац)
• Шумадзійская епархія (Крагуевац)

• Старонка ў сеціве Сербскай праваслаўнай царквы Архівавана 18 лістапада 2018.