Ячмень

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Ячмень (значэнні).
Ячмень

Багоўка на коласе ячменя звычайнага
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Hordeum L.


Сістэматыка
на Віківідах
Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  40865
NCBI  4512
EOL  108088
GRIN  g:5789
IPNI  18241-1

Ячмень[1] (Ho’rdeum) — род раслін сямейства Злакі.

Выкарыстанне

Шырока распаўсюджана вырошчванне ячменю звычайнага (Hordeum vulgare), іншыя віды апрацоўвацца зрэдку або растуць у дзікім выглядзе. Некаторыя вырошчваюць у якасці дэкаратыўных раслін, напрыклад, Hordeum jubatum.

Зерне ячменю ў цяперашні час шырока выкарыстоўваюць для харчовых, тэхнічных і кармавых мэтаў, у тым ліку ў піваварнай прамысловасці, пры вытворчасці пярловых і ячных круп. Ячмень адносіцца да найкаштоўнейшых канцэнтраваных кармоў для жывёл, бо ўтрымлівае паўнавартасны бялок, багаты крахмалам. У Расіі на кармавыя мэты выкарыстоўваюць да 70 % ячменю[2].

Захворванні

Асноўны артыкул: Спіс захворванняў ячменю

Крыніцы

  1. ↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 66. — 160 с. — 2 350 экз.
  2. ↑ А. А. Выборнов, Л. В. Анисимова, В. В. Андадикова, Н. А. Данилова, А. В. Жарких Технологические свойства зерна ячменя, выращенного в Алтайском крае(руск.) // Современные проблемы техники и технологии пищевых производств. Материалы XIV Международной научно-практической конференции.. — Барнаул: Алтайский государственный технический университет им. И. И. Ползунова, 2013. — С. 31.

Літаратура

  • Регель Р. Э. Ячмени с гладкими остями // Труды Бюро по прикладной ботанике. 1908. Т. 1. Вып. 1/2. — С. 5—85.
  • Регель Р. Э. Протеин в зерне русского ячменя // Труды Бюро по прикладной ботанике. 1909. Т. 2. № 8/9. — С. 349—568.
  • Орлов А. А. Ячмень // Культурная флора СССР. 1936. Т. 2. — С. 97—332.
  • Невский С. А. Материалы к познанию дикорастущих ячменей // Труды Ботанического института Академии наук СССР. 1941. Сер. I. Вып. 5. — С. 64—255.
  • Ячмень // Культурная флора СССР. Т. 2. Ч. 2. / Ред. В. Д. Кобылянский, М. В. Лукьянова. — Л.: Агропромиздат. Ленингр. отд-ние, 1990.