Ферма Пьер

Ферма Пьер
фр. Pierre de Fermat
Çуралнă вăхăт: 17 çурла 1601
Çуралнă вырăн: Бомон-де-Ломань
Вилнĕ вăхăт: 12 кăрлач 1665
Вилнĕ вырăн: Кастр
Патшалăх:

Франци

Ăслăх сфери: математика
Альма-матер: Тулуза университечĕ
Паллă: Ферман аслă теоремин авторĕ

Пьер де Ферма (фр. Pierre de Fermat) – (17.08.1601, Бомон-де-Ломань- 12.01.1665, Кастр) - Франци математикĕ, аналитика геометрине, математика анализне, пулаяслăх теорине тата хисепсен теорине никĕслекенсенчен пĕри. Профессипе юрист, 1631 çултан — Тулуза парламенчĕн канаш параканĕ. полиглот. Ферман аслă теоремин авторĕ[1].

Вырăсла куçарнă ĕçĕсем

  • Ферма П. Исследования по теории чисел и диофантову анализу. М.: Наука, 1992. ISBN 5-02-014121-6. Переиздания: 2007, 2015.

Литература

  • Альварес Л. Ф. А. Самая сложная задача в мире. Ферма. Великая теорема Ферма. — Де Агостини. — В. {кăларăм}.
  • Башмакова И. Г. Диофант и Ферма (к истории метода касательных и экстремумов). Историко-математические исследования, 17, 1966, С. 185—207.
  • Башмакова И. Г., Славутин Е. И. История диофантова анализа от Диофанта до Ферма. М.: Наука, 1984.
  • Белл Э. Т. Творцы математики. — Просвещение.
  • Ван дер Варден Б. Л. Переписка между Паскалем и Ферма по вопросам теории вероятностей. ИМИ, 21, 1976, С. 228—232.
  • История математики. — Наука. — Т. II.
  • Ферма // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.
  • Фрейман Л. С. Ферма, Торричелли, Роберваль. В кн.: У истоков классической науки. М.: Наука, 1968, С. 173—254.
  • Храмов Ю. А. Ферма Пьер (Pierre de Fermat) // Физики: Биографический справочник / А. И. Ахиезер ред.. — 2-мĕ, тӳрл. тата хуш.. — {1} м: Наука, 1983. — 200 000 экз. (куçар.)
  • Шаль. Исторический обзор происхождения и развития геометрических методов. Гл. 2, § 10-14. М., 1883.

Каçăсем


Асăрхавсем