Φινιστέρ

Συντεταγμένες: 48°15′N 4°0′W / 48.250°N 4.000°W / 48.250; -4.000

Φινιστέρ
Σημαία Έμβλημα Σφραγίδα
Διοίκηση
Χώρα	Γαλλία
Περιοχή	Βρετάνη
Δημιουργία νομού	4  Μαρτίου 1790
Πρωτεύουσα	Καμπέρ
Υπονομαρχία	Μπρεστ Σατωλέν Μορλαί
Πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου	Ναταλί Σαραμπεζόλ (PS)
Νομάρχης	Πασκάλ Λελάρζ[1]
Κωδικός νομού	29
ISO 3166-2	FR-29
Κωδικός NUTS	FR522
Δημογραφία
Πληθυσμός	921.638 (1  Ιανουαρίου 2021)[2]
Πυκνότητα	135 κάτοικοι/km²
Δεδομένα
Έκταση	6.733 km²
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Υποδιαιρέσεις
Διαμερίσματα	4
Εκλογικές περιφέρειες	8
Καντόνια	27
Διακοινοτικότητες	21
Κοινότητες	277
Ιστότοπος
http://www.finistere.fr/
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Φινιστέρ (γαλλικά: Finistère, βρετονικά: Penn-ar-Bed) είναι νομός της βορειοδυτικής Γαλλίας, που βρίσκεται στη Βρετάνη. Πρωτεύουσα του νομού είναι το Καμπέρ.

Το INSEE και το ταχυδρομείο του αποδίδουν τον κωδικό 29. Το όνομα του Φινιστέρ στα βρετονικά είναι Penn-ar-Bed.

Ο νομός έλαβε το όνομά του από τη γεωγραφική του θέση (Finis Terrae (λατινικά)=finistère (γαλλικά)= τέλος της γης).^[3]

Οι κάτοικοι του νομού ονομάζονται Φινιστεριάν.^[4]

Ο νομός Φινιστέρ βρίσκεται στο δυτικό άκρο της Βρετάνης. Βρέχεται στα βόρεια, δυτικά και νότια από τη Μάγχη, την Κελτική Θάλασσα (στις ακτές της Φινιστέρ θάλασσα Ιρουάζ) και τον Ατλαντικό Ωκεανό. Στα ανατολικά συνορεύει με τους νομούς Κοτ-ντ'Αρμόρ και Μορμπιάν.

Πρωτεύουσα του νομού είναι το Καμπέρ, το μεγαλύτερο όμως πληθυσμιακό κέντρο είναι η Βρέστη, μεγάλη ναυτική βάση και λιμάνι. Άλλες σημαντικές πόλεις είναι το Κονκαρνώ, το Μορλαί, το Καραί, το Καμπερλέ και το Ντουαρνενέ.

Είναι ο δυτικότερος νομός και επίσης ο «πιο παράκτιος» στη μητροπολιτική Γαλλία, καθώς από τις 279 κοινότητες, οι 118 βρίσκονται στην ακτή. Η συνολική ακτογραμμή, μήκους περίπου 1.250 χιλιομέτρων, αντιπροσωπεύει σχεδόν το ένα τέταρτο της ακτογραμμής της Βρετάνης.

Η θαλάσσια περιοχή στις ακτές του Φινιστέρ ονομάζεται Θάλασσα Ιρουάζ. Περιλαμβάνει πολλά νησιά και νησίδες, συμπεριλαμβανομένων: το νησί Ουεσάν και το αρχιπέλαγος Μολέν, το νησί Ιλ ντε Μπα, το νησί Ιλ ντε Σεν στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Πουάντ ντυ Ρα και το αρχιπέλαγος Γκλενάν στα νότια.

Το ανάγλυφο του Φινιστέρ παρουσιάζει χαμηλό υψόμετρο, τα βουνά δεν υπερβαίνουν ποτέ τα 400 μέτρα. Νότια του λεκανοπεδίου του Σατωλέν βρίσκονται τα όρη Αρέ (385 μέτρα) και νότια, τα Μαύρα όρη (318 μέτρα). Επίσης στα δυτικά υψώνονται το Μενέζ-Ομ (330 μέτρα) και το βουνό Λοκρονάν (284 μέτρα).

Ο νομός αποστραγγίζεται από πολλά παράκτια ποτάμια που τροφοδοτούν ένα πυκνό δίκτυο μικρών ποταμών και ρευμάτων. Ο σημαντικότερος ποταμός είναι ο Ωλν, που αποστραγγίζει μια μεγάλη κεντρική περιοχή του νομού που περιβάλλεται από τα βουνά Αρέ προς τα βόρεια και τα Μαύρα όρη προς τα νότια, σχηματίζοντας το λεκανοπέδιο του Σατωλέν. Στα νότια ρέουν οι ποταμοί Ελέ, Αβόν, Μπελόν, Οντέ κ.α. Στο βορρά οι Ελόρν, Αμπέρ-Μπενουά, Πενζέ και Ντουρόν. Αυτοί οι ποταμοί, αν και μέτριου μεγέθους, έχουν σκάψει βαθιές κοιλάδες, οι οποίες κατακλύσθηκαν από τη θάλασσα μετά τη θαλάσσια διείσδυση που συνέβη στο τέλος του Πλειστόκαινου, και σχηματίζουν γραφικές θαλάσσιες κοιλάδες με πολλές διακλαδώσεις και μεγάλη διείσδυση στο εσωτερικό, τα ονομαζόμενα ρία -στην περιοχή ονομάζονται aber-, που αποτελούν αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του τοπίου.

Τα εδάφη του Φινιστέρ είχαν ήδη κατοικηθεί στη Νεολιθική εποχή, όπως αποδεικνύεται από την παρουσία πολλών μεγαλίθων και μενίρ.

Στην αρχαιότητα, η περιοχή κατοικήθηκε από τη γαλατική φυλή των Οσίσμιων (Κέλτες). Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση, το έδαφος ανήκε στην επαρχία Λουγδουνική Γαλατία. Η πρωτεύουσα των Οσίσμιων ήταν το Βόργκιουμ - σημερινό Καραί. Κατά το τέλος του 3ου αιώνα χτίστηκε στη Βρέστη ένα κάστρο για την προστασία από τους πειρατές, Σκωτσέζους, Σάξονες και Φρίσιους. Έναν αιώνα αργότερα, η περιοχή αποτέλεσε τμήμα του συστήματος άμυνας και ελέγχου της Μάγχης, που συστάθηκε από την αυτοκρατορική κυβέρνηση, το Tractus Armoricanus Nervicanus.

Μεταξύ του 4ου και του 7ου αιώνα, στην Αρμορική έφθασαν αρκετά μεταναστευτικά κύματα Βρετόνων που μετανάστευσαν στην περιοχή από τη νοτιοδυτική Μεγάλη Βρετανία, ιδιαίτερα την Κορνουάλη και το Ντέβον, κυρίως κατά την αγγλοσαξωνική εισβολή στη Βρετανία.

Τα εδάφη των Οσίσμιων παραχωρήθηκαν στους Βρετόνους, από τον Αυτοκράτορα Μάξιμο, στο τέλος του 4ου αιώνα. Μαζί με τα όμορα εδάφη των Κοριοσολιτών, αποτέλεσε τη Λεταβία και σύντομα η περιοχή ονομάστηκε Νέα Βρετανία ή Μικρή Βρετανία. Αυτό το λίκνο της ηπειρωτικής Βρετανίας χωρίστηκε σε δύο βασίλεια, την Κορνουάιγ και την Ντουμνόνια, που είχαν τα αντίστοιχα στο νησί τους, την Αγγλία. Οι ηγεμόνες αυτών των διπλών βασιλείων από τη μία πλευρά στην άλλη του καναλιού πιθανότατα ανήκαν στην ίδια δυναστεία. Το Μπροερέκ (ο σημερινός νομός Μορμπιάν) αποσπάστηκε από την Κορνουάιγ και το Λεόν αποσπάστηκε από το βασίλειο της Ντουμνόνια.

Το βασίλειο της Κορνουάιγ έγινε κομητεία υπό την επιρροή των Φράγκων πριν ενσωματωθεί στην επικράτεια του Δουκάτου της Βρετάνης, όταν οι κόμητες της Κορνουάλης κατέλαβαν τον δουκικό θρόνο το 1066.

Το Λεόν παρέμεινε υπό την εξουσία του υποκομήτων του, αν και αμαυρώθηκε από τον δούκα Πέτρο Α΄ της Βρετάνης και τον Ιωάννη τον Ερυθρό που συμμάχησαν με τους Άγγλους.

Ο νομός δημιουργήθηκε στη Γαλλική Επανάσταση, στις 4 Μαρτίου 1790 σύμφωνα με το νόμο της 22ας Δεκεμβρίου 1789. Συγκροτήθηκε από το δυτικότερο τμήμα της ιστορικής επαρχίας της Βρετάνης. Περιλαμβάνει τη δυτική Κορνουάιγ, το σύνολο του Λεόν και το δυτικό τρίτο του Τρεγκόρ και ένα μικρό τμήμα του Μπροερέκ.

Επιπλέον, ο νομός επεκτάθηκε το 1857 σε βάρος του γειτονικού νομού Μορμπιάν, προσαρτώντας την κοινότητα της Λοκυνολέ. Αυτή ήταν η μόνη εδαφική μεταβολή του νομού μετά τη δημιουργία του, αν και άλλες κοινότητες διεκδίκησαν, χωρίς αποτέλεσμα, την υπαγωγή τους στο νομό, για λόγους γεωγραφικούς, γλωσσικούς και ιστορικούς.

Το πραξικόπημα του Δεκεμβρίου 1851 του Ναπολέοντα Γ' υποστηρίχτηκε ευρέως στο νομό Φινιστέρ, στην πλειοψηφία του νομός καθολικός, συντηρητικός και μοναρχικός, και ήταν ένας από τους τέσσερις νομούς όπου δεν έγιναν συλλήψεις αντιφρονούντων.^[5]

Η αλιεία, γεωργία, η μεταποίηση τροφίμων και οι διάφορες συναφείς βιομηχανίες αλλά και τα μικρά ναυπηγεία, μηχανουργεία, χυτήρια και βιομηχανίες γεωργικών μηχανημάτων κατέχουν σημαντική θέση στην οικονομία του νομού Φινιστέρ. Επίσης, σημαντική οικονομική δραστηριότητα προσφέρει στο νομό ο τουρισμός.

Η στρατιωτική παρουσία στο νομό (πυρηνική υποβρύχια βάση Île Longue και βάση Naval Air της Lanvéoc-Poulmic), καθώς και οι στρατιωτικές βιομηχανίες, όπως η έδρα της DCNS στη Βρέστη, απασχολούν σημαντικό αριθμό πληθυσμών του νομού.

Το λιμάνι του Ροσκό συνδέει τη Βρετάνη με πλοίο με την Ιρλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία.

Ο νομός Φινιστέρ αποτελείται από 4 διοικητικά διαμερίσματα, 27 καντόνια και 279 κοινότητες.

Οι μεγαλύτερες πόλεις του νομού Φινιστέρ είναι:

Ο νομός Φινιστέρ είχε ήδη κατοικηθεί από τη Νεολιθική εποχή, όπως αποδεικνύεται από την παρουσία πολλών μεγαλίθων, ντολμέν και μενίρ. Μεταξύ του 4ου και του 7ου αιώνα υπήρξαν αρκετά μεταναστευτικά κύματα Βρετόνων στην Αρμορική ως αποτέλεσμα της παρακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αλλά και των εισβολών των Σαξόνων και των Άγγλων. Οι εισβολείς αναμείχθηκαν με τους τοπικούς πληθυσμούς που υπήρχαν στην περιοχή. Στη συνέχεια, ο πληθυσμός του Φινιστέρ παρέμεινε απομονωμένος από άλλους πληθυσμούς εξαιτίας της γλωσσικής του ιδιαιτερότητας και της θέσης της περιοχής στην άκρη της χερσονήσου. Ο εκγαλλισμός του πληθυσμού και το άνοιγμα της χερσονήσου με τα σύγχρονα μεταφορικά μέσα συνέβαλαν στη διευκόλυνση της εθνοτικής ανάμειξης με τους κατοίκους άλλων περιοχών.

Πολλοί κάτοικοι του Φινιστέρ αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν για να βρουν δουλειά από τη δεκαετία του 1850. Οι περιοχές του Παρισιού και οι μεγάλες πόλεις Ρεν και Νάντη καθώς και τα λιμάνια της Χάβρης και Τουλόν ήταν οι συνηθισμένοι προορισμοί. Σήμερα, αρκετοί τείνουν να θέλουν να επιστρέψουν ολοένα και πιο συχνά στον τόπο καταγωγής τους.

Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει σε πόλεις. Το ποσοστό αστικοποίησης του πληθυσμού φθάνει το 73%. Η Βρέστη έχει περίπου 200.000 κατοίκους για την ευρύτερη περιοχή της και το Καμπέρ περίπου 80.000 κατοίκους. Ο πληθυσμός συγκεντρώνεται σε περιοχές κοντά στην ακτή, ενώ η ενδοχώρα (οι περιοχές του Αρέ και του Μαύρου Όρους είναι σε μεγάλο βαθμό αραιοκατοικημένες και ο πληθυσμός μειώθηκε απότομα κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Ο νομός, με 908.249 κατοίκους το 2016 είναι ένας από τα πιο πυκνοκατοικημένους της Γαλλίας και κατατάσσεται στην 24η θέση για τον αριθμό των κατοίκων.

Στο νομό, εκτός των γαλλικών που είναι η κύρια γλώσσα των κατοίκων, ομιλούνται τα βρετονικά και διάλεκτοι της βρετονικής γλώσσας ανά περιοχή.

Ο νομός Φινιστέρ (στα βρετονικά: Penn-ar-Bed, που σημαίνει «τέλος του κόσμου») είναι ο νομός της Βρετάνης όπου ομιλούνται περισσότερο τα βρετονικά. Έρευνα της INSEE του 1999 για τη Μελέτη της οικογενειακής ιστορίας^[6] έδειξε ότι υπάρχουν περισσότεροι από 132.000 ομιλούντες βρετονικά πάνω από 18 ετών μόνο σ'αυτό το νομό.

Επιπλέον, ο αριθμός των δίγλωσσων σχολείων ανέρχονταν στα 4.333 στις αρχές του ακαδημαϊκού έτους 2005. Πολλοί μαθητές παρακολουθούν μαθήματα βρετονικών στα δημοτικά σχολεία (περισσότερα από 7.600 το 2002/2003) ή οι μαθητές λυκείου (πάνω από 1.800 το 2002/2003).

Στο διαμέρισμα χρησιμοποιούνται δίγλωσσες οδικές πινακίδες.

Στο νομό Φινιστέρ υπάρχει αφθονία ιστορικών μνημείων: προϊστορικά μενίρ, ρωμαϊκά κτίρια, γοτθικές εκκλησίες, μεσαιωνικά κάστρα, παλιά δρομάκια, αρχοντικά κλπ. Επίσης, είναι εντυπωσιακός ο αριθμός θρησκευτικών οικοδομημάτων: ορεινά παρεκκλήσια σε προστατευόμενα δάση, μοναστήρια και εκκλησίες.

Αξιοσημείωτος είναι επίσης ο μεγάλος αριθμός φάρων που φυλάσσουν τη Θάλασσα Ιρουάζ, τα σύνορα μεταξύ του Ατλαντικού Ωκεανού και της Μάγχης.

• Μνημεία και αξιοσημείωτες τοποθεσίες στο νομό Φινιστέρ
• 
  Το κάστρο Κερζάν
• 
  Το κάστρο Κερουζερέ
• 
  Κήποι του αββαείου Νταουλά
• 
  Εκκλησία στο Πλεμπέν
• 
  Το μενίρ Κεργκαντιού
• 
  Ντολμέν στο Καστέλ Ρυφέλ
• 
  Ντουαρνενέ
• 
  Ο φάρος στο Σαιν-Ματιέ

• Η επίσημη σελίδα του νομού Φινιστέρ (γαλλικά)
• Φινιστέρ-Τουρισμός (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά)