مدار بلند زمین

این مقاله دربارهٔ نوعی مدار زمین‌مرکزی تعریف‌شده بر پایه ارتفاع است. برای مدارهای موسوم به HEO، مدار بیضوی بالا را ببینید.
یک نمودار مقیاس مدارهای پایین، متوسط و بلند زمین.

مدار بلند زمین یا (انگلیسی: High Earth orbit)، یا مدار مرتفع زمین، یک مدار زمین‌مرکز با فرازای کاملاً بالاتر از یک مدار زمین‌آهنگ (۳۵٬۷۸۶ کیلومتر (۲۲٬۲۳۶ مایل)) است. (۳۵٬۷۸۶ کیلومتر (۲۲٬۲۳۶ مایل)).[۱] دوره‌های مداری چنین مدارهایی بیشتر از ۲۴ ساعت است، بنابراین ماهواره‌ها در چنین مدارهایی حرکت بازگشتی آشکاری دارند - یعنی حتی اگر در مدار پیشرفت قرار بگیرند (۹۰ درجه> با انحراف مداری ° ۰ درجه)، سرعت مداری آنها کمتر از سرعت چرخش زمین است که این باعث می‌شود مسیر آنها از روی سطح زمین به سمت غرب حرکت کند.

نمونه‌هایی از فضاپیما در مدار بلند زمین

نام شناسهٔ NSSDC. تاریخ راه‌اندازی حضیض اوج تناوب مداری انحراف مداری
ولا 1A[۲][۳] 1963-039A ۱۹۶۳-۱۰-۱۷ ۱۰۱٬۹۲۵ کیلومتر ۱۱۶٬۵۲۸ کیلومتر ۶٬۵۱۹ دقیقه ۳۷٫۸°
کاوشگر مرز میان‌ستاره‌ای (IBEX) 2008-051A ۲۰۰۸-۱۰-۱۹ ۶۱٬۹۴۱ کیلومتر ۲۹۰٬۹۰۶ کیلومتر ۱۲٬۹۶۳ دقیقه ۱۶٫۹°

جستارهای وابسته

منابع

  1. ↑ "Definitions of geocentric orbits from the Goddard Space Flight Center". User support guide: platforms. NASA Goddard Space Flight Center. Archived from the original on 2010-05-27. Retrieved 2012-07-08.
  2. ↑ Vela at Encyclopedia Astronautica
  3. ↑ Trajectory Details for Vela 1A from the National Space Science Data Center