Condado do Maine

Ducados e Condados de Francia contra 1030.

O condado do Maine foi unha xurisdición feudal de Francia coa capital en Le Mans.

Historia

Ducados e Condados de Francia contra 1180.

O xenro de Carlomagno, Rorgón ou Roricón I, está testemuñado como conde en 833 e 839. Na segunda metade do século IX o condado converteuse en estratéxico polas incursións normandas e bretoas. O fillo de Rorgón, Gausfredo, conde do Maine, loitou contra Salomón I da Bretaña e participou na batalla de Brissarthe (866) contra os normandos, xunto a Roberto o Forte.

En paralelo aos séculos VIII e IX aparece un ducado do Maine ou de Mans (ducatus Cenomannicus) que foi concedido a varios príncipes carolinxios e que parece que reunía varios condados incluído o do Maine propio, estendéndose á Baixa Normandía ata o río Sena. En 748 o mordomo de palacio Pipino o Breve deulle o ducado ao seu medio irmán Grifón; en 790 Carlomagno fixo o mesmo co seu fillo Carlos o Mozo. Carlos o Calvo deullo ao seu fillo Lois o Tatexo que despois se convertería en rei. Raxenoldo de Herbauges e Neustria foi o último en levar o título de duque Cinnomanicus e era tamén conde do Maine[1] polo tanto á morte de Gausfrido no 878, o seu fillo era moi novo para sucedelo e entón o condado foi entregado ao seu curmán, Raxenoldo, un rorgónida dunha rama nova. Foi conde sobre 878 e consta como duque en 885.

Despois da morte de Raxenoldo, o condado foi dado polo rei a Roxerio do Maine, casado cunha princesa carolinxia (895), filla de Carlos o Calvo. Os Rorgónidas enfrontáronse entón cos Robertianos e o condado entrou en disputa entre ambas as familias. Goslino II do Maine foi o último rorgónida que dominou o condado (893 - 895) que lle foi confiscado polo rei Carlos III o Sinxelo, en beneficio de Roberto o Forte, antepasado dos Capetos.

En 923 o rei Raúl de Francia cedeu o Maine ao duque normando Rollon. No século XI estivo no centro das disputas entre as dúas potencias da época: Anjou e Normandía. Hugo III (992-1015) tivo que recoñecer a soberanía de Folque III de Anjou, pero sen fillos, o conde Herberto II (m. 1062) tivo que nomear sucesor testamentario a Guillerme o Bastardo despois coñecido como Guillerme o Conquistador, que en 1063 incorporou o país ao seu dominio a pesar da oposición dalgúns señores locais como Huberto de Sainte-Suzanne ou Godofredo II de Mayenne. O seu fillo Roberto Courteheuse casou con Margarida do Maine (morta en 1063), irmá de Herberto II do Maine, e converteuse nominalmente en Conde do Maine á morte da súa muller, pero era Guillerme quen tiña o control. Os normandos tiveron dificultades para dominar o Maine pola oposición de baróns locais como Godofredo II de Mayenne, e pola influencia do conde de Anjou Folque o Tiburón.

En 1070 foron expulsados por unha sublevación que levou ao poder a Azzo de Este, marido de Garsenda do Maine, filla de Herberto I. Volveron en 1073 por pouco tempo, en 1088, en 1089 e en 1099. Elías de Beaugency (tamén coñecido como Elias de La Flèche), sobriño de Garsenda do Maine, acabou por se impoñer como conde. A súa filla casou con Folque V de Anjou que en 1110 recuperou o Maine á morte de Elias. Henrique Beauclerc (Henrique I de Inglaterra) acordou recoñecelo como conde a cambio do recoñecemento da soberanía feudal normanda sobre o Maine.

Folque V pasou o condado ao seu fillo Godofredo Plantagenet, a cuxa morte en 1151 o seu fillo Henrique, que xa era duque de Normandía había un ano, reuniu finalmente os tres territorios.

En 1204 o rei Filipe Augusto combateu aos Plantagenet, liderados por Xoán sen Terra, e conquistou Normandía, mentres que o senescal Guillerme des Roches ocupaba o Anjou, o Maine e a Turena por encargo do rei.

En 1331 a coroa francesa creou un condado paria. Despois da batalla de Verneuil en 1424 os ingleses ocuparon o Maine e Xoán de Lancaster tomou o título de conde. Os ingleses abandonaron Le Mans en 1448 e Fresnay en 1449. En 1429, o rei Carlos VIII creou o condado de Laval separado do condado de Maine, dependendo directamente de Francia.

Lista de condes

  • Roxerio, conde de Mans, citado nos 710 e 724.
  • Hervé, fillo, conde de Mans, citado no 748.
  • Ningunha noticia entre 750-820.

Rorgónidas (Primeira Dinastía do Maine)

Artigo principal: Rorgónidas.
  • 820 - 839: Rorgón I (morto 839), conde do Maine e Rennes, fillo de Goslino I do Maine, o primeiro antepasado coñecido dos rorgónidas.
  • 839 - 849: Gausberto (finado no 849), conde do Maine, irmán.
  • 849 - 865: Rorgón II (morto en 865), conde do Maine, fillo de Rorgón I.
  • 865 - 878: Gausfrido (morto o 878), conde do Maine, irmán, marqués de Neustria.
  • 878 - 885: Raxenoldo (morto en 885), marqués de Neustria.
  • 886 - 893: Roxerio (morto en 900), conde do Maine, casado con Rotilda (filla de Carlos o Calvo), viúva de Hugo de Bourges.
  • 893 - 895: Goslino II (morto en 914), conde do Maine, rorgónida, fillo de Gausfrido do Maine.
  • 895- 900: Roxerio (morto en 900), conde do Maine, por segunda vez.

Hugónidas (Segunda Dinastía do Maine)

Véxase tamén: Hugónidas.
  • 900 - 950: Hugo I (morto en 940), conde do Maine, fillo de Rogerio, probabelmente casado cunha filla de Goslino.
  • 950- 992: Hugo II (morto en 992), conde do Maine, fillo.
  • 992- 1015: Hugo III (morto en 1015), conde do Maine, fillo.
  • 1015 - 1035: Herberto I Can Esperto (morto en 1035), conde do Maine, fillo.
  • 1035- 1051: Hugo IV (morto en 1051), conde do Maine, fillo. Casado con Berta, filla de Eudes II de Blois.
  • 1051- 1062: Herberto II (morto en 1062), conde do Maine, fillo.

Casas de Vexin, Normandía, Este e Beaugency

Véxase tamén: Casa de Vexin, Este e Señoría de Beaugency.
  • 1062- 1063: Gautier I de Vexin, conde de Vexin e Amiens, casado en Biota do Maine, filla de Herberto I.
  • 1063- 1069: Roberto I Courteheuse, fillo de Guillerme o Conquistador de Normandía, prometido en 1063 a Margarida do Maine (morta en 1063), irmá de Herberto II, último conde do Maine.
  • 1069- 1093: Hugo V do Maine (morto en 1097), fillo de Azzo II de Este e Garsenda do Maine, neto do conde Herberto I; vende o condado ao seu curmán Elías de Beaugency en 1093.
  • 1093 - 1110: Elías I de Beaugency (morto en 1110), fillo de Lancelino de Beaugency, señor de La Flèche, e de Paula do Maine, neta do conde Herberto I.
  • 1110 - 1126: Eremburga (1091-1126), filla, casada con Folque V de Anjou.

Casa de Anjou

Artigo principal: Casa de Anjou.

Primeira casa Capeta de Anjou

Véxase tamén: Primeira Dinastía Capeta de Anjou-Sicília.
Armas dos Condes Capetos de Anjou

Casa de Valois

Véxase tamén: Dinastía Valois.

Capela da segunda casa de Anjou

As armas dos duques de Anjou

Condado de asignación

Notas

  1. ↑ Elisabeth Deniaux, Claude Lorren, Pierre Bauduin, Thomas Jarry, la Normandie avant les Normands, de la conquête romaine à l'arrivée des Vikings, Rennes, Ouest-France, 2002, p. 276 e p.389

Véxase tamén

Bibliografía

  • Pierre Trouillart de Montferré, Mémoires des Comtes du Maine, Mans, Hierôme Olivier Impr., 1643 .
  • O abade Angot, "Les vicomtes du Maine", en Boletín de la Commission historique et archeologique de la Mayenne, 1914, n.º 30, p. 180-232, 320-342, 404-424.
  • Le Jan (Régine), Famille et pouvoir dans le monde franc (VIIe-Xe siècle), Publications de la Sorbona, París, 1995.
  • Pierre Riché, Les Carolingiens, a Family Who Fit Europe, París, 1983 (reimpresión 1997), 490 p. (ISBN 2-01-278851-3)
  • Enciclopedia de espadas, tomo 32, pp. 337 e 338
  • Patrice Morel, Les Comtes du Maine au siècle IX a Revue historique et archeologique du Maine, Le Mans, 2005
  • Robert Latouche, Les Premiers Comtes héréditaires du Maine a Revue historique et archéologique du Maine, Le Mans, 1959
  • Robert Latouche, Histoire du Comté du Maine durante os séculos X e XI, Bibliothèque de l'École des Hautes Études, París, 1910.

Outros artigos

  • Casa do Maine.
  • Vizcondado de Mans.

Ligazóns externas