Odd Hassel

Odd Hassel

Biografía
Nacemento	17 de maio de 1897 Christiania, Noruega (pt)
Morte	11 de maio de 1981 (83 anos) Oslo, Noruega
Lugar de sepultura	Cemitério Vår Frelsers (pt)
Catedrático
Datos persoais
País de nacionalidade	Noruega
Educación	Universidade de Oslo Universidade Humboldt de Berlín
Actividade
Campo de traballo	Fisicoquímica
Ocupación	physical chemist (en) , profesor universitario , químico , físico
Empregador	Universidade de Oslo
Membro de	Real Academia das Ciencias de Suecia Academia Norueguesa de Literatura e Ciências (pt)
Lingua	Lingua norueguesa
Familia
Pai	Ernst August Hassel (en)
Premios (1969)  Premio Nobel de Química (1964)  Medalha Gunnerus (pt) (1964)  The Norwegian Chemical Society Guldberg-Waage Medal (en) (1960)  Prémio Fridtjof Nansen na categoria de Matemática e Ciências Naturais (pt) (1957)  Premio do Centenario da Royal Society of Chemistry  Orde de Santo Olaf  membro da Royal Society of Chemistry

Odd Hassel, nado en Oslo (Noruega) o 17 de maio de 1897 e finado o 11 de maio de 1981, foi un físico, químico e profesor universitario noruegués galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1969.

Biografía

Odd naceu na cidade de Oslo, capital actual de Noruega, pero que naqueles momentos estaba unida ao Reino de Suecia baixo o dominio persoal de Óscar II de Suecia pero coa súa propia constitución e goberno. En 1915 ingresou na Universidade de Oslo para estudar física, química e matemáticas, e licenciouse en 1920. En 1924 realizou o doutoramento na Universidade de Berlín, e en 1934 aceptou a oferta da Universidade de Oslo para converterse en profesor de fisicoquímica, cargo que ocupou ata 1964, cando se xubilou.

Durante a ocupación de Noruega pola Alemaña nazi durante a Segunda guerra mundial, Hassel foi recluído dous anos no campo de concentración de Grini, onde compartiu cela con Ragnar Frisch, galardoado co Premio Nobel de Economía do ano 1969. Foi liberado en novembro de 1944.

Investigacións científicas

Interesado inicialmente na química inorgánica, a partir da década de 1930 interesouse na estrutura molecular, en particular do composto químico ciclohexano. Foi o introductor en Noruega das medidas dos momentos de dipolo eléctrico e da difracción do electrón por parte dos vapores. Os seus traballos revelaron o modo de orientación dos átomos que forman parte dos compostos químicos.

Durante a década de 1950 os seus traballos sobre os compostos químicos foron ampliados posteriormente polo químico Derek Harold Richard Barton mediante a técnica de conformación química, o que abriu a posibilidade de crear moléculas sintéticas de aplicación farmacéutica. En 1969 foi galardoado co Premio Nobel de Química, xunto con Derek Barton, polas súas contribucións ao desenvolvemento do concepto da conformación química e o seu uso en química.

Véxase tamén

• Premio Nobel de Química

Ligazóns externas

• Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1969 (en inglés)
• Biografía na páxina do Instituto Nobel 1969 (en inglés)

Predecesor: Lars Onsager

Premio Nobel de Química 1969 con Derek Harold Richard Barton

Sucesor: Luis Federico Leloir