Խարասար
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Խարասար | ||
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
| Վիլայեթ | Խարբերդի վիլայեթ | |
| Գավառակ | Չմշկածագի գավառակ | |
| Այլ անվանումներ | Ղարասար | |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Ժամային գոտի | UTC+3 | |
| Փոստային ինդեքսներ | 62600 | |
| ||
Խարասար, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթի Չմշկածագի գավառակում[1]։ Գտնվում էր Չմշկածագ գյուղաքաղաքից 15-16 կմ հարավ-արևմուտք, Եփրատի ձախակողմյան սարավանդում։
Անվան ստուգաբանություն
Ըստ ոմանց Խարասար անվանումը ծագում է քարասար բառից։ Դա բացատրվում է նրանով, որ գյուղը գտնվում է ապառաժի վրա։
Աշխարհագրություն
Գյուղը տարածվում էր Մուխային և Թլակ ձորերի միջև։ Ուներ Ճռիկ և Ճամիիին անունով աղբյուրներ։
Պատմություն
Հին Խարասարը գտնվում էր Վարդի գեղ կամ Հին գեղ կոչված վայրում։ Նորը գտնվում էր նրանից հարավ՝ գետափի մոտ։ Հայ բնակչության մեծ մասը կոտորվել է 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Փրկվածները գաղթել են ԱՄՆ։
Բնակչություն
XIX դարի վերջին ուներ 19 տուն հայ, իսկ 1915 թվականին՝ 34 տուն հայ և 33 տուն թուրք բնակիչ։ Բնակիչներն իրար արտերի սահմանները հաճախակի խախտելու համար կոչում էին «սինոռի գող»։
Տնտեսություն
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը հոսագործություն ու արհեստներն էր։
Պատմամշակութային կառույցներ
Խարասարն ուներ Ս. Թորոս եկեղեցի, Ս. Սարգիս և Քառասուն Մանուկ մատոռւները և Ս Աստվածամերդին և Սունկ-Սունկ ավերակ վանքերը։
Կրթություն
Ս. Թորոս եկեղեցուն կից գործում էր հայկական վարժարան[2]։
Ականավոր խարասարցիներ
- Մարտիրոս Խարասարցի (ծնվ․ և մահ․ թվականները անհայտ), XVI դարի հայ տաղերգու
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
- ↑ «Խարբերդի նահանգ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 696
Աղբյուրներ
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
| ||||||||||||||