Cantarie
La cantarie ye ua peinha ígnea de grano fino, médio ó gruosso, cumpuosta eissencialmente por quartzo i feldspatos, tenendo cumo minerales caratelísticos moscobite, biotite i/ó anfíbolas.
La cumposiçon mineralógica de la cantarie ye definida por associaçones mui bariadas de quartzo, feldspato, micas (biotite i/ó moscobite), anfíbolas (subretodo horneblenda), piroxenas (augite i heiperstena) i oulibina. Alguns desses custituintes puoden nun eisistir an ciertas associaçones mineralógicas, stando-se outros minerales acessórios an porporçones bien mais pequeinhas. Quartzo, feldspatos, micas i anfíbolas son ls minerales dominantes nas peinhas graníticas.
Macroscopicamente, l quartzo ye recoincido cumo mineral anquelor mui quemun na cantarie.
Ls feldspatos (microclina, ortóclase i plagióclases), son ls percipales cundicionantes de l padron cromático de las peinhas silicáticas, dando las queloraçones mei burmeilhas, quelor de rosa i cinza a estas peinhas.
La quelor negra ampregnada na matriç de las peinhas silicatadas, ye dada puls minerales máficos (silicatos fierro-magnesianos) , subretodo anfíbolas (hornblenda) i micas (biotite), chamados tamien de "carbon".
Nas cantaries mais leucocráticos (clarica), lougo cun menos minerales fierro-magnesianos, l quartzo i l feldspato cumpónen l mais de las bezes antre 85% i 95% de la peinha.
La testura de las peinhas silicatadas ye defenida pula granulometrie i hábito de l cristales, sendo la strutura definida pula çtribuiçon desses cristales. Cumposiçon, testura i strutura reperséntan assi parámetros de grande amportáncia para caraterizaçon de la cantarie.
La cantarie ye outelizada cumo peinha pa anfeitar i na custruçon cebil.
Ber tamien
- Lista de peinhas