Grand Prix-wegrace van Duitsland 1981

Grand Prix-wegrace van Duitsland 1981
Hockenheimring Baden-Württemberg
Land	Duitsland
Datum	2 en 3 mei 1981
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Graeme Crosby
Snelste ronde	Kenny Roberts
Eerste	Kenny Roberts
Tweede	Randy Mamola
Derde	Marco Lucchinelli
350 cc
Poleposition	Patrick Fernandez
Snelste ronde	Toni Mang
Eerste	Toni Mang
Tweede	Eric Saul
Derde	Thierry Espié
250 cc
Poleposition	Toni Mang
Snelste ronde	Toni Mang
Eerste	Toni Mang
Tweede	Carlos Lavado
Derde	Roland Freymond
125 cc
Poleposition	Ángel Nieto
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Stefan Dörflinger
Derde	Hans Müller
50 cc
Poleposition	Stefan Dörflinger
Snelste ronde	Stefan Dörflinger
Eerste	Stefan Dörflinger
Tweede	Hans-Jürgen Hummel
Derde	Rainer Kunz
Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde	Jock Taylor/ Benga Johansson
Eerste	Alain Michel/ Michael Burkhardt
Tweede	Jock Taylor/ Benga Johansson
Derde	Werner Schwärzel/ Andreas Huber

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1981 was derde race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1981. De races werd verreden de Hockenheimring nabij Hockenheim. Voor de 50cc-klasse was dit de openingsrace van het seizoen. In Duitsland startten alle klassen, maar dat betekende wel dat de 50cc-klasse al op zaterdag 2 mei moest rijden, terwijl de andere klassen op zondag 3 mei reden.

Tot vreugde van de coureurs was de GP van Duitsland in 1980 voor het laatst op de Nordschleife gereden. De Hockenheimring vond men veel veiliger. Onder een aantal Nederlandse coureurs heerste er nogal wat verwarring over de startplaatsen en de toestemming om te rijden. Klaas Hernamdt had een startbevestiging voor de 250- en de 350cc-races van de KNMV en van de organisatie, maar moest zijn plaats op last van de KNMV afstaan aan Rinus van Kasteren. Uiteindelijk kon Hernamdt toch starten. Ton Spek had op basis van de Nederlandse gradinglist recht op een start in de 125cc-race omdat de plaats van Peter Looijesteijn was vrijgekomen, maar kreeg van de organisatie te horen dat er al veel te veel Nederlanders in die klasse startten. Het hardst getroffen werd Egbert Streuer, die in Zwitserland was geopereerd aan een maagperforatie en daardoor al de GP van Oostenrijk had moeten missen. Hij had toestemming van zijn chirurg in Zwitserland en van de circuitarts, maar niet van de KNMV-arts die hem helemaal niet had onderzocht maar telefonisch contact had gehad met de behandelend arts in Assen. Na deze GP beëindigde Wil Hartog abrupt en onverwacht zijn carrière. Toni Mang werd de held van de dag. Voor 100.000 toeschouwers won hij twee klassen.

Nadat Graeme Crosby eerst verrassend op poleposition had gestaan in Oostenrijk, lukte hem dit in Duitsland opnieuw, terwijl Boet van Dulmen op de tweede startplaats stond en Kenny Roberts op de derde. Christian Sarron, die het seizoen 1980 voor het grootste deel gemist had door een armbreuk en die in Oostenrijk was uitgevallen, liep bij een val in de trainingen een aantal kneuzingen en een gebroken pink op, waardoor hij niet kon starten. Wil Hartog kwam niet verder dan de 21e startplaats. Takazumi Katayama werd met de Honda NR 500 17e in de training. De race werd geweldig spannend. Bij de start waren Crosby, Ballington en Roberts al snelsten weg, maar Jack Middelburg kon ze goed volgen. Kork Ballington ging bij een bocht rechtdoor en staakte even later de strijd omdat hij kansloos was. Ook Jack Middelburg kon zich in de kopgroep handhaven, maar werd uiteindelijk door een aantal coureurs ingehaald en werd achtste. Van Dulmen sloot juist bij de kopgroep aan maar kreeg ook moeite met het tempo en liet Crosby, Roberts en de inmiddels aangesloten Marco Lucchinelli en Randy Mamola gaan. Hij zou toch nog vierde worden doordat Crosby door een haperende versnellingsbak terugviel. Hartog werd veertiende en besloot later op de dag dat hij zijn racecarrière onmiddellijk zou beëindigen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Kenny Roberts	Yamaha	42:04.70	3	15
2	Randy Mamola	Suzuki	+0,44	4	12
3	Marco Lucchinelli	Suzuki	+0,69	6	10
4	Boet van Dulmen	Yamaha	+16,97	2	8
5	Michel Frutschi	Yamaha	+31,61	5	6
6	Barry Sheene	Yamaha	+32,56	12	5
7	Hiroyuki Kawasaki	Suzuki	+35,39	11	4
8	Jack Middelburg	Suzuki	+39,76	7	3
9	Marc Fontan	Suzuki	+50,94	15	2
10	Franco Uncini	Suzuki	+53,23	10	1
11	Sadao Asami	Yamaha	+1:02.44	13
12	Philippe Coulon	Suzuki	+1:04.07	14
13	Graeme Crosby	Suzuki	+1:05.06	1
14	Wil Hartog	Suzuki	+1:28.72	21
15	Raymond Roche	Yamaha	+1:30.59	39
16	Kimmo Kopra	Suzuki	+1:30.85	25
17	Peter Sjöström	Suzuki	+1:34.31	22
18	Walter Migliorati	Suzuki	+1:36.39	18
19	Christian Estrosi	Yamaha	+1:40.01	19
20	Henk de Vries	Suzuki	+2:01.84	27
21	Sergio Pellandini	Suzuki	+2:05.11	29
22	Alain Röthlisberger	Suzuki	+2:05.11
23	Josef Hage	Yamaha	+1 ronde	41
24	Michael Schmid	Suzuki	+1 ronde	38
25	Bernard Fau	Yamaha	+1 ronde	30
26	Dominique Pernet	Yamaha	+1 ronde	37
27	Gerhard Vogt	Suzuki	+1 ronde	42
28	Günter Dreier	Yamaha	+1 ronde
29	Marco Greco	Yamaha	+1 ronde
30	Virginio Ferrari	Cagiva	+1 ronde	40

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Giovanni Pelletier	Suzuki		16
Dave Potter	Yamaha		23
Stuart Avant	Suzuki		31
Kork Ballington	Kawasaki		9
Klaus Klein	Suzuki		32
Seppo Rossi	Suzuki		33
Mike Baldwin	Yamaha
Takazumi Katayama	Honda		17
Jon Ekerold	Solo		20
Stefan Klabacher	Yamaha
Wolfgang von Muralt	Yamaha		28
Adelio Faccioli	Suzuki		26
Andreas Hofmann	Suzuki		34
Jean Lafond	Yamaha		35
Keith Huewen	Suzuki		24

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Christian Sarron	Yamaha	Blessure in training	8

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Randy Mamola	Suzuki	27
2	Kenny Roberts	Yamaha	15
3	Hiroyuki Kawasaki	Suzuki	14
	Boet van Dulmen	Yamaha
5	Barry Sheene	Yamaha	13
6	Graeme Crosby	Suzuki	12
7	Marco Lucchinelli	Suzuki	10
8	Jack Middelburg	Suzuki	6
	Michel Frutschi	Yamaha
10	Franco Uncini	Suzuki	5

In de 350cc-race gingen Toni Mang en Jon Ekerold aan de leiding, op korte afstand gevolgd door Patrick Fernandez. Mang en Ekerold vochten een verbeten strijd uit en raakten elkaar zelfs enkele malen, maar plotseling was eerst Fernandez verdwenen en de volgende ronde was ook Ekerold weg en had Mang een grote voorsprong op Eric Saul, Pekka Nurmi, Keith Huewen en Thierry Espié, die de motor van Michel Rougerie had gekregen. Rougerie moest een week rust houden na zijn val in Oostenrijk. Er was een groot aantal rijders gevallen doordat eerst Fernandez door een vastloper ten val was gekomen en olie uit zijn Yamaha op de baan lag. Fernandez' motor vloog bovendien in brand. Over die olie vielen vervolgens Graeme Geddes, Tony Head en een ronde later ook Jon Ekerold, die op dat moment op kop reed. Carlos Lavado viel uit met een gebroken krukas en Mang kon op zijn gemak naar de finish rijden. Eric Saul werd tweede en Espié werd derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	Kawasaki	44'09"1	5	15
2	Éric Saul	Chevallier-Yamaha	44'50"9	6	12
3	Thierry Espié	Bimota-Yamaha	44'58"0	20	10
4	Keith Huewen	Yamaha	45'01"46	16	8
5	Pekka Nurmi	Yamaha	45'02"31	15	6
6	Roger Sibille	Yamaha	45'03"39	14	5
7	Graeme McGregor	Yamaha	45'18"64	18	4
8	Peter Looijesteijn	Yamaha	45'37"40	17	3
9	Edi Stöllinger	Kawasaki	45'38"29	27	2
10	Paolo Ferretti	Yamaha	45'38"62	10	1
11	Tony Rogers	Yamaha	45'39"40	24
12	Walter Hoffmann	Yamaha	45'43"07	28
13	Alan North	Yamaha	45'45"67	21
14	Jean-Louis Albera	Yamaha	45'46"28	33
15	Werner Hilbk	Yamaha	45'48"56	23
16	Clive Horton	Yamaha	45'52"78	36
17	René Delaby	Yamaha	46'06"38	12
18	Bruno Kneubühler	Yamaha	46'09"95	22
19	Martin Wimmer	Yamaha	46'11"23	31
20	Manfred Herweh	Yamaha	46'12"41	29
21	Bengt Elgh	Yamaha	46'15"92	38
22	Alois Tost	Yamaha	+1 ronde	42
23	Heinz Chittka	Yamaha		40
24	Bodo Schmidt	Yamaha
25	Jacques Cornu	Yamaha		11
26	Reino Eskelinen	Yamaha		30

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Jon Ekerold	Solo		3
Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha		1
Jean-François Baldé	Kawasaki		2
Sauro Pazzaglia	Yamaha		19
Jeffrey Sayle	Yamaha		35
Graeme Geddes	Bimota-Yamaha		9
Tony Head	Yamaha		4
Carlos Lavado	Yamaha		8
Rinus van Kasteren	Yamaha		44
Vincenzo Cascino	Yamaha	val[1]	39

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Toni Mang	Kawasaki	31
2	Jon Ekerold	Solo	25
3	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	23
4	Thierry Espié	Bimota-Yamaha	18
5	Carlos Lavado	Yamaha	16
6	Keith Huewen	Yamaha	13
7	Jean-François Baldé	Kawasaki	12
	Eric Saul	Chevallier-Yamaha
9	Graeme Geddes	Bimota-Yamaha	11
10	Jeffrey Sayle	Yamaha	6
	Jacques Cornu	Yamaha
	Pekka Nurmi	Yamaha

Bij de vorige 250cc-race in Argentinië was Toni Mang slechts veertiende geworden omdat hij de juiste afstelling van zijn Kawasaki KR 250 niet kon vinden. In Duitsland reed hij naar poleposition en na de start bouwde hij na enkele ronden al een flinke voorsprong op, achtervolgd door Patrick Fernandez, Carlos Lavado en Roland Freymond. Fernandez viel, waardoor Lavado tweede werd, voor Freymond. Ángel Nieto had met zijn Siroko-Rotax een slechte start, maar werkte zichzelf naar voren en werd vijfde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	Kawasaki	38'09.820	1	15
2	Carlos Lavado	Yamaha	+32,850	22	12
3	Roland Freymond	Ad Maiora	+40,290	5	10
4	Paolo Ferretti	Yamaha	+51,940		8
5	Ángel Nieto	Siroko-Rotax	+52,510	8	7
6	Richard Schlachter	Yamaha	+52,780	11	6
7	Edi Stöllinger	Kawasaki	+53,370	14	4
8	Bruno Kneubühler	Rotax	+53,620	33	3
9	Jean-François Baldé	Kawasaki	+54,420	6	2
10	Graeme McGregor	Yamaha	+1'04.860	27	1
11	Graeme Geddes	Yamaha		10
12	Christian Estrosi	Yamaha		12
13	Jean-Louis Guignabodet	Kawasaki		26
14	Maurizio Massimiani	Ad Maiora		19
15	André Gouin	Yamaha		29
16	Karl-Thomas Grässel	Yamaha		15
17	Martin Wimmer	Yamaha		30
18	Roger Sibille	Yamaha		23
19	Gianpaolo Marchetti	MBA		35
20	Franco Marchegiani	Yamaha		28
21	Massimo Matteoni	Tre Stelle		37
22	Walter Hoffmann	Yamaha		21
23	Didier de Radiguès	Yamaha		34
24	Jürgen Schmit	Yamaha		46
25	Clive Horton	Armstrong-Rotax		18
26	Etienne Geeraerd	Yamaha		47
27	Bernd Schappacher	Rotax		40
28	Johnny Scott	Yamaha		44
29	Franz Schwarz	Yamaha		45
30	Gerhard Vogt	Rotax

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	Val	2
Herbert Hauf	FKN		3
Tony Head	Yamaha		4
Loris Reggiani	Bimota-Yamaha		9
Eddie Lawson	Kawasaki		13
Pekka Nurmi	Yamaha		17
Sauro Pazzaglia	MBA		24
Pierre Tocco	Yamaha		25
Thierry Espié	Chevallier-Yamaha		39
Jean-Louis Tournadre	Bimota-Yamaha		42
Klaas Hernamdt	Yamaha		31
Michael Lederer	Yamaha		32
Sadao Asami	Yamaha		32
Stefan Jannsen	Yamaha		41
Peter Looijesteijn	Yamaha		43

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Jean-François Baldé	Kawasaki	17
2	Roland Freymond	Ad Maiora	16
3	Toni Mang	Kawasaki	15
4	Carlos Lavado	Yamaha	12
	Graeme Geddes	Bimota-Yamaha
6	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	10
7	Hervé Guilleux	Siroko-Rotax	8
	Paolo Ferretti	Yamaha
9	Ángel Nieto	Siroko-Rotax	6
10	Martin Wimmer	Yamaha	5

Nadat Ángel Nieto en Loris Reggiani met hun Minarelli's al twee keer eerste en tweede geworden waren, was het wel duidelijk dat ze oppermachtig waren in de 125cc-klasse. Maar in Duitsland waren ze zo beleefd Gert Bender met zijn eigenbouw motorfiets een ronde aan de leiding te laten rijden. Daarna gaven ze pas echt gas, maar Reggiani viel uit, net als Pier Paolo Bianchi en Eugenio Lazzarini. Nieto bleef met gemak voor Stefan Dörflinger rijden en won de race. Dörflinger werd tweede. Bender werd in de strijd om de derde plaats nog gepasseerd door Hans Müller en de enige spanning die er was zat in de strijd om de vijfde plaats, die werd beslist in het voordeel van Thierry Noblesse.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Ángel Nieto	Minarelli	35'51"9	1	15
2	Stefan Dörflinger	MBA	+ 10,880	3	12
3	Hans Müller	MBA	+13,070	5	10
4	Gert Bender	Bender	+19,180	7	8
5	Thierry Noblesse	MBA	+56,990	13	6
6	Henk van Kessel	EGA	+1' 15,340	14	5
7	János Drapál	Morbidelli	+1' 22,920	9	4
8	Johnny Wickström	MBA	+1' 25,800	22	3
9	Joe Genoud	MBA	+1' 26,330	28	2
10	Alfred Waibel	MBA	+1' 27,640	15	1
11	Stefan Janssen	MBA		23
12	Erich Klein	Morbidelli		19
13	Jacky Hutteau	Afam		24
14	Maurizio Vitali	MBA
15	Michel Galbit	MBA		21
16	Anton Straver	MBA		32
17	Willy Pérez	MBA		18
18	Jan Huberts	Sanvenero		19
19	Norbert Peschke	MBA		36
20	Zbynek Havrda	MBA		37
21	Robert Bauer	Morbidelli		27
22	Theo Timmer	MBA		30
23	Walter Kaletsch	Morbidelli		42
24	Chris Baert	MBA		40
25	François Wirtz	MBA
26	Frédéric Michel	MBA

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Per-Edvard Carlsson	MBA	Val	45
Loris Reggiani	Minarelli	Val[2]	4
Guy Bertin	Sanvenero		12
Ricardo Tormo	Sanvenero		11
Pier Paolo Bianchi	MBA		2
Jean-Claude Selini	MBA		10
Hans-Jürgen Hummel	MBA		43
August Auinger	MBA		44
Eugenio Lazzarini	Iprem		6
Jacques Bolle	Motobécane		25

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Ángel Nieto	Minarelli	45
2	Loris Reggiani	Minarelli	24
3	Pier Paolo Bianchi	MBA	16
4	Hans Müller	MBA	15
5	Stefan Dörflinger	Krauser-MBA	12
6	Jacques Bolle	Motobécane	10
7	Willy Pérez	MBA	8
	Per-Edvard Carlsson	MBA
	Eugenio Lazzarini	Iprem
	Gert Bender	Bender

Al tijdens de trainingen van de Duitse Grand Prix leek het erop dat het 50cc-seizoen 1981 niet erg spannend zou worden. Stefan Dörflinger trainde met zijn Van Veen-Kreidler acht seconden sneller dan zijn teamgenoot Hagen Klein. Ricardo Tormo kwam uit op de Bultaco uit 1978, die er bij aankomst al tamelijk onverzorgd uitzag. Hij kreeg een startplaats in het achterveld. Ook de race was niet spannend: opnieuw reed Dörflinger acht seconden per ronde sneller dan zijn achtervolgers Theo Timmer en Henk van Kessel. Timmer's Bultaco kreeg al in de eerste ronde een gat in de zuiger en Van Kessel's Kreidler liep vast, evenals de Van Veen-Kreidler van Hagen Klein. Tormo parkeerde na een ronde met een slecht lopende motor. Achter Dörflinger was er ook geen sprake van spanning. Met grote onderlinge afstanden reden Rolf Blatter en Hans-Jürgen Hummel op de tweede en derde plaats, tot ook Blatter uitviel en de jonge Rainer Kunz (de zoon van Rudi Kunz) derde werd.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Stefan Dörflinger	Kreidler	29'17"410	1	15
2	Hans-Jürgen Hummel	Sachs	30'18"910	4	12
3	Rainer Kunz	Kreidler	30'22"390	7	10
4	Otto Machinek	Kreidler	30'32"790	21	8
5	George Looijesteijn	Kreidler	30'34"990	8	6
6	Kasimir Rapczynski	Kreidler		6	5
7	Gerhard Bauer	Kreidler			4
8	Claudio Lusuardi	Moto Villa		33	3
9	Klaus Kull	Kreidler		14	2
10	Herbert Engelhardt	Kreidler		18	1
11	Yves le Toumelin	TYL		13
12	Joaquin Gali	Bultaco		17
13	Ramon Gali	Kreidler		19
14	Dieter Göppner	Kreidler		22
15	Jos van Dongen	Kreidler		27
16	Bruno Di Carlo	MDC		24
17	Reiner Koster	Malanca		40
18	Peter Verbič	Kreidler		15
19	Chris Baert	CVD		16
20	Henry Nagel	Kreidler		30

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Ricardo Tormo	Bultaco	Motor	41
Rolf Blatter	Kreidler		5
Hagen Klein	Kreidler	Vastloper	2
Theo Timmer	Bultaco	Zuiger	3
Henk van Kessel	Kreidler	Vastloper	32
Yves Dupont	ABF		26
Ingo Emmerich	Kreidler		20
Günter Schirnhofer	Kreidler		9

Coureur	Merk	Oorzaak
Hans Spaan	Kreidler	Blessure[3]

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Stefan Dörflinger	Van Veen-Kreidler	15
2	Hans-Jürgen Hummel	Sachs	12
3	Rainer Kunz	Kreidler	10
4	Otto Machinek	Kreidler	8
5	George Looijesteijn	Kreidler	6
6	Kasimir Rapczynski	Kreidler	5
7	Gerhard Bauer	Kreidler	4
8	Claudio Lusuardi	Bultaco	3
9	Klaus Kull	Kreidler	2
10	Herbert Engelhardt	Kreidler	1

In de zijspanrace startte Rolf Biland als snelste, met Alain Michel en Jock Taylor op zijn hielen. Biland viel na drie ronden uit door een uitgelopen big-endlager. Michel/Burkhardt en Taylor/Johansson vochten een spannende strijd uit. In de laatste ronde nam Michel in de Sachskurve de leiding, maar Taylor probeerde die in de laatste bocht terug te pakken, waardoor de combinaties zij aan zij over de streep gingen en men moest wachten tot de finishfoto ontwikkeld was. Toen bleek dat Michel/Burkhardt een voorsprong van 0,003 seconde hadden. Opnieuw bleek dat er een enorm verschil was tussen de toprijders en de rest van het veld. Werner Schwärzel/Andreas Huber kwamen ook op het podium maar hadden een 45 seconden achterstand.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Alain Michel	Michael Burkhard	Seymaz-Yamaha	33'36"21	15
2	Jock Taylor	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha	33'36"24	12
3	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-Seymaz-Yamaha	34'19"74	10
4	Mick Boddice	Chas Birks	Yamaha	35'08"36	8
5	Derek Jones	Brian Ayres	Ireson-Yamaha	35'25"33	6
6	Rolf Steinhausen	Georg Willmann	RSR-Yamaha	35'33"88	5
7	Albert Giesemann	Wolfgang Gäbke	LCR-Yamaha		4
8	Jesco Höckert	Thomas Riedel	Busch-Yamaha		3
9	Walter Talmon-Groß	Ernst Dürrich	Yamaha		2
10	Egon Schons	Wolfgang Kalauch	Yamaha		1

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak
Jo van der Ven	Tonny Troeyen	Yamaha	motor
Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	motor
Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	medisch

Pos	Coureur	Bakkenist	Motorfiets	Ptn
1	Jock Taylor	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha	27
2	Alain Michel	Michael Burkhardt	Seymaz-Yamaha	25
3	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-Seymaz-Yamaha	18
4	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	12
5	Mick Boddice	Chas Birks	Yamaha	8
6	Trevor Ireson	Clive Pollington	Yamaha	6
	Rolf Steinhausen	Georg Willmann	RSR-Yamaha
	Derek Jones	Brian Ayres	Yamaha
9	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha	5
10	Albert Giesemann	Wolfgang Gäbke	Yamaha	4