Pesens

Vilatge d'Occitània
Pesens
Pezens
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Capèla de la Magdalena, situada a costat del giratòri entre la D6113 et la D629
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 15′ 19″ N, 2° 15′ 57″ E
Superfícia 11,11 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
154 m
110 m
103 m
Geografia politica
País Lengadòc Armas de Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1110
De la Malapera a la Montanha Negra (Alzona abans 2015)
Intercom
200035715
Carcassona Agló
Cònsol Philippe Fau
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 562 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 717 ab.
Densitat 125,11 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Pezenois (en francés)
Còde postal 11170
Còde INSEE 11288

Pesens (Pezens en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

Toponimia

Pesens

Las fòrmas ancianas son : Villa de Pesings en 1221, Apud Pizinchum en 1245, Pesins en 1245, Castrum de Pezinchis en 1253, Pesinchum en 1262, Decimarium Beati Johannis de Pesenchis en 1269, De Pysinchis en 1329, Pesenx en 1340-41, Locus de Pezinchis en 1377, De Pisinchis en 1411, Voisins en 1774, Pezens ou Voisins en 1781 [1]. Lo nom es escrit Voizins en gròssas letras dretas sus la mapa de Cassini, ambe Pezens en petitas letras e en italicas [2]; oficialament lo nom de la comuna es escrit Pezens et Alzau, puèi Voisins en 1801; enfin, en 1831, lo nom oficial tornèt a Pezens [3]. Aquela dualitat de noms s'explica perqué Pesens foguèt erigit en baroniá al benefici de la famille de Voisins [4].
Dauzat e Rostaing explican Pesens per un nom gallic d'òme Pisius ambe'l sufixe -ing [5]. Los Féniés utilizan lo nom germanic Pezzo ambe'l sufixe -ingos (doncas lo meteis sufixe) [6]; en general, un nom germanic es pus acostumat ambe un sufixe germanic.

Alzau

Las fòrmas ancianas son : Helesau en 870, Villare quae dicitur Elisau, quae alio nomine villa Fedosii en 888, Villare quod vocatur Alzau en 898, Villare cujus vocabulum est Villa Fedosi, quae alium nomen vocatur Elsau en 918, Villa quae vocatur Fedos, cum ecclesia Sanctae Mariae en 950, Alsau en 1118, Alsavum en 1203, Ecclesia ruralis Beatae Mariae de Alsavo en 1269, Alzavum en 1544, Esglise Nostre Dame en 1641, Notre Dame (cadastre, près del molin d'Alzau) [7].
Lo sufixe gallic -āvo-/-avo- pòt convenir [8]. Coma las atestacions pus ancianas son en El-, le radical es benlèu de tipe *Elusa-, *Elusio- [9].
Alzau (Alsau en 1146, Alzavum en 1308, Cum reco d'Alzau en 1508)[7] es tanben una aiga. Segon la mapa, passa pas a Alzau; s'acampa ambe Dura per formar Rojana, lo riu d'Alzau, a Montoliu. En realitat Rojana seriá un autre nom d'Alzau, çò que lèva la dificultat.

Istòria

  • Pesens èra una baroniá erigida en 1670, ambe dreit de dintrada als Estats de Lengadòc, al profièit de la familha de Voisins, que donèt son nom a la vila. La glèisa parroquiala de Pesens es dedicada a sant Joan Baptista. Pesens dependiá de la senescalciá de Carcassona [1].
  • Alzau es un castèl modèrne e un ostal, lo castèl primitiu foguèt rasat en 1632. Alzau èra tanben un priorat del vocable de la Verge, possession de l'abadiá de Montoliu, puèi unit al capítol Sant Nazari de Carcassona [7].
  • Entre 1790 e 1794, Alzau (nom francés) foguèt annexat a Pesens [10]. Alzau es situat a l'oèst de Pesens.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 (2026) Philippe Fau divèrs dreta dentista
març de 2008 2014 Pierre Botsen sense etiqueta  
1992 2008 Jean Diviez UDF  
1979 1992 Roger Barde    
març de 1965 1979 Jean Diviez Republican Independent (giscardian)  
  1965      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Alzona; es ara del canton de Montreal, que tornèron nommar De la Malapera a la Montanha Negra (Malapera segon Malopero Antòni Savartés) .

Demografia

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1390, totala: 1538

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
904 911 999 984 1 019 1 075 1 018 1 025 958

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 030 1 040 1 049 988 1 010 1 046 1 053 1 029 979

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
993 1 004 871 841 880 920 968 884 917

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
914
934
1 212
1 287
1 090
1 114
1 234
1 242
1 251
1 372
2009 2010
1 290
1 413
1 334
1 457
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 1562 abitants e la densitat èra de 140,59 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Ligams extèrnes

Nòtas

  1. 1,0 et 1,1 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 311, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f403.item.texteImage
  2. https://www.geoportail.gouv.fr/donnees/carte-de-cassini
  3. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=26718
  4. Itinéraire descriptif de la France : Région du Sud, routes de Paris à Narbonne, par Jean Vaysse de Villiers, chez Jules Renouard, à Paris, 1835, p. 48-49
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 529
  6. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 183
  7. 7,0 7,1 et 7,2 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 7, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f99.item.texteImage
  8. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 21
  9. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 149
  10. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=26718