Quilhan

Vila d'Occitània
Quilhan
Quillan
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La plaça de la Republica.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 42° 52′ 34″ N, 2° 10′ 57″ E
Superfícia 20,97 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 122 m
289 m
261 m
Geografia politica
País  Lengadòc
Contrada País de Saut Lengadocian
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
112
Limós
Canton
1114
La Val Nauta d'Aude (caplòc del Canton de Quilhan abans 2015)
Intercom
200043776
CC dels Pirenèus audencs
Cònsol Pierre Castel
(2014-2015)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
3 238 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

3 346 ab.
Densitat 153,55 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 11500
Còde INSEE 11304
Quilhan, vista generala

Quilhan (Quillan en francés) es una anciana comuna lengadociana situada dins lo departament francés d'Aude e la region administrativa d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon. La vila se tròba a 300 m d'altitud, dins la val nauta d'Aude. Dempuèi lo 1èr de genièr 2016, Quilhan a fusionat ambe Brenac per formar una comuna novèla que gardèt lo nom de Quilhan.

Geografia

Comunas a l'entorn.

Toponimia

Quilhan

Las fòrmas ancianas son : Quillianum en 1145, Quillanum en 1247, Castrum de Quillano in Reddesio en 1280, Rector de Quilhano en 1347, Castrum de Quilhanone en 1360, Quilhan en 1594, Quillan en 1781. La prononciacion occitana es Quilhà[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [ki'ʎa].
Quilhan ven del nom latin d'òme Quelius ambe'l sufixe -anum[2].

Carag

Carag es una localitat despareguda, pels bòsques al sud-sud-oèst de Quilhan, a 900 m d'altitud. Las fòrmas ancianas son : Le lieu de Carag entre 1006 e 1639, Villa Carajou en 1123 e entre 1133 e 1639 [3].

La Val(h)

La Val es una glèisa del vocable de Sant Nazari e Sant Cèls, un ancian cossolat [e parròquia] de la diocèsi d'Alet. Las fòrmas ancianas son : Castrum seu locum de Valle prope Sanctum Julianum en 1317, Vallis Sancti Nazarii en 1327, Laval Sainct Nazaire entre 1352 e 1589, Lavail Sainct Nazaire en 1594, Lavail Saint Nazari en 1594, Laval Sant Nazary, où il y a vingt-deux maisons, la moitié bien basties, et le restant médiocres..., Lavaur en 1594, Saint Nazaire de Lavailh entre 1114 e 1639, Lavailh en 1639, Laval, succursale en 1781 [4].
Lòc situat dins una depression, una val.

Istòria

  • Entre 1790 e 1794, La Val foguèt annexat a Quilhan [5]. La Val es a l'èst de Quilhan sur la RD 109.
  • Lo 1èr de genièr de 2016, Quilhan fusionèt ambe Brenac per formar una comuna novèla que gardèt lo nom de Quilhan. Brenac demòra comuna delegada[6].

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 31 de decembre 2015 Pierre Castel UMP, LR  
1995 2014 Maurice Aragou PS  
  1995      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna, qu'èra del canton de Quilhan (caplòc), i demorèt. Tornèron batejar lo canton Canton de la Val Nauta d'Aude per decret del 27 de decembre 2015.

Demografia

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 3220, totala: 3372

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 244 1 568 1 541 1 440 1 472 2 008 2 152 1 921 1 996

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
2 013 1 978 2 556 2 539 2 481 2 424 2 463 2 411 2 626

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
2 511 2 728 2 725 2 832 3 464 3 707 3 510 3 483 3 668

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
4 424
4 847
4 968
4 459
3 818
3 542
3 445
3 406
3 405
3 551
2009 2010
3 352
3 513
3 301
3 460
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Espòrt

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Ligams extèrnes

Nòtas

  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 336, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f428.item.texteImage
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 552
  3. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 67, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f159.item.texteImage
  4. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, p. 204-205, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f296.image.texteImage
  5. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=60473
  6. recueil des actes administratifs de l'Aude https://web.archive.org/web/20171118222056/http://www.aude.gouv.fr/IMG/pdf/RAA_SPECIAL_7_DECEMBRE_2015_cle2e6a2e.pdf