Ił-40

Ił-40
Ил-40
(Dane (I) – pierwszy prototyp, (II) – drugi prototyp)
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Iliuszyn

Typ

samolot szturmowy

Konstrukcja

dolnopłat o konstrukcja metalowej, podwozie trójgoleniowe – chowane w locie

Załoga

2 (pilot, strzelec-radiooperator)

Historia
Data oblotu

7 marca 1953

Dane techniczne
Napęd

2 silniki turboodrzutowe AM-5F

Ciąg

26,48 kN (każdy)

Wymiary
Rozpiętość

16,00 m (I)
17,00 m (II)

Długość

16,60 m (I)
17,22 (II)

Wysokość

5,90 m (I)
5,76 m (II)

Powierzchnia nośna

47,60 m² (I)
54,10 m² (II)

Masa
Własna

12 190 kg

Startowa

16 480 kg (normalna), 17 470 kg (maksymalna) (I)
16 600 kg (normalna), 17 600 (maksymalna) (II)

Osiągi
Prędkość maks.

964 km/h

Pułap

11 500 m

Zasięg

1 000 km (I)
1 200 km (II)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 działka NS-37 kal. 37 mm (umieszczone w skrzydłach)
2 działka NR-23 kal. 23 mm (w stożku ogonowym, obsługiwane przez strzelca)
do 1000 kg bomb
Użytkownicy
ZSRR

Ił-40 (ros. Ил-40) – radziecki odrzutowy samolot szturmowy z okresu po II wojnie światowej.

Historia

Wobec pojawienia się w produkcji silników odrzutowych biuro konstrukcyjne Iljuszyna w 1953 roku opracowało samolot szturmowy o napędzie odrzutowym, który otrzymał oznaczenie Ił-40.

Pod wybudowaniu prototypu w dniu 7 marca 1953 roku dokonano jego oblotu. W czasie prób wykazywał on dobre właściwości w locie i dobre osiągi. Po serii prób w 1955 roku zbudowany został drugi prototyp samolotu, w którym zmieniono usytuowanie chwytów doprowadzających powietrze do silników. Po serii prób nowego prototypu także pierwszy prototyp przebudowano tak, że chwyty powietrza znajdowały się w części nosowej kadłuba.

Po serii badań i prób, pomimo dobrych wyników, ostatecznie zrezygnowano z seryjnej produkcji samolotu Ił-40 w związku z wprowadzeniem do użytku samolotu myśliwskiego MiG-17, który mógł również wykonywać zadania szturmowe.

Zbudowano tylko dwa prototypy samolotu Ił-40

Użycie

Samolot Ił-40 używany był tylko do prób i badań w locie.

Opis konstrukcji

Samolot szturmowy Ił-40 był zbudowany w układzie wolnonośnego dolnopłata, o konstrukcji metalowej.

Kadłub w przedniej części mieścił dwa silniki turboodrzutowe, nad którymi znajdowała się kabina załogi. Członkowie załogi siedzieli jeden za drugim, plecami do siebie.

Napęd stanowiły dwa silniki turboodrzutowe umieszczone w przedniej części kadłuba, a chwyty powietrza w pierwszym prototypie znajdowały się po bokach kadłuba, natomiast w drugim prototypie miały kształt dwóch kolistych stożków umieszczonych obok siebie w przodzie zwężającego się stożka nosowego kadłuba.

Podwozie trójpodporowe, amortyzowane z przednim kółkiem.

Życiorys

Linki zewnętrzne