Joan Enric Vives i Sicilia (ur. 24 lipca 1949 w Barcelonie ) – hiszpański duchowny katolicki , biskup Seo de Urgel i zarazem współksiążę episkopalny Andory .
Wstąpił do seminarium duchownego w Barcelonie . Uzyskał tytuły licencjata na Wydziale Teologicznym Katalonii (teologia) oraz na Uniwersytecie Barcelońskim (filozofia i pedagogika)[1]
Święcenia kapłańskie przyjął 24 września 1974 i został inkardynowany do archidiecezji Barcelony . Był m.in. delegatem biskupim ds. młodzieży, wychowawcą w miejscowym seminarium (1987-1990), sekretarzem Rady Biskupiej (1988-1990), a także wicedziekanem Kościelnego Wydziału Filozoficznego i rektorem seminarium w Barcelonie (1990-1993)[1]
W czerwcu 1993 został mianowany biskupem pomocniczym Barcelony, ze stolicą tytularną Nona [1] sakrę biskupią przyjął 5 września 1993 z rąk arcybiskupa Barcelony Carlesa Gordo (przyszłego kardynała), współkonsekratorami byli kardynałowie Narciso Jubany Arnau i Antonio María Javierre Ortas [2]
Od czerwca 2001 był biskupem koadiutorem Urgell[1] Joana Martí i Alanisa [3] diecezji Urgell ) symboliczna władza zwierzchnia nad Andorą (wspólnie z prezydentem Francji). 19 marca 2010 papież Benedykt XVI nadał mu tytuł arcybiskupa ad personam (nadany osobie, a nie sprawowanej funkcji)[4] [2]
Przypisy
przed 527-1122
1123-1467
Pere Berenguer (1123-1141)Bernat Sanç (1142-1163)Bernat Roger (1163-1167)Arnau de Preixens (1167-1195)Bernat de Castelló (1195-1198)Bernard de Vilamur (1198-1203)
Pere de Puigvert (1203-1230)
Ponç de Vilamur (1230-1257)
Abril Pérez Peláez (1257-1278)
Pere d'Urg (1278-1293)
Guillem de Montcada (1295-1308)
wakat (1308-1309) Ramon Trebailla (1309-1326)
Arnau de Llordà (Llordat) (1326-1341)
Pere de Narbona (1341-1347)
wakat (1347-1348) Niccoló Capocci (1348-1351)
Hug Desbac (Hugó Desbach) (1351-1361)
wakat (1361-1362) Guillem Arnau i Patau (1362-1364)
wakat (1364-1365) Pere de Luna (1365-1370)
wakat (1370-1371) Berenguer d'Erill i de Pallars (1371-1387)
Galcerà de Vilanova (1388-1396)
Galcerà de Vilanova (1396-1415)
wakat (1415-1416) Francesc de Tovia (1416-1436)
wakat (1436-1437) Arnau Roger de Pallars (1437-1461)
wakat (1461-1462) Jaume de Cardona i Gandia (1462-1466)
wakat (1466-1467) 1467-1780
Roderic de Borja i Escriva (1467-1472)Pere de Cardona (1472-1512)
Pere de Cardona (1513-1515)
Joan d'Espés (1515-1530)
wakat (1530-1532) Pedro Jordán de Urries (1532-1533)
wakat (1533-1534) Francisco de Urríes (1534-1551)
Joan Punyet[A] (1551-1553)Miquel Despuig (1553-1556)
Juan Pérez García de Oliván (1556-1560)
wakat (1560-1561) Pere de Castellet (1561-1571)
wakat (1571-1572) Joan Dimes Lloris (1572-1576)
wakat (1576-1577) Miquel Jeroni Morell (1577-1579)
wakat (1579-1580) Hug Ambrós de Montcada (1580-1586)
wakat (1586-1587) Andreu Capella (1587-1609)
wakat (1609-1610) Bernat de Salba i Salba (1610-1620)
wakat (1620-1621) Luís Díes de Aux de Armendáriz (1621-1627)
Antonio Pérez (1627-1633)
wakat (1633-1634) Pau Duran (1634-1651)
Joan Manuel de Espinosa (1655-1663)
wakat (1663-1664) Melcior Palau i Bosca (1664-1670)
wakat (1670-1671) Pere de Copons i de Teixidor (1671-1681)
wakat (1681-1682) Joan Baptista Desbac i Mortorell (1682-1688)
wakat (1688-1689) Oleguer de Montserrat i Rufet (1689-1694)
wakat (1694-1695) Julià Cano i Thebar (1695-1714)
Simeó de Guinda y Apéztegui (1714-1737)
wakat (1737-1738) Jordi Curado y Torreblanca (1738-1747)
Sebastià José de Victoria de Emparán de Loyola (1747-1756)
Francesc Josep Catalán de Ocón (1757-1762)
wakat (1530-1532) Francesc Fernández de Xátiva y Contreras (1763-1771)
wakat (1771-1772) Joaquín de Santiyán y Valdivielso (1772-1779)
wakat (1779-1780) od 1780
↑ a b tymczasowo (administrator apostolski)
Współksiążęta episkopalni
Pere d’Urg (1278–1293)
Guillem de Montcada (1295–1308)
Ramon Trebailla (1309–1326)
Arnau de Llordà (Llordat) (1341–1347)
Niccoló Capocci (1348–1351)
Hug Desbac (Hugó Desbach) (1351–1361)
Guillem Arnau i Patau (1362–1364)
Pere de Luna (1365–1370)
Berenguer d’Erill i de Pallars (1371–1387)
Galcerà de Vilanova (1388–1396)
Galcerà de Vilanova (1396–1415)
Francesc de Tovia (1416–1436)
Arnau Roger de Pallars (1437–1461)
Jaume de Cardona i Gandia (1462–1466)
Roderic de Borja i Escriva (1467–1472)Pere de Cardona (1472–1512)
Pere de Cardona (1513–1515)
Joan d’Espes (1515–1530)
Pedro Jordán de Urries (1532–1533)
Francisco de Urríes (1534–1551)
Miquel Despuig (1553–1556) Współksiążęta episkopalni
Juan Pérez García de Oliván (1556–1560)
Pere de Castellet (1561–1571)
Joan Dimes Lloris (1572–1576)
Miquel Jeroni Morell (1577–1579)
Hug Ambrós de Montcada (1580–1586)
Andreu Capella (1587–1609)
Bernat de Salba i Salba (1610–1620)
Luís Díes de Aux de Armendáriz (1621–1627)
Antonio Pérez (1627–1633)
Pau Duran (1634–1651)
Joan Manuel de Espinosa (1655–1663)
Melcior Palau i Bosca (1664–1670)
Pere de Copons i de Teixidor (1671–1681)
Joan Baptista Desbac i Mortorell (1682–1688)
Oleguer de Montserrat i Rufet (1689–1694)
Julià Cano i Thebar (1695–1714)
Simeó de Guinda y Apéztegui (1714–1737)
Jordi Curado y Torreblanca (1738–1747)
Sebastià José de Victoria de Emparán de Loyola (1747–1756)
Francesc Josep Catalán de Ocón (1757–1762)
Francesc Fernández de Xátiva y Contreras (1763–1771) Współksiążęta episkopalni
Hrabiowie Foix
Roger Bernard III (1278–1302)
Gaston I (1302–1315)
Gaston II (1315–1343)
Gaston III (1343–1391)
Mateusz (1391–1396)
Mateusz (1396–1398)
Izabela (1398–1413)
Archibald (1398–1413)
Jan I (1413–1436)
Gaston IV (1436–1472) Królowie Nawarry
Królowie, cesarze i
↑ a b Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
↑ Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ , 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
↑ Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.
Biskupi diecezjalni w Hiszpanii
Arcybiskupi metropolici
Biskupi diecezjalni
Ordynariat wojskowy
