กัลฟ์แอร์
| |||||||
ก่อตั้ง | ค.ศ. 1950 (74 ปี) (ในชื่อ กัลฟ์เอวิเอชัน) | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ท่าหลัก | ท่าอากาศยานนานาชาติบาห์เรน | ||||||
สะสมไมล์ | ฟัลคอนฟลายเออร์[1] | ||||||
ขนาดฝูงบิน | 40 | ||||||
จุดหมาย | 50[2] | ||||||
บริษัทแม่ | GULF AIR HOLDING B.S.C | ||||||
สำนักงานใหญ่ | อัลมุฮัรร็อก, ประเทศบาห์เรน | ||||||
บุคลากรหลัก | |||||||
เว็บไซต์ | GulfAir.com |
กัลฟ์แอร์ (อังกฤษ: Gulf Air, อาหรับ: طيران الخليج) เป็นสายการบินประจำชาติและสายการบินที่ใหญ่ที่สุดของประเทศบาห์เรน โดยมีฐานการบินหลักที่ท่าอากาศยานนานาชาติบาห์เรนในอัลมุฮัรร็อก สายการบินให้บริการในเส้นทางต่างประเทศทั้งหมด 40 เมืองทั่วโลก ใน แอฟริกา เอเชีย ยุโรป ตะวันออกกลาง ทางสายการบินใช้รูปเหยี่ยวสีทองในตราสายการบิน
ประวัติ
ใน ค.ศ. 1940 นายแฟรดดี้ บอสเวิด (นักบินชาวอังกฤษ) ให้บริการแบบแท็กซี่ โดยให้บริการจาก บาห์เรนสู่ โดฮาและ อัซเซาะฮ์รอน หลังจากนั้น นายแฟรดดี้ บอสเวิด ได้พัฒนาด้านบริการใน วันที่24 มีนาคม 1950 และยังได้ลงทะเบียนกับ Gulf Aviation และก่อตั้งเป็นบริษัท share-holding โดยใช้เครื่อง Avro Ansons 3เครื่อง และ De Havilland DH.86B 4 เครื่องยนต์
จุดหมายปลายทาง
ข้อตกลงการบินร่วม
ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 กัลฟ์แอร์ได้มีข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินดังต่อไปนี้:[5]
- อีเจียนแอร์ไลน์[6][7]
- อเมริกันแอร์ไลน์
- บังคลาเทศพิมาน
- คาเธ่ย์ แปซิฟิค[8]
- อียิปต์แอร์
- เอ็ลอัล
- เอมิเรตส์
- เอธิโอเปียนแอร์ไลน์
- สายการบินเอทิฮัด[9]
- เคแอลเอ็ม[10]
- คูเวตแอร์เวย์
- มิดเดิลอีสต์แอร์ไลน์
- โอมานแอร์
- ฟิลิปปินส์แอร์ไลน์
- กาตาร์แอร์เวย์
- รอยัลจอร์แดเนียน
- รัวยาแลร์มาร็อก
- เซาเดีย
- สิงคโปร์แอร์ไลน์
- สไปซ์เจ็ต
- ศรีลังกาแอร์ไลน์
- การบินไทย
- เตอร์กิชแอร์ไลน์
ฝูงบิน
ฝูงบินปัจจุบัน
ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 กัลฟ์แอร์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[11][12]
เครื่องบิน | ประจำการ | คำสั่งซื้อ | ผู้โดยสาร | หมายเหตุ | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
C | Y | รวม | อ้างอิง | ||||
แอร์บัส เอ320-200 | 8 | — | 16 | 120 | 136 | [13] | |
แอร์บัส เอ320นีโอ | 6 | 6 | 16 | 120 | 136 | [14] | [15] |
แอร์บัส เอ321-200 | 4 | — | 8 | 161 | 169 | [16] | |
แอร์บัส เอ321นีโอ | 4 | 4 | 12 | 180 | 192 | ||
แอร์บัส เอ321แอลอาร์ | 8 | 1 | 16 | 150 | 166 | [17] | |
โบอิง 787-9 | 10 | — | 26 | 256 | 282 | [18] | [19][20] |
รวม | 40 | 11 |
กัลฟ์แอร์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 6.4 ปี
ฝูงบินในอดีต
กัลฟ์แอร์เคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:[21][22]
เครื่องบิน | จำนวน | เริ่มประจำการ | ปลดประจำการ | หมายเหตุ |
---|---|---|---|---|
แอร์บัส เอ319-100 | 2 | 2008 | 2013 | |
แอร์บัส เอ320-200 | 1 | 1994 | 2000 | หนึ่งลำตกในเที่ยวบินที่ 072 |
แอร์บัส เอ330-200 | 12 | 1999 | 2020 | |
แอร์บัส เอ340-300 | 10 | 1994 | 2012 | |
บีเอซี 1-11 | 2 | 1969 | 1978 | |
โบอิง 707-320ซี | ไม่ทราบ | 1979 | 1980 | |
โบอิง 737-200 | 11 | 1977 | 1995 | หนึ่งลำตกในเที่ยวบินที่ 771 |
โบอิง 737-700 | 1 | 2011 | 2012 | ใช้สำหรับการขนส่งแบบ VIP |
โบอิง 737-800 | 2 | 2007 | 2008 | เช่าจากเอกซ์แอลแอร์เวย์ เยอรมนี |
โบอิง 747-100 | 2 | 1984 | 1987 | |
โบอิง 757-200F | 1 | 1993 | 1996 | |
โบอิง 767-300อีอาร์ | 20 | 1988 | 2008 | |
โบอิง 777-300อีอาร์ | 4 | 2009 | 2009 | เช่าจากเจ็ตแอร์เวย์ |
เดอ ฮาวิลแลนด์ โดฟ | ไม่ทราบ | 1951 | 1964 | |
เดอ ฮาวิลแลนด์ เฮรอน | ไม่ทราบ | 1956 | 1967 | |
เดอ ฮาวิลแลนด์ ดีเอช.86บี | ไม่ทราบ | 1950 | 1952 | |
ดักลาส ดีซี-3 | ไม่ทราบ | 1961 | 1971 | |
เอ็มบราเออร์ 170 | 2 | 2010 | 2012 | |
เอ็มบราเออร์ 190 | 2 | 2010 | 2013 | |
ฟอกเกอร์ เอฟ-27 | ไม่ทราบ | 1967 | 1981 | |
ล็อคฮีด แอล-1011 ไตรสตาร์ | 18 | 1976 | 1998 | ทดแทนด้วยโบอิง 767-300อีอาร์ |
ชอร์ต สกายแวน | ไม่ทราบ | 1970 | 1981 | |
วิกเกอร์ส วีซี10 | ไม่ทราบ | 1974 | 1978 |
อ้างอิง
อ้างอิง
- ↑ https://www.gulfair.com/enrol/about-falconflyer
- ↑ "Gulf Air on ch-aviation". ch-aviation (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-12-04.
- ↑ "Board of Directors". สืบค้นเมื่อ 17 April 2017.
- ↑ "Waleed AlAlawi - DCEO". Gulf Air. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-10-22. สืบค้นเมื่อ 19 March 2020.
- ↑ "Profile on Gulf Air". CAPA. Centre for Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-31. สืบค้นเมื่อ 2016-10-31.
- ↑ "Aegean / Gulf Air begins codeshare partnership from July 2017".
- ↑ "Gulf Air". Airliner World (October 2017): 11.
- ↑ "Gulf Air, Cathay Pacific ink codeshare deal". aeroroutes.com.
- ↑ Liu, Jim (18 April 2019). "Etihad / Gulf Air begins codeshare partnership in S19". routesonline.com.
- ↑ "KLM Partners With Gulf Air To Offer Codeshare Flights". Simple Flying. 28 October 2019. สืบค้นเมื่อ 5 November 2019.
- ↑ "Gulf Air Fleet Detail and History". Planespotters.net. สืบค้นเมื่อ August 3, 2023.
- ↑ "Gulf Air fleet".
- ↑ "Airbus A320-200 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 July 2018. สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.
- ↑ คำเตือนการอ้างอิง:
<ref>
tag with nameGulf Air Fleet Detail and History2
cannot be previewed because it is defined outside the current section or not defined at all. - ↑ "Gulf Air cuts Boeing 787 order, revises Airbus order". Reuters. 12 November 2012.
- ↑ "Airbus A321-200 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 February 2017. สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.
- ↑ "Gulf Air Takes Delivery of Its First Airbus A321neo". 25 August 2020.
- ↑ "Boeing 787-9 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 September 2021. สืบค้นเมื่อ 6 October 2018.
- ↑ "Gulf Air confirms maiden B787-9 due in early 2Q18". ch-aviation (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-05-29.
- ↑ "Gulf Air to lease five B787-9s from DAE".
- ↑ "Gulf Air Fleet - Airfleets aviation". airfleets.net.
- ↑ "Gulf Air Fleet Details and History". aPlanespotters.net. 6 January 2024.
บรรณานุกรม
- Gulf Daily News เก็บถาวร 2007-11-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Gulf Daily News เก็บถาวร 2007-11-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Gulf Daily News เก็บถาวร 2007-11-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Kaminski-Morrow, David. "Gulf Air must expand or risk being smothered: chief executive." Flight International. 13 June 2008.
- Kaminski-Morrow, David. "Gulf Air insists alliances will need Middle Eastern partners." Flight International. 10 June 2008.
- Trade Arabia
- Pilling, Mark. "Is Gulf Air relevant anymore?" Flight International. 12 August 2008.
- Wigglesworth, Robin. "Gulf Air faces stormy skies." Financial Times. 12 August 2008.
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Gulf Air