การพนันในประเทศไทย

คนขายสลากกินแบ่งรัฐบาลในอ่างทอง
การแข่งม้าที่เชียงใหม่

การพนัน นอกเหนือจากการพนันม้าแข่งหรือสลากกินแบ่งรัฐบาลที่รัฐบาลให้การสนับสนุน เป็นสิ่งต้องห้ามในประเทศไทย[1] ข้อห้ามดังกล่าวย้อนกลับไปถึงพระราชบัญญัติการพนัน พ.ศ. 2478[2] พระราชบัญญัติไพ่ห้ามมิให้มีการครอบครองไพ่ส่วนตัวมากกว่า 120 ใบโดยไม่ได้รับอนุญาตจากรัฐบาล อย่างไรก็ตาม การพนันที่ผิดกฎหมายในบ่อนการพนัน และรูปแบบอื่น ๆ ของการพนันยังคงมีอยู่ในกรุงเทพมหานครและบางจังหวัด[3]

ประวัติ

การพนันเป็นลักษณะเฉพาะของสังคมไทยมายาวนาน ชาวไทยสยามในพื้นที่เข้าร่วมในเกมการพนันที่รู้จักกันดีกว่า 100 เกม[4] รูปแบบการพนันบางรูปแบบ เช่น การเดิมพันในไก่ชน, วัวชน และการแข่งความเร็วเรือเป็นวัฒนธรรมของสยาม[4]

ช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นการเพิ่มระดับการพนันในสยามอย่างมีนัยสำคัญ ผู้คนเริ่มเล่นการพนันบ่อยขึ้นและมีการแนะนำเกมที่หลากหลายจากผู้ค้าชาวต่างชาติและผู้อพยพ รวมถึงการพนันเริ่มเข้าสู่กระแสหลัก โดยเป็นช่วงที่หวยลอตเตอรีได้รับการแนะนำจากประเทศจีนและเป็นที่นิยมในสยาม[4]

ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมารัฐบาลไทยอนุญาตให้มีบ่อนพนันที่ถูกกฎหมาย ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัฐบาลไทยได้ส่งเสริมการพนันอย่างถูกกฎหมายเพื่อเป็นแหล่งรายได้ จากนั้นบ่อนถูกกฎหมายเหล่านี้ก็ถูกปิดลงเพื่อลดกิจกรรมทางอาญาและการล้มละลายที่เกี่ยวข้องกับการพนัน ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวการพนันเป็นสิ่งต้องห้ามในภาคใต้และสถานที่เล่นการพนันที่เหลือทั้งหมดปิดให้บริการในวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2460

มีการออกพระราชบัญญัติการพนันครั้งแรกใน พ.ศ. 2473 และแก้ไขใน พ.ศ. 2478 ในสมัยนายกรัฐมนตรี ควง อภัยวงศ์ โดยกระทรวงการคลังได้รับมอบหมายจากรัฐบาลให้ออกกฎหมายการพนันในอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และกลายเป็นผู้สนับสนุนการพนันอย่างเป็นทางการ อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาของการทำให้กาสิโนถูกต้องตามกฎหมายนี้อยู่ไม่นาน ตลอดจนภายใต้การโจมตีจากสื่อและโดยส่วนรวม รัฐบาลได้ละทิ้งความพยายามที่จะหารายได้เพิ่มเติมจากกาสิโนและการพนันที่ต้องห้ามอีกครั้ง[4]

รูปแบบของการพนัน

กาสิโน

แม้จะมีกฎหมายต่อต้านการพนัน แต่กาสิโนที่ผิดกฎหมายก็ยังแพร่หลายในประเทศไทย ซึ่งบ่อนการพนันขนาดใหญ่แห่งแรกก่อตั้งขึ้นในอยุธยาโดยรัฐบาลในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 17 หรือต้นคริสต์ศตวรรษที่ 18 อันเป็นผลมาจากการเติบโตอย่างต่อเนื่องของประชากรชาวจีน และในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 จำนวนบ่อนการพนันได้เพิ่มขึ้นตามจำนวนประชากรชาวจีนอพยพ เพื่อส่งเสริมการตั้งถิ่นฐานและการเก็บภาษีของประชากรชาวจีนในประเทศไทย รัฐบาลไทยจึงเมินเฉยต่อการพนันในหมู่ชาวจีนอพยพ ผลจากการรับรองโดยไม่ได้ตั้งใจนี้ ชาวสยามในท้องถิ่นจึงได้รับการสนับสนุนให้เล่นการพนันเช่นกัน กระทั่งหลังจากที่พระราชบัญญัติการพนันเกิดขึ้นครั้งแรกใน พ.ศ. 2473 บรรดากาสิโนก็ถูกห้ามโดยสิ้นเชิงและการพนันเป็นสิ่งต้องห้ามในสังคมไทย[3]

สลากกินแบ่ง

สลากกินแบ่งนี้เข้ามาในประเทศไทยโดยชาวจีนอพยพใน พ.ศ. 2363 ซึ่งคนท้องถิ่นรู้จักกันทั่วไปว่า "หวย" และคำนี้เป็นคำแปลโดยตรงจากคำภาษาจีนคือฮวา (จีน: 花) ที่หมายถึงดอกไม้ ในตอนแรก หวยส่วนใหญ่จะเล่นในหมู่ชุมชนชาวจีนอพยพในประเทศไทย โดยต่อมาได้เป็นที่ยอมรับอย่างเป็นทางการในสมัยรัชกาลที่ 3 เพื่อกระตุ้นการหมุนเวียนของเงินตราและสร้างรายได้ให้แก่ประเทศ[3]

ร่างพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจสถานบันเทิงครบวงจร พ.ศ. ....

ร่างพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจสถานบันเทิงครบวงจร พ.ศ. .... เป็นร่างพระราชบัญญัติที่คณะกรรมาธิการวิสามัญพิจารณาศึกษาการเปิดสถานบันเทิงครบวงจรจัดทำขึ้นเพื่อแนบมากับรายงานการศึกษาการเปิดสถานบันเทิงครบวงจรเพื่อแก้ปัญหาการพนันผิดกฎหมาย ซึ่งสภาผู้แทนราษฎรมีมติให้ความเห็นชอบเมื่อวันที่ 28 มีนาคม 2567[5]

ต่อมาในการประชุมคณะรัฐมนตรีเมื่อวันอังคารที่ 4 มิถุนายน 2567 นายเศรษฐา ทวีสิน นายกรัฐมนตรีในขณะนั้นได้มีข้อสั่งการให้นายจุลพันธ์ อมรวิวัฒน์ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการคลังเร่งยกร่างพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจสถานบันเทิงครบวงจร โดยนำร่างพระราชบัญญัติฉบับของกรรมาธิการวิสามัญมาพิจารณาประกอบกับความเห็นของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง[6] จากนั้นในวันจันทร์ที่ 1 กรกฎาคม 2567 นายจุลพันธ์ได้ลงนามในคำสั่งกระทรวงการคลัง ที่ 1344/2567 แต่งตั้งคณะทำงานยกร่างพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจสถานบันเทิงครบวงจร พ.ศ. .... โดยมีนายสุรชาติ เทียนทอง ที่ปรึกษารัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการคลังเป็นประธานคณะทำงาน[7]

ในวันที่ 2 สิงหาคม 2567 สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง หรือ สศค. ได้เผยแพร่ร่างพระราชบัญญัติฉบับดังกล่าวเพื่อเปิดรับฟังความคิดเห็นผ่านระบบกลางทางกฎหมาย[8] ต่อมาในวันที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2567 กระทรวงการคลังได้นัดหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการผลักดันร่างพระราชบัญญัติฉบับนี้เข้ามาหารือ เพื่อสรุปรายละเอียดหลังจากผ่านการทำประชาพิจารณ์ก่อนจะนำมาปรับปรุงร่างพระราชบัญญัติ และสรุปรายละเอียดก่อนจะนำร่างพระราชบัญญัติฉบับนี้เสนอต่อที่ประชุมคณะรัฐมนตรีให้ความเห็นชอบต่อไป ก่อนจะนำเข้าสู่การพิจารณาของที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎร[9] ก่อนที่ในเวลาต่อมา ทางกระทรวงการคลังได้ประกาศเลื่อนการประชุมครั้งนี้ออกไปก่อนโดยให้เหตุผลว่าต้องรอจัดตั้งรัฐบาลให้แล้วเสร็จและการแต่งตั้งข้าราชการการเมืองให้เรียบร้อย[10]

อ้างอิง

  1. ↑ Mitchell, Angus; Christensen, Matthew; Krataykhwan, Ponpun (2013-10-27). "GAMBLING IN THE KINGDOM, Part two". Bangkok Post. สืบค้นเมื่อ 24 November 2016.
  2. ↑ "Gambling Act B.E.2478 (1935)" (PDF). Office of the Council of State. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 7 February 2017. สืบค้นเมื่อ 24 November 2016.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 Phongpaichit, P., Piriyarangsan, S. Treerat, N. (1998). Guns, girls, gambling, ganja: Thailand's Illegal Economy. Chiang Mai, Thailand: Silkworm Books.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 Warren, J.A. (2013) Gambling: The State and Society in Thailand, c.1800-1945. Oxford: Routledge.
  5. ↑ "เปิดร่าง พรบ.การประกอบธุรกิจสถานบันเทิง-กาสิโน เพื่อแก้ปัญหาการพนันผิดกฎหมาย". ch3plus.
  6. ↑ "นายกฯสั่งครม.ตามปมสถานบันเทิงครบวงจร ประสานจัดนิทรรศการสร้างสรรค์ ดูปัญหาแรงงานทำศก.ไม่โต". mgronline.
  7. ↑ "คลังตั้งคณะยกร่าง พ.ร.บ.เอ็นเตอร์เทนเมนต์คอมเพล็กซ์ "สุรชาติ เทียนทอง" นั่งประธาน". ประชาชาติธุรกิจ.
  8. ↑ ""เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ คอมเพล็กซ์" ใกล้เป็นจริง รัฐเปิดรับฟังความเห็น". ฐานเศรษฐกิจ.
  9. ↑ "กาสิโนถูกกฎหมาย Entertainment Complex คลังสรุปวันนี้ ก่อนชงรัฐบาลเคาะ". ฐานเศรษฐกิจ. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2024.
  10. ↑ "คลัง เลื่อนประชุม ยกร่างกฎหมายกาสิโน รอตั้งรัฐบาลแต่งตั้ง ข้าราชการการเมือง ชุดใหม่". มติชน. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2024.

อ่านเพิ่ม

  • Apinuntavech S (n.d.) เยาวชนกับการพนันในมุมมองของจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น Thailand:(n.p.).
  • Oxford Dictionary(2010) Manser, M.H., Yuan, Z., Liangbi, W., Yongchang, R., Jingrong, W. (Eds.): Pocket Oxford Chinese Dictionary. Oxford: OUP Oxford.
  • Apinuntavech S. (2012). Consequences and Associated Factors of Youth Gambling. Retrieved from http://www2.ph.mahidol.ac.th/research/thai/jmedassocthai/Vol95_Suppl6/S21-S29_MD31.pdf[ลิงก์เสีย]
  • Phongpaichit,P (1999). THAILAND'S ILLEGAL ECONOMY AND PUBLIC POLICY. Paper presented at Centre of Southeast Asian Studies: Kyoto University.

แหล่งข้อมูลอื่น