Е̨
| |
| Informacje podstawowe | |
| Majuskuła |
Е̨ |
|---|---|
| Minuskuła |
е̨ |
| Podstawowe pismo | |
| Pochodzenie | |
| Oparty na grafemie | |
| Znak diakrytyczny | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |
Е̨, е̨ – litera rozszerzonej cyrylicy, wykorzystywana dawniej w cyrylickich wariantach alfabetów litewskiego[1] i polskiego. Powstała poprzez połączenie litery Е ze znakiem diakrytycznym ogonek.
Е̨ w cyrylicy polskiej
Litera Е̨ została wymieniona w cyrylickim alfabecie polskim umieszczonym w książce „Элемэнтар̌ъ для дзеци вейскихъ” (Elementarz dla dzieci wiejskich), wydanej w 1865 r.[2] Jest również wzmiankowana w wydanym rok później zbiorze reguł gramatycznych pt. „Грамматыка е̨зыка польскего” (Gramatyka języka polskiego)[3].
Kodowanie
| Forma | Wygląd | Części składowe | Kodowanie | |
|---|---|---|---|---|
| majuskuła | Е̨ | U+0415 Е |
U+0328 ◌̨ |
U+0415
|
| minuskuła | е̨ | U+0435 е |
U+0328 ◌̨ |
U+0435
|
Zobacz też
- Ę – litera alfabetu łacińskiego
Przypisy
- ↑ Subačius Giedrius. The letter <Ј>and Lithuanian Cyrillic script: two language planning strategies in the late nineteenth century. „Journal of Baltic Studies”. 39 (1), s. 73–82, marzec 2008.
- ↑ Элемэнтар̌ъ для дзеци вейскихъ. С. Петербургъ: 1865. (pol.).
- ↑ Грамматыка е̨зыка польскего. Варшава: 1866. (pol.).
| Podstawowe litery i litery używane w językach słowiańskich | |
|---|---|
| Inne litery | |
| Litery nieużywane współcześnie | |
| Digrafy |
|
| Trigrafy | |
| Tetragrafy |
|
| Pentagrafy | |
| Elementy systemu liczbowego i inne znaki |
|
