Kord (broń)
Kord – sieczna broń biała popularna wśród uboższych warstw społecznych w średniowieczu i nowożytności. Pierwotnie rodzaj długiego noża lub puginału, który wyewoluował do formy pokrewnej szabli lub tasakowi.
Charakterystyka
Kord był bronią składającą się z jednosiecznej, prostej lub lekko zakrzywionej głowni osadzonej w otwartej rękojeści z okładzinami nitowanymi poprzecznie[1]. Niekiedy wyposażany w dodatkową poprzeczną wypustkę na jelcu.
W języku polskim
Dawniej w języku polskim mianem korda określano ogół bocznej broni siecznej, zarówno w literaturze jak i w inwentarzach[1], co może wprowadzać w błąd przy próbie identyfikacji konkretnego rodzaju broni bazując na historycznych przekazach.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Kwaśniewicz 1981 ↓, s. 85.
Bibliografia
- Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06559-4.
- Włodzimierz Kwaśniewicz: Leksykon broni białej i miotającej. Warszawa: wyd. Bellona, 2003. ISBN 83-11-09617-1.
- Zdzisław Żygulski: Broń w dawnej Polsce na tle uzbrojenia Europy i Bliskiego Wschodu. Warszawa: PWN, 1982. ISBN 83-01-02515-8.
- Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski, Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wyd. PWN, 2010, s. 26, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493.