Μωυσής

Μωυσής
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		מֹשֶׁה (Εβραϊκά)
Γέννηση2η χιλιετία π.Χ.
Land of Goshen[1]
Θάνατος1η χιλιετία π.Χ.
Ναβαύ[2]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια και Οργη θεου
ΚατοικίαΑίγυπτος[3]
Χερσόνησος του Σινά[3]
Μαδιάμ[3]
ΕθνικότηταΔώδεκα φυλές του Ισραήλ[4]
ΘρησκείαΜωσαϊκός Ιουδαϊσμός
Eορτασμός αγίου4 Σεπτεμβρίου και Πύλη:Ορθοδοξία/Εορτολόγιο/4 Σεπτεμβρίου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΧαναανικές γλώσσες
Αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα[3]
Εβραϊκά της Βίβλου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός ηγέτης[5]
θρησκευτικός ηγέτης
νομοθέτης[6]
θαυματουργός
βοσκός
ηγεμόνας
Αξιοσημείωτο έργοTablets of Stone
Η Έξοδος
Περίοδος ακμής13ος αιώνας π.Χ.[7]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣεπφώρα
Θάρβις
ΤέκναΓκέρσομ[8]
Ελιέζερ[9]
ΓονείςΑμράμ και Ιωχαβέδ
ΑδέλφιαΑαρών
Μαριάμ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚριτές
προφήτης (Ιουδαϊσμός και Ισλάμ)[10]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Ο Μωυσής του Μιχαήλ Άγγελου. Το άγαλμα λαξεύτηκε το 1513 για τον τάφο του πάπα Ιουλίου Β΄ και είναι τοποθετημένο στο μαυσωλείο του Σαν Πιέτρο ιν Βίνκολι στη Ρώμη.

Ο Μωυσής, (Εβρ. מֹשֶׁה‎ Μοσέ’), είναι πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης, μεσίτης της διαθήκης του Νόμου, προφήτης, κριτής, διοικητής.

Ο Μωυσής είναι μια ιδιαίτερα εξέχουσα προσωπικότητα όσον αφορά τη Βιβλική αφήγηση, αλλά και ευρύτερα τα ιουδαϊκά, χριστιανικά συγγράμματα. Γεννήθηκε στις 7 Αδάρ του έτους 1593 π.Χ και απεβίωσε στις 7 Αδάρ του έτους 1473 π.Χ.[11] (με το σημερινό ημερολόγιο - 1393 π.Χ. με 1273 π.Χ.)

Η ετυμολογία του ονόματος

Η ετυμολογία του ονόματος Μωυσής αποτελεί αμφιλεγόμενο ζήτημα μεταξύ των μελετητών. Στην εβραϊκή, Μωυσής σημαίνει «Αυτός που Ανασύρθηκε, που Σώθηκε από το Νερό» αλλά και «Εκείνος που Ανασύρει» (καθώς η ρηματική μορφή του ονόματος είναι ενεργητική, πιθανόν για να δοθεί έμφαση στο έργο που επρόκειτο να κάνει ο Μωυσής). Ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος ισχυριζόταν ότι το όνομα αυτό αποτελούσε συνδυασμό δύο αιγυπτιακών λέξεων που σημαίνουν «νερό» και «σωσμένος»[12]. Παρόμοια και σήμερα, ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι το όνομα Μωυσής έχει αιγυπτιακή προέλευση αλλά ότι πιθανότατα σημαίνει «Γιος, Παιδί». Αυτός ο ισχυρισμός βασίζεται στο γεγονός ότι η λέξη «Μωυσής» είναι ομόηχη με μερικά αιγυπτιακά ονόματα, όπως για παράδειγμα το όνομα Ραμσής. Εντούτοις, η ακριβής προφορά είτε της αρχαίας εβραϊκής γλώσσας είτε της αιγυπτιακής δεν είναι πλέον γνωστή και συνεπώς δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα με βεβαιότητα.

Ο Μωυσής όπως παρουσιάζεται στη Βίβλο

Η Γέννηση και η ανατροφή του Μωυσή

Ο λαός του Μωυσή ήταν μια ομάδα οικογενειών που ζούσαν νομαδικά και είχαν εγκατασταθεί στην Αίγυπτο με τον πατέρα τους τον Ιακώβ, ή αλλιώς Ισραήλ, για να γλιτώσουν από τη λιμοκτονία.[13] (Γέν 46:1-27) Για δεκαετίες συνυπήρχαν ειρηνικά με τους Αιγύπτιους γείτονές τους. Αλλά άλλαξαν τα πράγματα όταν ανέλαβε την εξουσία ένας καινούριος Φαραώ[14]. «Βλέπετε ότι αυτοί οι Ισραηλίτες είναι λαός πολυάριθμος και ισχυρότερος από μας! Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο για να μην πολλαπλασιάζονται συνεχώς», είπε στο λαό του. (Έξοδος 1:9) Το σχέδιο για τον έλεγχο του πληθυσμού των Ισραηλιτών ήταν πρώτα να τους κάνουν «να υπηρετούν ως δούλοι υπό τυραννία» και στη συνέχεια να διατάξουν τις Εβραίες μαίες να σκοτώνουν κάθε αρσενικό παιδί που γεννούσαν οι γυναίκες των Ισραηλιτών. Ωστόσο, οι θαρραλέες μαίες επειδή "φοβούνταν τον Θεό" άφηναν τα παιδιά να ζουν κι έτσι οι Ισραηλίτες συνέχιζαν να αυξάνονται.(Έξοδος 1:20) Ο βασιλιάς της Αιγύπτου διέταξε τότε: «Κάθε νεογέννητο γιο θα τον ρίχνετε στον ποταμό Νείλο».[15]

Ένα αντρόγυνο Ισραηλιτών, ο Αμράμ και η Ιωχαβέδ, «δεν φοβήθηκαν τη διαταγή του βασιλιά» και με κίνδυνο της ζωής τους έκρυψαν τον νεογέννητο γιο τους ώστε να μην εκτελεστεί. [16](Έξοδος 2:1) Το αγόρι αυτό περιγράφτηκε αργότερα ως «πανέμορφος», ή «αρεστός», «ενώπιον του Θεού» (Πράξεις των Αποστόλων 7:20).[17] Μετά από τρεις μήνες δεν μπορούσαν πλέον οι γονείς του Μωυσή να τον κρύβουν. Μη έχοντας άλλη ελπίδα, η Ιωχαβέδ έβαλε το βρέφος σε ένα κιβώτιο από πάπυρο και το άφησε στον ποταμό Νείλο, σε μέρος όπου πιθανότατα θα το έβρισκαν.

Η εύρεση του Μωυσή, του Έντουιν Λονγκ, 1886.

Το μικρό κιβώτιο βρέθηκε σύντομα από την κόρη του Φαραώ που είχε πάει όπως συνήθιζε στον ποταμό για να λουστεί. Όταν το άνοιξε, είδε το παιδί να κλαίει. Τότε ένιωσε συμπόνια για αυτό, αν και είπε: "Αυτό είναι ένα από τα παιδιά των Εβραίων"». Έτσι, αποφάσισε να το υιοθετήσει και του έδωσε το όνομα Μωυσής, όπως είπε: «Επειδή τον ανέσυρα από το νερό».[18][19] (εδ. 6, 10) Με έξυπνο χειρισμό, η αδελφή του βρέφους Μωυσή, η Μαριάμ, διευθέτησε να τον θηλάζει η ίδια η μητέρα του, η Ιωχαβέδ. Καθώς στους αρχαίους χρόνους τα παιδιά συνήθως θήλαζαν επί αρκετά χρόνια[20], η Ιωχαβέδ είχε προφανώς την ευκαιρία να διδάξει τον Μωυσή σχετικά με "τον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ".[15] (Έξοδος 3:6) Όταν παραδόθηκε τελικά στην κόρη του Φαραώ, ως μέλος του οίκου του Φαραώ, «ο Μωυσής διδάχτηκε όλη τη σοφία των Αιγυπτίων». Μάλιστα αποδεικνυόταν «δυνατός στα λόγια και στις πράξεις του».[17] (Πράξεις των Αποστόλων 7:22)

Όταν έγινε σχεδόν 40 ετών, ο Μωυσής πιθανότατα φαινόταν να είναι έτοιμος να γίνει ένας εξέχων Αιγύπτιος ηγέτης. Η δύναμη και τα πλούτη του σπιτικού του Φαραώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν εγγύηση για αυτή την εξέλιξη.

Η Εξορία του Μωυσή στη γη Μαδιάμ

Μια μέρα ο Μωυσής «είδε κάποιον Αιγύπτιο να χτυπάει κάποιον Εβραίο από τους αδελφούς του», γεγονός που του προκάλεσε αγανάκτηση. Επί δεκαετίες ο Μωυσής απολάμβανε τα πλεονεκτήματα τόσο της εβραϊκής όσο και της αιγυπτιακής ταυτότητάς του. Όταν όμως είδε να απειλείται η ζωή ενός Ισραηλίτη αδελφού του, ανέλαβε άμεση και αμετάκλητη δράση: «Πάταξε τον Αιγύπτιο και τον έκρυψε στην άμμο»[21][16]. (Έξοδος 2:11,12) Έτσι, «αρνήθηκε να αποκαλείται γιος της κόρης του Φαραώ, επιλέγοντας να υφίσταται κακομεταχείριση με το λαό του Θεού μάλλον παρά να έχει την προσωρινή απόλαυση της αμαρτίας».[22] (Εβραίους 11:24, 25)

Όταν ο Φαραώ έμαθε για το φόνο, ο Μωυσής αναγκάστηκε να καταφύγει στην εξορία. Εγκαταστάθηκε στη Μαδιάμ, στα βορειοδυτικά της αραβικής χερσονήσου, και παντρεύτηκε τη Σεπφώρα, την κόρη ενός νομαδικού αρχηγού ονόματι Ιοθόρ (Ραγουήλ). Μαζί της απέκτησε δύο γιους, τον Γηρσώμ και τον Ελιέζερ. (Έξοδος 2:15, 21· 18:2-4)

Για μια περίοδο 40 ετών, ο Μωυσής ζούσε ως απλός ποιμένας, έχοντας πάψει να πιστεύει ότι αυτός θα μπορούσε να ηγηθεί στην απελευθέρωση του λαού του από τον καταπιεστικό αιγυπτιακό ζυγό. Κάποια μέρα, όμως, βρέθηκε με τα ποίμνιά του Ιοθόρ σε ένα σημείο κοντά στο Όρος Χωρήβ. Εκεί, ο Θεός[23] έκανε την παρουσία του αισθητή ενώπιον του Μωυσή μέσα σε μια φλεγόμενη βάτο και τον πρόσταξε: "Βγάλε το λαό μου, τους γιους του Ισραήλ, από την Αίγυπτο". Αλλά η απάντηση του Μωυσή έκανε φανερό ότι επρόκειτο πλέον για έναν άνθρωπο διστακτικό, επιφυλακτικό και αβέβαιο για τον εαυτό του. «Ποιος είμαι εγώ», ικετεύει, «που θα πάω στον Φαραώ και θα βγάλω τους γιους του Ισραήλ από την Αίγυπτο;» (εδ. 10, 11) Μάλιστα αποκαλύπτει ένα προσωπικό του ελάττωμα: «Είμαι βραδύγλωσσος, τραυλίζω». (Έξοδος 4:10) Φαίνεται πως τα 40 χρόνια της ποιμενικής ζωής ταπείνωσαν και ωρίμασαν τον Μωυσή. Αργότερα, οι Γραφές κατέγραψαν σχετικά με τον Μωυσή ότι «ήταν πολύ πιο πράος από όλους τους ανθρώπους που υπήρχαν πάνω στην επιφάνεια της γης».[24] (Αριθμοί 12:3)

Ο Θεός τον ενίσχυσε για να αναλάβει την ηγεσία ώστε να καθοδηγήσει το λαό Ισραήλ από τη δουλεία της Αιγύπτου στη Γη της Επαγγελίας της Χαναάν. «Εγώ θα είμαι μαζί σου», του είπε[25]. (εδ. 12) Ο Θεός τον διόρισε προφήτη και εκπρόσωπό Του και του παρείχε τη δύναμη[26] να εκτελέσει τρία θαύματα που θα αποτελούσαν σημεία, ή διαπιστευτήρια, για την προέλευση του διορισμού του. (Έξοδος 4:1-9) Ο Θεός τού λέει ότι ο αδελφός του, ο Ααρών, "θα ήταν στόμα για εκείνον" και θα μιλούσε αντ' αυτού. (εδ. 14-17)

Αντιμετώπιση του Φαραώ και απελευθέρωση από την Αίγυπτο

Η περιοχή Γεσέν της αρχαίας Αιγύπτου.

Ο Μωυσής επέστρεψε μαζί με την οικογένεια του στην Αίγυπτο. (εδ. 20) Ένας νέος Φαραώ είχε αναλάβει πλέον την εξουσία. (Έξοδος 2:23)

Ο 80χρονος Μωυσής και ο 83χρονος Ααρών εμφανίστηκαν ενώπιον του Φαραώ και της αυλής του για να μεταφέρουν το αίτημα για την απελευθέρωση του λαού Ισραήλ.[19] (Έξοδος 7:6, 7) Μεταξύ των μάγων ιερέων ηγούνταν ο Ιαννής και ο Ιαμβρής[27]. (2 Τιμόθεο 3:8) Ο Ααρών με την υπόδειξη του Μωυσή εκτελεί το πρώτο θαύμα ενώπιον του Φαραώ αποδεικνύοντας την υπεροχή του Θεού έναντι των θεών της Αιγύπτου. Παρ' όλα αυτά, ο Φαραώ αποδεικνύεται ακόμη πιο ισχυρογνώμων και δεν εξαποστέλλει το λαό του Μωυσή. (εδ. 7:8-13)

Έτσι, άρχισε μια σειρά από δέκα πληγές[28] οι οποίες επήλθαν στο Φαραώ και το λαό του. Οι τρεις πρώτες έπληξαν και τους Ισραηλίτες επίσης (οι οποίοι κατοικούσαν στην περιοχή της Γεσέν) αλλά από την τέταρτη πληγή και έπειτα πλήττονταν μόνο οι Αιγύπτιοι. (εδ. 8:22, 23) Οι πληγές ήταν οι εξής:

  1. Τα νερά του ποταμού Νείλου μετατράπηκαν σε αίμα, με αποτέλεσμα να ψοφήσουν τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτόν και να υπάρχει έλλειψη πόσιμου νερού (εδ. 7:14-21)
  2. Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου, μπαίνοντας στα σπίτια των ανθρώπων (εδ. 8:1-15)
  3. Ο αέρας της Αιγύπτου γέμισε με σκνίπες, παρενοχλώντας ανθρώπους και ζώα (εδ. 8:16-19)
  4. Σμήνη από αλογόμυγες εισέβαλλαν σε κάθε κατοικία των Αιγυπτίων, σε σημείο που, όπως αναφέρει η αφήγηση, «η γη καταστράφηκε από τις αλογόμυγες» (εδ. 8:20-32)
  5. Βαριά επιδημία έπληξε όλα τα κοπάδια των Αιγυπτίων, ώστε «κάθε είδους ζωντανά της Αιγύπτου άρχισαν να ψοφούν» (εδ. 9:1-7)
  6. Άνθρωποι και ζώα γέμισαν εξανθήματα, μεγάλα σπυριά και πληγές (εδ. 9:8-12)
  7. Έπεσε βροχή από «πολύ βαρύ χαλάζι, που όμοιό του δεν είχε πέσει ποτέ στην Αίγυπτο μέχρι τότε», τσακίζοντας ανθρώπους, ζώα και βλάστηση (εδ. 9:13-26)
  8. Σκοτείνιασε η γη της Αιγύπτου από τα σμήνη των ακρίδων, τα οποία κατέφαγαν τη βλάστηση και τους καρπούς που είχαν απομείνει από την πληγή του χαλαζιού (εδ. 10:3-20)
  9. Για τρεις ημέρες πυκνό σκοτάδι σκέπασε όλη την αιγυπτιακή επικράτεια, σκοτάδι που «μπορούσε κανείς να το ψηλαφίσει» σαν να επρόκειτο για πολύ πυκνή ομίχλη (εδ. 10:21-29)
  10. Πατάχτηκαν με θάνατο όλοι οι πρωτότοκοι γιοι των Αιγυπτίων—περιλαμβανομένου και του γιου του Φαραώ—καθώς και τα πρωτότοκα των ζώων τους, πράγμα που προκάλεσε ανείπωτο θρήνο (εδ. 10:4-8, 29-32)

Παρά το ισχυρό πλήγμα που επέφερε σταδιακά η κάθε πληγή, η καρδιά του Φαραώ "δεν ανταποκρινόταν" —είχε "βαρύνει από το πείσμα" και σκληρύνθηκε από την "ισχυρογνωμοσύνη". (εδ. 7:14· 8:15)

Πηγές

  1. ↑ www.biblereferenceguide.com/keywords/moses.html.
  2. ↑ www.tandfonline.com/doi/pdf/10.1080/02572117.2009.10587324.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 (Εβραϊκά, Αραμαϊκή γλώσσα) Τανάκ. www.mgketer.org.
  4. ↑ Ιώσηπος Φλάβιος: «Ἰουδαϊκὴ ἀρχαιολογία» (αρχαία ελληνικά)
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 1536.
  6. ↑ (Εβραϊκά, Αραμαϊκή γλώσσα) Τανάκ. www.mgketer.org.
  7. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002113706. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουνίου 2022.
  8. ↑ «שְׁמוֹת» (Εβραϊκά της Βίβλου)
  9. ↑ «שְׁמוֹת» (Εβραϊκά της Βίβλου)
  10. ↑ www.bbc.co.uk/ahistoryoftheworld/about/transcripts/episode43/.
  11. ↑ «ΟΙ ΜΗΝΕΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ». users.sch.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2019. 
  12. ↑ Φλάβιος Ιώσηπος, Ιουδαϊκές Αρχαιότητες ΙΙ.9.6: «Κἀπʹ αὐτῶν τὴν ἐπίκλησιν ταύτην τῶν συμβεβηκότων ἔθετο εἰς τὸν ποταμὸν ἐμπεσόντι: τὸ γὰρ ὕδωρ μῶυ Αἰγύπτιοι καλοῦσιν, ἐσῆς δὲ τοὺς [ἐξ ὕδατος] σωθέντας. συνθέντες οὖν ἐξ ἀμφοτέρων τὴν προσηγορίαν αὐτῷ ταύτην τίθενται».
  13. ↑ «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕΦ. 46-50». users.sch.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2019. 
  14. ↑ Μερικοί ιστορικοί λένε ότι ο Φαραώ της Εξόδου ήταν ο Τουθμώσις Γ'. Άλλοι ισχυρίζονται ότι ήταν ο Αμενχοτέπ Β', ο Ραμσής Β' ή άλλοι Φαραώ. Υπάρχει δυσκολία όσον αφορά την αιγυπτιακή χρονολόγηση και κατά συνέπεια είναι αδύνατον να προσδιοριστεί με βεβαιότητα ποιος ήταν αυτός ο Φαραώ.
  15. ↑ 15,0 15,1 «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΕΞΟΔΟΣ ΚΕΦ. 1-4». users.sch.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2019. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΕΞΟΔΟΣ ΚΕΦ. 2». users.sch.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2019. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ- ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7». users.sch.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2019. 
  18. ↑ Ο ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει ότι η κόρη του Φαραώ ήταν άτεκνη, ενώ η ίδια ήταν μοναχοκόρη του πατέρα της. «Ὄντα δʹ αὐτὸν τοιοῦτον ἡ Θέρμουθις παῖδα ποιεῖται γονῆς γνησίας οὐ μεμοιραμένη, καί ποτε κομίσασα τὸν Μωυσῆν πρὸς τὸν πατέρα ἐπεδείκνυε τοῦτον καὶ ὡς φροντίσειε διαδοχῆς, εἰ καὶ βουλήσει θεοῦ μὴ τύχοι παιδὸς γνησίου, πρὸς αὐτόν τε ἔλεγεν, ἀναθρεψαμένη παῖδα μορφῇ τε θεῖον καὶ φρονήματι γενναῖον, θαυμασίως δὲ αὐτὸν καὶ παρὰ τῆς τοῦ ποταμοῦ λαβοῦσα χάριτος ἐμαυτῆς μὲν ἡγησάμην παῖδα ποιήσασθαι, τῆς δὲ σῆς βασιλείας διάδοχον». Ιουδαϊκές Αρχαιότητες ΙI.9.7.
  19. ↑ 19,0 19,1 «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΕΞΟΔΟΣ ΚΕΦ. 5-10». users.sch.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2019. 
  20. ↑ Την εποχή των Μακκαβαίων (πρώτος και δεύτερος αιώνας π.Χ.) οι γυναίκες φαίνεται πως θήλαζαν τα παιδιά τους τρία χρόνια. (2 Μακκαβαίων 7:27)
  21. ↑ Ο Καλβίνος θεωρούσε ότι ο Μωυσής ενεργούσε οδηγούμενος από το Πνεύμα του Θεού, ενώ ο Αυγουστίνος τόνισε ότι ο Μωυσής δεν είχε κανένα νόμιμο δικαίωμα να ενεργήσει έτσι. Πιθανόν να ήταν μια πράξη πίστης —μολονότι άστοχη— στην υπόσχεση του Θεού ότι ο Ισραήλ θα απελευθερωνόταν από την Αίγυπτο (Γένεση 15:13, 14) και ίσως έτσι να πίστευε ότι θα ξεσήκωνε τον λαό σε επανάσταση. (Πράξεις των Αποστόλων 7:25)
  22. ↑ «ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ- ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ». users.sch.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2019. 
  23. ↑ Το εδ. 2 αναφέρεται στον «αγγελιαφόρο του ΓΧΒΧ (Γιαχβέ ή Ιεχωβά, στην ελληνική)» σύμφωνα με τη μετάφραση του Έβερετ Φοξ, Τα Πέντε Βιβλία του Μωυσή. Και υποσημειώνει: «Παραδοσιακά αποδίδεται «άγγελος» αλλά η ελληνική λέξη σημαίνει «αγγελιαφόρος». Στη Γένεση, ο Θεός εμφανίζεται με μορφή που έμοιαζε με άνθρωπο (παράβαλε Γένεση κεφ. 18), και ο όρος «αγγελιαφόρος» υποδηλώνει μια απροσδιόριστη φανέρωση του Θεού, η οποία επιδέχεται διάφορες ερμηνείες».
  24. ↑ «ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΕΦ. 9-12». users.sch.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2019. 
  25. ↑ Ο Μωυσής ρωτάει τον Θεό: «Καλά, εγώ θα πάω στους Ισραηλίτες και θα τους πω, "ο Θεός των προγόνων σας με έστειλε σε εσάς". Αυτοί όμως θα με ρωτήσουν "ποιο είναι το όνομά του;" Τι θα τους πω;» (εδ. 13) Ο Θεός απάντησε: «Ἐγώ εἰµι ὁ ὤν» (Ο'), «ΕΧΓΙΕΧ ΑΣΕΡ ΕΧΓΙΕΧ/Θα είμαι-εκεί με οποιονδήποτε τρόπο Θα είμαι-εκεί» (Μετάφραση Φοξ), «Εγώ είμαι εκείνος που είμαι» (ΜΠΚ), ή «ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ» (ΜΝΚ). Το Σχολιολόγιο της Βίβλου του Ερμηνευτή αναφέρει: «Ο Μωυσής δεν πρόβλεπε ότι θα τον ρωτούσαν "Ποιο είναι το όνομα αυτής της θεότητας;" Μάλλον, φοβόταν ότι αν θα τους ανακοίνωνε ότι ο Θεός των πατέρων τους, των πατριαρχών, τον είχε αποστείλει, θα τον ρωτούσαν απερίφραστα: "Ποιο είναι το όνομά του;" Το ζήτημα που αφορούσε η ερώτησή τους δεν ήταν το ίδιο με το ερώτημα "Ποιος είναι αυτός ο Θεός;" Αυτή η ερώτηση θα μπορούσε να πάρει την απάντηση: "Ονομάζεται Γιαχβέ". Αλλά σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του Μπιούμπερ (σ. 48-55), ο εβραϊκός όρος μαχ ("Τι;") διερευνάει τη σημασία, τον χαρακτήρα, την ποιότητα και την ερμηνεία αυτού του ονόματος. Συνεπώς, όπως υπονοείται, το όνομα του Γιαχβέ (=ΚΥΡΙΟΣ [στη Νέα Διεθνή Μετάφραση]) ήταν ήδη γνωστό στον Μωυσή και στον Ισραήλ (το βιβλίο της Γένεσης παρέχει άφθονες αποδείξεις που υποστηρίζουν ότι ήδη γινόταν χρήση του ονόματος Γιαχβέ στους πατριαρχικούς χρόνους)· αυτό που χρειαζόταν να μάθουν ήταν "Τι σημαίνει αυτό το όνομα ή τι υποδηλώνει στις περιστάσεις αυτές που βρισκόμαστε τώρα;"»
  26. ↑ Είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται στις Άγιες Γραφές ότι ένας άνθρωπος λαβαίνει δύναμη για να εκτελέσει θαύματα.
  27. ↑ Τα ονόματα των δύο μάγων αδελφών εμφανίζονται εκτεταμένα σε ποικίλες παραδόσεις ιουδαϊκής, χριστιανικής και παγανιστικής προέλευσης, ενώ υπήρξε και ένα ψευδεπίγραφο βιβλίο με το όνομα Ιαννής και Ιαμβρής που προφανώς γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα μετά το 2ο αιώνα μ.Χ.
  28. ↑ Σύμφωνα με το έργο Ενόραση στις Γραφές (τομ. 2, λήμμα "Αριθμός, Αριθμητικά"), ο αριθμός δέκα υποδηλώνει μέσα στην Αγία Γραφή πληρότητα, ολότητα και το σύνολο κάποιου πράγματος. Έτσι, οι δέκα πληγές που εκχύθηκαν επάνω στην Αίγυπτο αποτελούσαν την πλήρη έκφραση της κρίσης του Θεού κατά της Αιγύπτου—ήταν ό,τι απαιτούνταν για να ταπεινωθούν πλήρως οι ψεύτικοι θεοί της Αιγύπτου και να πάψει η παρεμπόδιση του λαού Ισραήλ.

Βιβλιογραφία

  • Brewer's Dictionary of Names, 1992, Oxford, Cassell. (Αγγλικά)
  • Matthew Henry's Commentary on the Whole Bible, Τόμος 1, 2000, Εκδ. Hendrickson Publishers. (Αγγλικά)
  • Michelangelo, 2006, Εκδ. Mondadori Electa, Μιλάνο.
  • The Anchor Bible Dictionary, Τόμοι 3 & 4, 1992, Εκδ. Doubleday. (Αγγλικά)
  • The Catholic Encyclopedia [1], Τόμος 10, 1911. (Αγγλικά)
  • The Expositor's Bible Commentary, Τόμος 2, 1990, Εκδ. Zondervan, Grand Rapids. (Αγγλικά)
  • The Jewish Encyclopedia [2], 1901-1906. (Αγγλικά)
  • The New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge [3][νεκρός σύνδεσμος], Τόμος 8, 1954, Εκδ. Baker Book House Grand Rapids, Michigan. (Αγγλικά)
  • The Schocken Bible: Volume 1, The Five Books of Moses, Everett Fox, 1995, Εκδ. Schocken Books. (Αγγλικά)
  • Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 2, 1989, Β. & Φ. Ε. Σκοπιά. (Αγγλικά)

Επιπλέον βιβλιογραφία

  • Κωνσταντίνος Καλοκύρης, Μωυσής: Κριτική έρευνα θεμάτων του έργου και της εικονογραφίας του, εκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1997
  • Peter Antes, Μεγάλοι ιδρυτές θρησκειών: Ζωροάστρης, Μωυσής, Ιησούς, Μάνης, Μωάμεθ, Νάνακ, Βούδας, Κομφούκιος, Λάο Τσε, μτφρ. Δημοσθένης Γ. Γεωργοβασίλης, Μαριέλλα Πφράιμτερ, εκδ.Παπαδήμας, 1995
  • Ιωάννης Μούρτζιος, «Ο Μωυσής στην παύλεια θεολογία», Ερμηνεία και Θεολογία Βιβλικών Κειμένων, Βιβλική Βιβλιοθήκη 50, εκδόσεις Πουρναρά, Θεσσαλονίκη, 2011,σελ.259-295
  • Θεολόγος Αλιπράντης, Ο Μωϋσής επί του όρους Σινά : εικονογραφία της κλήσεως του Μωυσέως και της παραλαβής του Νόμου, Έκδοσις Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος "Λυδία", Θεσσαλονίκη, 1991

Πηγές


Καθιερωμένοι όροι