O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1968 foi a 19ª tempada de Fórmula 1 organizado pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 11ª Copa Internacional de construtores de F1. O campionato contou con doce Grandes Premios que se iniciaron o 1 de xaneiro e finalizaron o 3 de novembro.
Resumo do campionato
Como era de esperar a carreira de apertura o Gran Premio de Suráfrica de 1968 confirmou a superioridade de Lotus, con Jim Clark e Graham Hill acabando 1-2. Sería a última vitoria de Clark. O 7 de abril de 1968 Clark, un dos pilotos máis exitosos e populares de todos os tempos, morreu en Hockenheim nunha carreira de Fórmula 1 fóra de campionato.
A tempada viu a dúas innovacións importantes. A primeira foi a chegada sen restricións do patrocinio. A segunda innovación foi a introdución dos aleróns.
A pesar da morte de Jim Clark, Lotus gañou ambos os títulos en 1968 con Graham Hill, pero Stewart foi un serio contendente, gañador de varios Grandes Premios co Matra MS10.
Calendario de Grandes Premios de Fórmula 1
Equipos e pilotos
Os seguintes equipos e pilotos competiron no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1968.
Equipo
|
Construtor
|
Chasis
|
Motor
|
Pneum.
|
Piloto
|
Roldas
|
Bruce McLaren Motor Racing
|
McLaren-BRM
|
M5A
|
BRM P142 3.0 V12
|
G
|
Denny Hulme
|
1
|
McLaren-Ford
|
M7A
|
Ford Cosworth DFV 3.0 V8
|
2–12
|
Bruce McLaren
|
2–12
|
Brabham Racing Organisation
|
Brabham-Repco
|
BT24 BT26
|
Repco 740 3.0 V8 Repco 860 3.0 V8
|
G
|
Jack Brabham
|
Todas
|
Jochen Rindt
|
Todas
|
Dan Gurney
|
5
|
Team Lotus
Gold Leaf Team Lotus
|
Lotus-Ford
|
49 49B
|
Ford Cosworth DFV 3.0 V8
|
F
|
Jim Clark
|
1
|
Graham Hill
|
Todas
|
Jackie Oliver
|
3–12
|
Mario Andretti
|
9, 11
|
Bill Brack
|
10
|
Moisés Solana
|
12
|
Anglo American Racers
|
Eagle-Weslake
|
T1G
|
Weslake 58 3.0 V12
|
G
|
Dan Gurney
|
1, 3, 7–9
|
McLaren-Ford
|
M7A
|
Ford Cosworth DFV 3.0 V8
|
10–12
|
Honda Racing
|
Honda
|
RA300 RA301 RA302
|
Honda RA273E 3.0 V12 Honda RA301E 3.0 V12 Honda RA302E 3.0 V8
|
F
|
John Surtees
|
Todas
|
Jo Schlesser
|
6
|
David Hobbs
|
9
|
Scuderia Ferrari SpA SEFAC
|
Ferrari
|
312
|
Ferrari 242 3.0 V12 Ferrari 242C 3.0 V12
|
F
|
Chris Amon
|
1–2, 4–12
|
Jacky Ickx
|
1–2, 4–10, 12
|
Andrea de Adamich
|
1
|
Derek Bell
|
9, 11
|
Owen Racing Organisation
|
BRM
|
P126 P115 P133 P138
|
BRM P142 3.0 V12 BRM P75 3.0 H16
|
G
|
Pedro Rodríguez
|
Todas
|
Mike Spence
|
1
|
Richard Attwood
|
3–8
|
Bobby Unser
|
9, 11
|
Cooper Car Company
|
Cooper-Maserati
|
T81B T86
|
Maserati 10/F1 3.0 V12
|
F
|
Brian Redman
|
1
|
Ludovico Scarfiotti
|
1
|
Cooper-BRM
|
T86B
|
BRM P142 3.0 V12
|
Brian Redman
|
2, 4
|
Ludovico Scarfiotti
|
2–3
|
Lucien Bianchi
|
3–5, 8, 10–12
|
Vic Elford
|
6–12
|
Johnny Servoz-Gavin
|
6
|
Robin Widdows
|
7
|
Matra International
|
Matra-Ford
|
MS9 MS10
|
Ford Cosworth DFV 3.0 V8
|
D
|
Jackie Stewart
|
1, 4–12
|
Johnny Servoz-Gavin
|
3, 9–10, 12
|
Jean-Pierre Beltoise
|
2
|
Matra Sports
|
MS7
|
Ford Cosworth FVA 1.6 L4
|
1
|
Matra
|
MS11
|
Matra MS9 3.0 V12
|
3–12
|
Henri Pescarolo
|
10–12
|
Team Gunston
|
Brabham-Repco
|
BT20
|
Repco 620 3.0 V8
|
F
|
John Love
|
1
|
LDS-Repco
|
Mk 3
|
Sam Tingle
|
1
|
Rob Walker/Jack Durlacher Racing Team
|
Cooper-Maserati
|
T81
|
Maserati 9/F1 3.0 V12
|
F
|
Jo Siffert
|
1
|
Lotus-Ford
|
49 49B
|
Ford Cosworth DFV 3.0 V8
|
2–12
|
Joakim Bonnier Racing Team
|
Cooper-Maserati
|
T81
|
Maserati 9/F1 3.0 V12
|
F G
|
Joakim Bonnier
|
1
|
McLaren-BRM
|
M5A
|
BRM P142 3.0 V12
|
3–5, 7, 9–11
|
Honda
|
RA301
|
Honda RA301E 3.0 V12
|
12
|
Scuderia Scribante
|
Brabham-Repco
|
BT11
|
Repco 620 3.0 V8
|
F
|
Dave Charlton
|
1
|
Team Pretoria
|
Brabham-Climax
|
BT11
|
Climax FPF 2.8 L4
|
F
|
Jackie Pretorius
|
1
|
John Love
|
Cooper-Climax
|
T79
|
Climax FPF 2.8 L4
|
F
|
Basil van Rooyen
|
1
|
Reg Parnell Racing
|
BRM
|
P126
|
BRM P142 3.0 V12
|
G
|
Piers Courage
|
2–12
|
Charles Vögele Racing
|
Brabham-Repco
|
BT20
|
Repco 620 3.0 V8
|
G
|
Silvio Moser
|
3, 5, 7–9
|
Caltex Racing Team
|
Brabham-Repco
|
BT24
|
Repco 740 3.0 V8
|
D
|
Kurt Ahrens Jr.
|
8
|
Bayerische Motoren Werke AG
|
Lola-BMW
|
T102
|
BMW M12/1 1.6 L4
|
D
|
Hubert Hahne
|
8
|
Bernard White Racing
|
BRM
|
P261
|
BRM P142 3.0 V12
|
G
|
Frank Gardner
|
9
|
Castrol Oils Ltd
|
Eagle-Climax
|
T1F
|
Climax FPF 2.8 L4
|
G
|
Al Pease
|
10
|
Clasificación do Mundial de Pilotos de 1968
Os puntos para o Campionato Mundial de Condutores de 1968 outorgáronse da seguinte forma 9-6-4-3-2-1 aos seis finalistas en cada carreira. Só os cinco mellores resultados das primeiras seis carreiras e os cinco mellores resultados das seis carreiras restantes poderían ser computados por cada condutor.
|
Lenda
Cor |
Resultado
|
Ouro |
Gañador
|
Prata |
2º posto
|
Bronce |
3º posto
|
Verde |
Remata nos puntos
|
Azul
|
Non remata nos puntos
|
Non se califica (NC)
|
Púrpura |
Non remata (Ret)
|
Vermello
|
Non se califica (NSC)
|
Non se precalifica (NSPC)
|
Negro |
Descualificado (DSC)
|
Branco
|
Non tomou a saída (NTS)
|
Carreira cancelada (C)
|
Azul claro
|
Prácticas só (PS)
|
Piloto de probas dos venres (PP) (desde 2003 en diante)
|
En branco
|
Non participou nas prácticas (NPP)
|
Excluído (EX)
|
Non chegou (NCG)
|
Negra – Pole
Cursiva – Volta rápida
|
Clasificación do Mundial de Construtores de 1968
Os puntos para o Campionato Mundial de Construtores de 1968 outorgáronse da seguinte forma 9-6-4-3-2-1 aos seis finalistas en cada carreira. Só puntuaba o coche mellor clasificado de cada fabricante, en cada carreira. So contabilizaban os cinco mellores resultados das seis primeiras carreiras e os cinco mellores resultados das últimas seis carreiras.
- Negra Resultados que contaron para o resultado final do campionato.
Véxase tamén
|