Dioskur (antypapież)

Dioskur (ur. w Aleksandrii, zm. 14 października 530) – antypapież w okresie od 22 września 530 do 14 października 530^[1].

Życiorys

Był diakonem aleksandryjskim, który na skutek zaangażowania w obronę postanowień chalcedońskich i zwalczanie monofizytów, musiał opuścić Egipt i przenieść się do Rzymu^[2]. Był człowiekiem dobrze wykształconym i politycznym znawcą, biegle znał grekę i szybko uzyskał szacunek duchowieństwa rzymskiego i zaczął odgrywać w nim znaczącą rolę^[2]. Dowodem były trudne zadania powierzane mu przez kolejnych papieży. Podróżował do Rawenny, gdzie skutecznie nakłaniał skłóconego z Bizancjum Teodoryka Wielkiego, wodza Ostrogotów, panującego nad Italią, do odebrania antypapieżowi Wawrzyńcowi zagarniętych przez niego świątyń i majątków kościelnego. Przyczyniło się to do zakończenia tzw. schizmy laurencjańskiej^[2]. Miał również udział w dziele pojednania Kościołów wschodniego i zachodniego.

Kiedy schorowany Feliks IV wyznaczył na swego następcę zromanizowanego Gota, przychylnego Rawennie Bonifacego II, duchowieństwo oraz członkowie senatu rzymskiego, sprzyjający Bizancjum, oburzyli się^[2]. Jeszcze przed śmiercią papieża, większość duchownych wybrała Dioskura na następcę i kilka dni po śmierci Feliksa, został nieprawnie konsekrowany^[2]. Rozłam w Kościele nie trwał długo, gdyż Dioskur zmarł po 22 dniach od wyboru^[1]. Po śmierci Dioskura, Bonifacy II obłożył go ekskomuniką^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Dioscorus. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-03-11]. (ang.).