Auriga (constelación)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Auriga (homónimos).
Auriga
Auriga
Nome latino Auriga
Abreviatura Aur
Xenitivo Aurigae
Simboloxía O condutor da Carroza
Ascensión recta 6 h
Declinación +40°
Área 657 graos cadrados

Rango 21°

Número de estrelas

(magnitude < 3)

4
Estrela máis brillante Capella (estrela)

(magnitude ap. 0.08)

Choiva de meteoros
  • Alpha Aurigidss
  • Delta Aurigidas
Constelacións

lindeiras

Visible en latitudes entre +90° e −40°

Mellor visibilidade ás 21:00 (9 p.m.) durante o mes de febreiro

Auriga ou Cocheiro[1] é unha constelación do hemisferio norte. A súa localización é bastante sinxela: basta con mirar por riba de Orión. Vese un pentágono de estrelas brillantes, entre as que destaca Capella (α Aurigae).

Estrelas principais

  • α Aurigae (Capella), de magnitude 0,08, é a estrela máis brillante da constelación e a sexta estrela máis brillante do firmamento. É unha estrela múltiple composta por dúas estrelas binarias.
  • β Aurigae (Menkalinan), segunda estrela máis brillante da constelación cunha magnitude 1,90, é en realidade un sistema triplo formado por dúas subxigantes brancas e unha anana vermella.
  • δ Aurigae, xigante laranxa a 140 anos luz de distancia.
  • ε Aurigae (Almaaz ou Haldus), estrela variable eclípsante onde o seu brillo oscila entre unha magnitude +3,0 e +3,8 nun ciclo duns 27,1 anos.
  • ζ Aurigae (Azaleh), variable eclípsante cun período de 972 días.
  • θ Aurigae, a terceira estrela máis brillante cunha magnitude 2,65, unha estrela binaria composta por unha estrela branca e unha anana amarela separadas 3,5 segundos de arco.
  • R Aurigae, variable Mira cun brillo que varía entre unha magnitude 6,7 e 13,9 nun período de 458 días.
  • T Aurigae (Nova Aurigae 1892), nova que alcanzou magnitude 3,8 en 1892.
  • AE Aurigae, estrela azul variable de tipo espectral O9.5 V, situada dentro da nebulosa de gases IC 405 (tamén chamada nebulosa da estrela flameante).
  • GM Aurigae, estrela de só 1 millón de anos de idade onde hai evidencias de formación de planetas.
  • IQ Aurigae, estrela variable Alfa2 Canum Venaticorum, unha das máis quente dentro desta clase de variables.
  • RT Aurigae, variable cefeida cun brillo variable entre magnitude 5,00 e 5,82 nun período de 3,73 días.
  • UU Aurigae, estrela de carbono e variable semirregular cun brillo que varía entre magnitude 7,83 e 10,00.
  • WW Aurigae, binaria eclipsante de magnitude 5,82 cun período de 2,53 días.

Obxectos notables do espazo profundo

  • M36, cúmulo aberto de polo menos 60 estrelas reunidas nunha área compacta. AR: 05h 36m 06.0s Dec: +34°08'00" (Época 2000).
  • M37, cúmulo aberto que contén ó redor de 150 estrelas. AR: 05h 52m 24.0s Dec: +32°33'00" (Época 2000).
  • M38, cúmulo aberto, ó noroeste de M36. AR: 05h 28m 42.0s Dec: +35°50'00" (Época 2000).
  • NGC 1664, cúmulo aberto de 30-40 estrelas no límite coa constelación de Pegasus.

Visualización gráfica

As estrelas da constelación de Auriga poden ser conectadas dunha forma alternativa, a cal amosa graficamente á cabeza do auriga levando un pucho e mirando cara Perseus.

Diagrama da forma alternativa de conecta-las estrelas da constelación de Auriga.

As estrelas α Aur (Capella), β Aur, θ Aur, ι Aur, e ε Aur forman a cabeza do auriga: con α Aur de magnitude cero, β Aur con magnitude dúas, e o resto con magnitude tres. Star α Aur pode ser vista coma o ollo do auriga, onde a estrela ι Aur representa o queixo.

As estrelas β Aur, δ Aur, e α Aur forman o pucho do auriga, con δ Aur na punta do pucho. Finalmente, as estrelas α Aur, ε Aur, ζ Aur, e η Aur forman o nariz: sendo η Aur de terceira magnitude.

Mitoloxía

Imaxe da constelación de Auriga ou Cocheiro.

Esta constelación ten varias versións da súa orixe na mitoloxía grega:

Nunha, tratase de Mirtilo, fillo de Hermes e de Fetusa, cocheiro de Enómao. A filla deste último, Hipodamia, tiña moitos pretendentes pero o seu pai, para desfacerse deles, retábaos a unha carreira de carros. O que non sabían os seus contrincantes era que os seus cabalos eran divinos e sempre gañaban. O castigo pola derrota era a morte. Un día presentouse Pélope, de quen Hipodamia namorouse inmediatamente, e xuntos subornaron a Mirtilo para que perdera a carreira. O auriga cambiou os cravos de ferro do carro do rei por uns de cera, de forma que durante a carreira estes soltáronse e o carro quedou desfeito. No accidente Enómao morreu arrastrado polos cabalos. Despois da vitoria, Pélope matou a Mirtilo ó tiralo no mar e o auriga na súa caída maldiciu á raza de Pélope. Hermes púxoo no firmamento.

Outra versión relata que representa a Erictonio, nado do seme de Hefesto que fecundou a Xea cando tentou violar a Atenea. O neno foi educado por Atenea, inventou a cuadriga e foi catasterizado nesta constelación [2].

Noutras versións identificábase esta constelación con Tróquilo, Enómao, Belerofonte, Cilas ou Hipólito.

Notas

  1. ↑ Cambados Márquez, Xoaquín Evaristo. "Algunhas notas referentes ó nome galego estándar das constelacións" (PDF). Consultado o 12 de outubro de 2016. 
  2. ↑ Robert Graves, px. 112

Véxase tamén

Ligazóns externas