Емилијански јазик

Емилијански јазик
Emiliano
Emigliân
Застапен воИталија
Говорници2 милиони  (2008)[1][2]
Јазично семејство
Дијалекти
централноемилијански[3]
источноемилијански[3]
западноемилијански[3]
Писмолатиница
Јазични кодови
ISO 639-3egl
Linguasphere51-AAA-oka ... -okh

Емилијанскиот е западноромански јазик, кој воглавно се зборува во регионот Емилија во Италија. Според податоците на УНЕСКО, јазикот го зборуваат околу 2 милиони луѓе и според истата организација јазикот се смета за „дефинитивно загрозен“.[1] Според SIL International јазикот го зборуваат 3 милиони.[4]

Иако често јазикот се смета за италијански дијалект, сепак емилијанскиот не потекнува од италијанскиот. Одликите на јазикот се слични со францускиот, окситанскиот и каталонскиот јазик кои се дел од групата наречена „западни новолатински“, а италијанскиот е дел од групата на „источни новолатински“. Нема стандардна норма на емилијанскиот јазик.

Класификација

Емилијанскиот е дел од подгрупата на емилијанско-ромањолски јазици од групата на галоиталски јазици. Јазикот е доста меѓусебно разбирлив со емилијанските дијалекти и ромањолскиот јазик.

Географска распространетост

Емилијанските дијалекти се зборуваат во северноиталијанските региони Емилија и Ломбардија. Исто така, дијалектите може да се најдат во некои делови на регионите Тоскана и Венеција.

Статус

Емилијанскиот не е признат како малцински јазик од страна на Италија и ЕУ. Италија ја потпишала Европската повелба за регионални и малцински јазици на 27 јуни 2000 година, но не ја ратификувала (исто како Грција).

Дијалекти

Карта на Емилијанско-ромањолските јазици.

Општо гледано, јазикот е поделен на следниве дијалекти: централноемилијански, источноемилијански и западноемилијански.[3] Според SIL International јазикот е составен од следниве дијалекти:[4]

  • болоњски дијалект,
  • ферарски дијалект
  • моденски дијалект
  • реџински дијалект
  • пармански дијалект

Правопис

Емилијанскиот се пишува со латиница. Писмото со кое се пишува јазикот не е стандардизирано, па така има различни правописни норми. Јазикот воглавно се изучува орално. Сепак во 1865 година била објавена библија на емилијанско-ромањолски јазик.[5]

Примери

македонски емилијански
да , Ói (болоњски); (пјаченски)
не (болоњски); no (пјаченски)
те сакам A t vói bän (бол.); a t' vöi bëin (пја.)
благодарам A t aringrâzi (бол.); a t' ringrasi (пја.)
добро утро Bån dé (бол.); bon giùran (пја.)
довидување A se vdrän (бол.); arvëdas (пја.)
јас или a (бол.); me или mi (пја.)
и E (пја.)
град Zitè
кафе Cafà (бол.); café (пја.)
вино Vén (бол.); vëin (пја.)
вода Âcua
девет Nôv (бол.); növ (пја,)
сонце Såul (бол.); sul (пја.)
оган Fûg
остров Îsla
млеко Lât
јазик Langua
наш Nòster
нов Nôv
кожа Pèl
дожд Piôva
три Trî (m) or Trai (f)

Наводи

  1. 1,0 1,1 „Languages Atlas“. UNESCO.
  2. „Emilian of Italy“. joshuaproject.net.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 „The Emilian Language“. multitree.org.
  4. 4,0 4,1 „Request for New Language Code Element in ISO 639-3“ (PDF). SIL International.
  5. „Emiliano-Romagnolo [eml]“. forum-intl.net. Архивирано од изворникот на 2020-05-04. Посетено на 2013-08-12.

Библиографија

  • Colombini, F. 2007. La negazione nei dialetti emiliani: microvariazione nell’area modenese. University of Padua, MA Thesis.

Дополнителни информации

  • Pietro Mainoldi, Manuale dell'odierno dialetto bolognese, Suoni e segni, Grammatica - Vocabolario, Bologna, Società tipografica Mareggiani 1950 (Rist. anast.: Sala Bolognese, A. Forni 2000)
  • Fabio Foresti, Bibliografia dialettale dell'Emilia-Romagna e della Repubblica di San Marino (BDER), Bologna, IBACN Emilia-Romagna / Compositori 1997
  • E. F. Tuttle, Nasalization in Northern Italy: Syllabic Constraints and Strength Scales as Developmental Parameters, Rivista di Linguistica, III: 23-92 (1991)
  • Luigi Lepri e Daniele Vitali, Dizionario Bolognese-Italiano Italiano-Bolognese, ed. Pendragon 2007

Надворешни врски